Leszek Chyła
Leszek Chyła (ur. 11 grudnia 1947 w Świekatowie) – generał dywizji Wojska Polskiego w stanie spoczynku, były dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
 generał dywizji w st. spocz.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
• OSWZ |
| Stanowiska |
• d-ca plutonu szturmowego |
| Późniejsza praca |
prezes ZG ZPS do 2011 |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Leszek Chyła syn Wiktora urodził się 11 grudnia 1947 w Świekatowie na południowym skraju Kociewia na Kujawach[1]. Absolwent Technikum Kolejowego[2]. We wrześniu 1966 rozpoczął studia w Oficerskiej Szkole Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu. Był słuchaczem – podchorążym do sierpnia 1969. Promowany na podporucznika przez generała Floriana Siwickiego[3].
W październiku 1969 rozpoczął służbę zawodową jako dowódca plutonu, następnie dowodził kompanią szturmową z 6 Dywizji Powietrznodesantowej w Krakowie. W stopniu porucznika został skierowany na studia w Akademii Sztabu Generalnego WP w Rembertowie, po ukończeniu których pełnił służbę w jednostkach liniowych Warszawskiego Okręgu Wojskowego, pomocnik szefa wydziału operacyjnego 9 Dywizji Zmechanizowanej w Rzeszowie, szef sztabu – zastępca dowódcy 1 pułku zmechanizowanego w Wesołej z 1 Dywizji Zmechanizowanej oraz dowódca 2 pułku zmechanizowanego w Sierniewicach z 1DZ[4]. W 1982 jako dowódca tego pułku będący w stopniu majora został wyróżniony przez ministra obrony narodowej za wyniki uzyskane w trakcie Inspekcji Sił Zbrojnych PRL. Dowodzony przez niego oddział zdobył tytuł przodującego pułku na szczeblu Warszawskiego Okręgu Wojskowego[5]. W tym samym roku objął funkcję szefa sztabu – zastępcy dowódcy 1 Dywizji Zmechanizowanej w Legionowie[6].
W 1984 został skierowany na studia w Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR, po ukończeniu której powierzonu mu stanowisko szefa oddziału operacyjnego – zastępcy szefa Sztabu Warszawskiego Okręgu Wojskowego, a następnie zastępcy szefa i szefa Zespołu Szkolenia Operacyjnego w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, gdzie był głównym autorem międzynarodowych ćwiczeń dowódczo-sztabowych „Tarcza 88” i „Lato 90”. W 1990 został wyznaczony na funkcję szefa Zarządu Operacyjnego SG WP[4]. W latach 1990-1991 uczestniczył w pracach Międzyresortowej Komisji ds. reform w organizacji Obrony Narodowej w zespole nr 2 ds. restrukturyzacji sił zbrojnych[7]. W okresie 1992–1997 pełnił służbę na stanowisku szefa Zarządu Operacyjno–Planistycznego i Zarządu Ogólnego Sztabu Generalnego WP w pionie Inspektoratu Szkolenia SG WP, gdzie był współautorem pierwszego międzynarodowego ćwiczenia w ramach „Partnerstwa dla Pokoju” pod kryptonimem „Most Współpracy”[6].
11 listopada 1993 został awansowany na stopień generała brygady. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Wałęsy. W 1997 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy Wojsk Lądowych – szefa sztabu, a w marcu 2000 objął funkcję szefa sztabu Wojsk Lądowych[4]. 15 sierpnia 2000 podczas uroczystości z okazji Święta Wojska Polskiego na dziedzińcu Belwederu został awansowany przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Aleksandra Kwaśniewskiego na stopień generała dywizji[8][9]. Od 9 września 2000 do 11 grudnia 2003 dowodził Pomorskim Okręgiem Wojskowym w Bydgoszczy. W 2003 był głównym organizatorem konferencji Szefów Sztabów Dowództw NATO Regionu Bałtyku[10][6].
