Krzysztof Buszko
Krzysztof Antoni Buszko (ur. 24 stycznia 1950 w Jasieniu) – polski inżynier górnictwa, działacz związkowy i opozycyjny w PRL.
| Data i miejsce urodzenia |
24 stycznia 1950 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
inżynier górnictwa, działacz związkowy |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Syn Maurycego i Zofii[1]. W 1975 ukończył studia na Wydziale Górnictwa Politechniki Wrocławskiej, podjął następnie pracę jako sztygar zmianowy w Kopalni Węgla Brunatnego „Konin”. We wrześniu 1980 wstąpił do NSZZ „Solidarność” w miejscu pracy, kierował Komitetem Założycielskim i od marca 1981 Komitetem Zakładowym. Wszedł w skład Prezydium Międzyzakładowego Komitetu Założycielskiego w Koninie i w czerwcu 1981 był delegatem na I Wojewódzki Zjazd Delegatów Regionu Konin, gdzie wybrano go do władz Zarządu Regionalnego. Od 13 grudnia 1981 internowany w ośrodku odosobnienia we Włocławku-Mielęcinie, a po jego likwidacji w ośrodku odosobnienia w Kwidzynie. Uczestniczył w buncie więźniów, po jego pacyfikacji od 16 sierpnia 1982 podjął 32-dniowy protest głodowy. Został zwolniony 8 grudnia 1982 (jako najdłużej internowany związkowiec z regionu[2][3]). W latach 1982–1989 działał w ramach Biura Pomocy Charytatywnej i Konfraterni im. ks. Jerzego Popiełuszki przy parafii św. Wojciecha w Koninie. W 1986 został członkiem jawnej Tymczasowej Regionalnej Rady „S” w Koninie, zaś w 1988 – członkiem Komitetu Założycielskiego „S” Pracowników KWB „Konin”. W 1989 uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w zespole ds. górnictwa. Był przez wiele lat rozpracowywany przez Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Koninie[4][5].
Został przewodniczącym Komitetu Zakładowego „Solidarności” w KWB Konin, wszedł też w skład Komisji Krajowej „S”[5]. Objął funkcję prezesa Stowarzyszenia Internowanych, Więzionych i Represjonowanych w Stanie Wojennym w Koninie[4]. W wyborach parlamentarnych w 1993 otwierał konińską listę okręgową Komitetu Wyborczego NSZZ „Solidarność”[6]. Później został dyrektorem ds. pracowniczych w konińskiej kopalni[7].
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1999)[8], Krzyżem Wolności i Solidarności (2022)[9][10] oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009)[11].
W grudniu 2022 roku został uhonorowany tytułem honorowego obywatela miasta i gminy Ślesin[12].
Przypisy edytuj
- ↑ Dane z katalogu osób „rozpracowywanych”. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2022-08-16].
- ↑ Świadectwo w sprawie „Bolka”. konin24.info, 23 lutego 2016. [dostęp 2022-08-15].
- ↑ Historia POAK Konin: W 31 rocznicę wprowadzenia stanu wojennego. Akcja Katolicka Diecezji Włocławskiej, 13 grudnia 2012. [dostęp 2022-08-15].
- ↑ a b Elżbieta Wojcieszyk: Krzysztof Buszko. encysol.pl. [dostęp 2022-08-16].
- ↑ a b Historia: Kalendarium NSZZ „Solidarność” w Kopalni Węgla Brunatnego „Konin” S.A.. solidarnosckwbkonin.pl. [dostęp 2022-08-15].
- ↑ Poland – candidate data [online], University of Essex [zarchiwizowane z adresu 2015-02-26] (ang.).
- ↑ Od tygodnia trzeba płacić za wejście na plażę w Pątnowie. lm.pl. [dostęp 2022-08-16].
- ↑ M.P. z 1999 r. nr 5, poz. 54
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 861
- ↑ Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności – Kwidzyn, 14 sierpnia 2022. Instytut Pamięci Narodowej, 12 sierpnia 2022. [dostęp 2022-08-16].
- ↑ M.P. z 2009 r. nr 32, poz. 457
- ↑ Walczył o wolną Polskę. Krzysztof Buszko honorowym obywatelem Ślesina [online], LM.pl - pierwszy portal w regionie [dostęp 2023-01-04] (pol.).