Wikipedia

Laurent Cantet

reżyser, scenarzysta i operator filmowy

Laurent Cantet (ur. 15 czerwca 1961 w Melle, zm. 25 kwietnia 2024 w Paryżu[1]) – francuski reżyser, scenarzysta i operator filmowy. Twórca kina zaangażowanego społecznie, o zacięciu lewicowym, inspirowanego twórczością brytyjskiego socjalisty Kennetha Loacha[2]. Laureat Złotej Palmy podczas 61. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes za film pod tytułem Klasa (2008).

Laurent Cantet
Ilustracja
Laurent Cantet (2008)
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1961
Melle

Data i miejsce śmierci

25 kwietnia 2024
Paryż

Zawód

reżyser, scenarzysta, operator filmowy

Lata aktywności

od 1987

Życiorys edytuj

Urodził się w zachodniej Francji w rodzinie nauczycieli z Ardilleux[3]. Po studiach fotograficznych na Uniwersytecie w Marsylii, w 1986 ukończył prestiżową paryską uczelnię filmową Institut des hautes études cinématographiques (IDHEC). W szkole tej poznał wielu przyszłych reżyserów, z którymi później współpracował, m.in. Dominika Molla, Robina Campillo i Gillesa Marchanda[4].

Karierę rozpoczął od pracy reżysera i operatora filmów krótkometrażowych. Rozgłos zyskał dzięki filmowi Zasoby ludzkie (1999), który opowiadał o konflikcie pracujących w jednej fabryce ojca-szarego pracownika i syna na stanowisku kierowniczym. Obraz chwalono za umiejętne odniesienie się do takich tematów jak różnice klasowe, zachowania korporacyjne czy etyka w miejscu pracy[5]. Film przyniósł twórcy m.in. Cezara i Nagrodę Louisa Delluca za najlepszy debiut reżyserski oraz Europejską Nagrodę Filmową dla odkrycia roku[6].

Następne dwa filmy Canteta, Odjazd (2001) i Na południe (2005), przypieczętowały jego pozycję sztandarowego specjalisty od kina zaangażowanego społecznie. Pierwszy tytuł był historią mężczyzny, który traci pracę i postanawia ukrywać ten fakt przed swoją rodziną. Na południe z kolei piętnowało rozprzestrzeniające się zjawisko seksturystyki. Główną rolę podstarzałej profesor filozofii, która "sponsoruje" osiemnastoletniego Haitańczyka, zagrała Charlotte Rampling[7].

Największy jak dotąd sukces zapewnił Cantetowi fabularyzowany dokument zatytułowany Klasa (2008), który zdobył Złotą Palmę podczas 61. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes i nominację do Oscara dla najlepszego filmu nieanglojęzycznego. Poprzez pryzmat tytułowej szkolnej klasy na paryskich przedmieściach reżyser umiejętnie ukazał swoisty mikrokosmos i wieloetniczny tygiel, w którym uwidaczniają się problemy współczesnej demokracji[2]. Film był antytezą głośnego Stowarzyszenia Umarłych Poetów (1989) w reżycerii Petera Weira z Robinem Williamsem w roli głównej, gdyż nie gloryfikował postaci nauczyciela jako charyzmatycznego mistrza, lecz – pomimo całej sympatii – ukazywał również jego wady i niedociągnięcia[8].

Po sukcesie Klasy Cantet zaczął kręcić filmy poza Francją. Na Kubie wyreżyserował jeden z epizodów filmu nowelowego pod tytułem 7 dni w Hawanie (2012) oraz fabułę pod tytułem Powrót do Itaki (2014). W Kanadzie powstał film pod tytułem Foxfire (2012), adaptacja powieści autorstwa Joyce Carol Oates. Najnowsze dzieło reżysera zatytułowane Letnia szkoła życia (2017), miało swoją premierę w sekcji Un Certain Regard podczas 70. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes.

Filmografia edytuj

Reżyser edytuj

Filmy fabularne edytuj

Filmy krótkometrażowe edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Le réalisateur Laurent Cantet, Palme d'or en 2008 pour "Entre les murs", est mort à l'âge de 63 ans [online], Franceinfo, 25 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-25] (fr.).
  2. ↑ a b Klasa: W kontrze do "Stowarzyszenia Umarłych Poetów". Polityka. [dostęp 2018-02-04]. (pol.).
  3. ↑ Laurent Cantet: Biography. Festival Scope. [dostęp 2018-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-05)]. (ang.).
  4. ↑ O’Shaughnessy 2015 ↓, s. 3-29.
  5. ↑ FILM FESTIVAL REVIEWS; A White-Collar Innocent In Blue-Collar Territory. The New York Times. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  6. ↑ Laurent Cantet: Awards. IMDb. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  7. ↑ Laurent Cantet's 'Heading South' Shows the Ache of Blinding Lust in a Sexual Paradise Lost. The New York Times. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  8. ↑ Laurent Cantet. Head of 'The Class. Variety. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  9. ↑ Laurent Cantet. IMDb. [dostęp 2018-02-04]. (ang.).
  10. ↑ Laurent Cantet. Filmweb. [dostęp 2018-02-04]. (pol.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Laurent_Cantet&oldid=73630600”