W roku 2004 objął stanowisko szefa Generalnego Zarządu Zasobów Osobowych P1 w Sztabie Generalnym WP na okres trzyletniej kadencji[11]. 17 maja 2007 w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej został pożegnany przez szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego gen. Franciszka Gągora[12][6]. W 2007 wybrany został prezesem Zarządu Głównego Związku Polskich Spadochroniarzy, którym był do 2011[13]. Zaangażowany społecznie po przejściu w stan spoczynku[10].
Awanse[6] edytuj
- podporucznik – 1969
- pułkownik – 1986
- generał brygady – 1993[14]
- generał dywizji – 2000[8]
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[15]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[16]
- Złoty Krzyż Zasługi[16]
- Odznaka pamiątkowa Pomorskiego Okręgu Wojskowego – 2000 (ex officio)
- Honorowa Statuetka „Gryfa” – 2002 (wręczona przez Dziennik Bałtycki)[10]
- Medal Prezydenta Bydgoszczy „Za zasługi dla Bydgoszczy” – 2011[17]
Przypisy edytuj
- ↑ Kotowski i Sadowski 2009 ↓, s. 173.
- ↑ Dział kadr. polityka.pl, 2000-09-23. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 53.
- ↑ a b c Paszkowski 2000 ↓, s. 123.
- ↑ Obchody 70-lecia 2.Berlińskiego Pułku Zmechanizowanego. skierniewice.naszemiasto.pl, 2013-06-14. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ a b c d e Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 53-54.
- ↑ Kotowski i Sadowski 2009 ↓, s. 174.
- ↑ a b Nominacje generalskie z okazji dnia Wojska Polskiego. prezydent.pl, 2000-08-15. [dostęp 2021-01-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-14)].
- ↑ Dzień Wojska Polskiego; nominacje generalskie. wp.pl, 2000-08-15. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ a b c Kotowski i Sadowski 2009 ↓, s. 175.
- ↑ Przekazanie obowiązków dowódcy POW. bydgoszcz.wyborcza.pl, 2003-12-18. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Pożegnanie po 40 latach służby. sgwp.wp.mil.pl, 2007-05-17. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Brodecki (red. merytoryczny) 2009 ↓, s. 146.
- ↑ Postanowienie Prezydenta RP nr W. 111-61-93 z dnia 11 listopada 1993
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 lipca 1999. sip.lex.pl, 1999-09-30. [dostęp 2021-04-30].
- ↑ a b Jędrzejko, Krogulski i Paszkowski 2002 ↓, s. 54.
- ↑ Pomorski Okręg Wojskowy przeszedł do historii. bydgoszcz24.pl, 2011-12-28. [dostęp 2021-04-30].
Bibliografia edytuj
- Mariusz Jędrzejko, Mariusz Krogulski, Marek Paszkowski: Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej (1989-2002). Warszawa: Von Borowiecky, 2002. ISBN 83-87689-46-7.
- Albert Kotowski, Sławomir Sadowski: Pomorski Okręg Wojskowy w latach 1919-2009. Bydgoszcz 2009: Centrum Europejskie im. Roberta Schumana Wyższej Szkoły Gospodarki, 2009. ISBN 978-83-60541-03-6.
- Bogusław Brodecki (red. merytoryczny): Związek Polskich Spadochroniarzy 20 lat 1989–2009. Zespół redakcyjny: Józef Bębenek, Marian Brytan, Leszek Chyła, Wiesław Iwański, Zdzisław Kica, Józef Kostecki, Stanisław Kulczyński, Czesław Marcinkowski, Ryszard Olszowy. Warszawa: Bellona S.A., 2009. ISBN 978-83-11-11613-9. (pol.).
- Marek Paszkowski: Przegląd Wojsk Lądowych nr 4. Warszawa: 2000, s. 123. ISSN 0478-6688.
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 1993, 2000.