Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1904 – skok o tyczce


Skok o tyczce podczas igrzysk olimpijskich w 1904 w Saint Louis rozegrano 3 września 1904 na stadionie Francis Field należącym do Washington University. Startowało 7 lekkoatletów z 2 państw. Rozegrano tylko finał.

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1904
Lekkoatletyka
Skok o tyczce
mężczyzn
Złoty medal Złoty medal

Stany Zjednoczone Charles Dvorak

Srebrny medal Srebrny medal

Stany Zjednoczone LeRoy Samse

Brązowy medal Brązowy medal

Stany Zjednoczone Louis Wilkins

Rekordy edytuj

Lekkoatletyka na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1904
 
Konkurencje biegowe
60 m   mężczyźni
100 m mężczyźni
200 m mężczyźni
400 m mężczyźni
800 m mężczyźni
1500 m mężczyźni
maraton mężczyźni
110 m przez płotki mężczyźni
200 m przez płotki mężczyźni
400 m przez płotki mężczyźni
2590 m z przeszkodami mężczyźni
4 mile drużynowo mężczyźni
Konkurencje techniczne
skok wzwyż mężczyźni
skok o tyczce mężczyźni
skok w dal mężczyźni
trójskok mężczyźni
skok wzwyż z miejsca mężczyźni
skok w dal z miejsca mężczyźni
trójskok z miejsca mężczyźni
pchnięcie kulą mężczyźni
rzut dyskiem mężczyźni
rzut młotem mężczyźni
rzut ciężarem mężczyźni
Wieloboje
trójbój mężczyźni
all-around mężczyźni
Rekord świata 3,69[1]   Norman Dole Berkeley (USA) 23 kwietnia 1904[2]
  Fernand Gonder Paryż (Francja) 26 czerwca 1904[2]
Rekord olimpijski 3,30   Welles Hoyt Ateny (Grecja) 10 kwietnia 1896
  Irving Baxter Paryż (Francja) 15 lipca 1900

Finał edytuj

lp Imię i nazwisko Wiek Reprezentacja Wynik Uwagi
1 Charles Dvorak 25   Stany Zjednoczone 3,50  
2 LeRoy Samse 20   Stany Zjednoczone 3,35
3 Louis Wilkins 21   Stany Zjednoczone 3,35
4 Ward McLanahan 21   Stany Zjednoczone 3,35
5 Claude Allen 19   Stany Zjednoczone 3,35
6 Walter Dray 18   Stany Zjednoczone nn
7 Paul Weinstein 26   Cesarstwo Niemieckie nn

Wysokość 3,35 m pokonało 5 zawodników, Spośród nich tylko Charles Dvorak pokonał dwie następne wysokości i ustanowił rekord olimpijski. Miejsca czterech pozostałych zawodników zostały ustalone w dwóch fazach dogrywki. Dla Dvoraka mistrzostwo olimpijskie było rewanżem za konkurs na poprzednich igrzyskach, kiedy to opuścił stadion sądząc, że konkurs nie będzie rozegrany w niedzielę.

Przypisy edytuj

  1. nieoficjalny
  2. a b Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 162 [dostęp 2021-06-27] (ang.).

Bibliografia edytuj