Krystyna Ziętak

polska matematyczka

Krystyna Ziętak (ur. 1943) – polska matematyk, doktor habilitowany nauk matematycznych, specjalizująca się w metodach numerycznych algebry liniowej.

Krystyna Ziętak
Ilustracja
Krystyna Ziętak na Householder Symposium XIX, Belgia, Spa 2014
Data urodzenia

1943

doktor habilitowany nauk matematycznych
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1972

Habilitacja

1990[1]

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Kariera akademicka edytuj

Absolwentka Liceum Ogólnokształcącego im. Henryka Sienkiewicza w Nowej Rudzie[2]. Ukończyła studia matematyczne na Uniwersytecie Wrocławskim w roku 1966. Stopień doktora otrzymała w 1972 r. na UWr. na podstawie rozprawy Funkcje wymierne z metody naprzemiennych kierunków, napisanej pod kierunkiem prof. Stefana Paszkowskiego. Po przedstawieniu w 1990 r. rozprawy habilitacyjnej pt. Aproksymacja macierzy i związane z nią równania macierzowe otrzymała na Uniwersytecie Wrocławskim stopień doktora habilitowanego.

Była pracownikiem Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1966–2001, od roku 1995 na stanowisku profesora nadzwyczajnego. Pełniła funkcje zastępcy dyrektora ds. naukowych Instytutu Informatyki (w latach 1996–1999) i kierownika Zakładu Metod Numerycznych (w latach 1992–1996 oraz 1999–2001). Otrzymała kilkanaście nagród rektora Uniwersytetu Wrocławskiego za działalność naukową i organizacyjną. Zespół kierowany przez prof. Macieja M. Sysło, którego była członkiem, otrzymał w roku 1993 nagrodę zespołową Ministra Edukacji Narodowej za opracowanie pakietu oprogramowania edukacyjnego wspomagającego studia informatyczne.

Brała udział w opracowywaniu bibliotek podprogramów numerycznych dla komputerów Odra 1204, Odra 1305 i R-32, produkowanych przez Elwro.

W latach 2001–2013 była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego na Wydziale Podstawowych Problemów Techniki Politechniki Wrocławskiej. W roku 2013 dostała Pamiątkowy Medal „Zasłużony dla Wydziału Podstawowych Problemów Techniki”[3].

Jest autorką około 50 prac naukowych. Głównym obszarem jej zainteresowań naukowych są metody numeryczne algebry i aproksymacja. Recenzowała habilitację, doktoraty oraz artykuły zgłaszane do druku w kilkunastu zagranicznych czasopismach naukowych. Wyniki badań prezentowała na wielu konferencjach zagranicznych, w tym na prestiżowych Sympozjach Householdera[4]. Wypromowała doktor Beatę Laszkiewicz oraz wielu magistrów i licencjatów na studiach informatycznych.

W latach 2007–2022 pracowała we Wrocławskiej Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej „Horyzont”[1].

Wybrane publikacje edytuj

  • K. Ziętak, The Chebyshev solution of the linear matrix equation AX+YB=C, „Numerische Mathematik” 46 (1985), 455-478,
  • A. Kiełbasiński, K. Ziętak, Numerical behaviour of Higham’s scaled method for polar decomposition, „Numerical Algorithms” 32 (2003), 105-140,
  • K. Ziętak, The dual Pade families of iterations for the matrix pth root and the matrix p-sector function, „Journal of Computational and Applied Mathematics” 272 (2014), 468-486,
  • J.R. Cardoso, K. Ziętak, On a sub-Stiefel Procrustes problem arising in computer vision, „Numerical Linear Algebra with Applications” 22 (2015), 523-547,
  • K. Ziętak, From the strict Chebyshev approximant of a vector to the strict spectral approximant of a matrix, „Banach Center Publications” vol. 112 (2017), 307-346,
  • G. Hardt-Olejniczak, K. Ziętak, Moduł AL – Algebra Liniowa, w: Elementy informatyki, pakiet oprogramowania edukacyjnego, pod red. M. M. Sysło, t. 2, System MET-NUM, Uniwersytet Wrocławski i OFEK, Wrocław – Poznań 1992.

Działalność społeczna edytuj

Po przejściu na emeryturę zaangażowała się w działalność wolontariacką na rzecz środowiska senioralnego. Prowadzi blog „60+ Wirtualna Kultura dla seniorów”[5] i publikuje artykuły w miesięczniku „Gazeta Senior”[6]. We wrześniu 2020 r. otrzymała za swoją działalność statuetkę Przyjaciel Seniorów[7], przyznawaną w ramach konkursu organizowanego przez Wrocławskie Centrum Rozwoju Społecznego – Wrocławskie Centrum Seniora[8][9].

Przypisy edytuj