Mała Wołowa Szczerbina
Mała Wołowa Szczerbina (słow. Západná volia štrbina, ok. 2355 m) – pierwsza od północnego zachodu z czterech wybitniejszych przełączek w Wołowym Grzbiecie – odcinku grani głównej Tatr pomiędzy Mięguszowieckim Szczytem Czarnym i Żabim Koniem, którym biegnie granica polsko-słowacka[1]. Jest położona na wysokości ok. 2355 m[1], pomiędzy dwoma Wołowymi Rogami (Volie rohy): od zachodu na przełączkę opada Zachodni Wołowy Róg (Západný volí roh), natomiast od wschodu – Wschodni Wołowy Róg (Východný volí roh)[2][3].
 Widok od strony Doliny Mięguszowieckiej – Mała Wołowa Szczerbina widoczna po lewej stronie między Wołowymi Rogami | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 2355 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
| Data zdobycia |
11 września 1905 |
| Pierwsze wejście |
K. Bröske, S. Häberlein |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′48,6″N 20°04′18,4″E/49,180167 20,071778
| |
Przełęcz jest łatwo rozpoznawalna z Doliny Mięguszowieckiej ze względu na jej otoczenie – Wołowe Rogi z tej strony mają charakterystyczny kształt rogów. Od strony Doliny Rybiego Potoku ten kształt jest niedostrzegalny i cechuje w większym stopniu sąsiednie przełączki: Małą Rogatą Szczerbinę i Wielką Rogatą Szczerbinę[1].
Jest to wąsko wcięta przełączka. Od południowej, słowackiej strony z Wołowej Kotlinki można na nią wejść bez trudności piarżysto-trawiastym zboczem. Ku północnemu zachodowi, do Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła z przełączki, opada depresja ciągnąca się na zachód po Wołową Przehybę. Około 100 m poniżej przełęczy zamienia się ona w mokry komin. Z daleka widoczna jest jego brązowa barwa[3].
Przejście przez przełęcz dla taterników jest wygodnym połączeniem Doliny Żabiej Mięguszowieckiej i Czarnostawiańskiego Kotła, stanowi też istotny punkt dostępy do Wołowego Grzbietu. Przejście przez długą część roku jest utrudnione przez śniegi zalegające po północnej stronie grani[1].
Dawniej Małą Wołową Szczerbinę nazywano po prostu Wołową Szczerbiną. Jej nazwa pochodzi od Wołowego Grzbietu[1].
Taternictwo edytuj
- Pierwsze wejścia
- Katherine Bröske i Simon Häberlein, 11 września 1905 r. – letnie, przy przejściu grani,
- Janusz Chmielowski, Zygmunt Klemensiewicz i Mieczysław Świerz, 20 sierpnia 1926 r. – pierwsze właściwe przejście przełączki,
- Stanisław Krystyn Zaremba, 30 grudnia 1934 r. – zimowe[1].
- Drogi wspinaczkowe
- Granią od Czarnostawiańskiej Przełęczy do Wielkiej Wołowej Szczerbiny; II w skali UIAA, czas przejścia 1 godz. 30 min,
- Droga Stanisławskiego (z Wyżniego Czarnostawiańskiego Kotła); IV, 2 godz. 30 min,
- Południowym zboczem, z Wołowcowej Równi; 0, 30 min[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Cubryna – Żabia Turnia Mięguszowiecka, t. 6, Warszawa: Spółdzielczy Instytut Wydawniczy „Kraj”, 1952.
- ↑ Grzegorz Barczyk, Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Ryszard Jakubowski (red.), Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Wołowy Grzbiet, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2006, ISBN 83-7104-037-7.