Magnus Olsen
Magnus Olsen (ur. 28 listopada 1878 w Arendal, zm. 16 stycznia 1963 w Oslo) – norweski filolog, specjalizujący się w historii języków skandynawskich[1][2][3].
 Magnus Olsen | |
| Imię i nazwisko |
Magnus Bernhard Olsen |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 listopada 1878 |
| Data i miejsce śmierci |
16 stycznia 1963 |
| Narodowość |
norweska |
| Język |
norweski |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Urodził się w Arundel[1]. Jego rodzicami byli kupiec Ole Christian Olsen (1834–1887) i Therese Evine Olsen (1843–1926)[1]. Studiował na uniwersytecie w Oslo. 28 czerwca 1912 ożenił się z Gjertrud Mathilde Kjær, córką bibliotekarza Johana Alberta Juliusa Kjæra[1]. W pracy naukowej zajmował się najdawniejszą historią Skandynawii, pogańską religią jej mieszkańców, językiem staroskandynawskim, a w szczególności pismem runicznym[1]. Interesował się onomastyką, zwłaszcza nazwami miejscowymi[3][4]. W 1909 roku założył czasopismo „Maal og minne”[1], które redagował do 1950 roku[4][5][6]. Zastępca redaktora Acta philologica Scandinavica (1926–1963), Arkiv för nordisk filologi (1928–1963), Namn och bygd (1916–1923) i Norsk tidsskrift for sprogvidenskap (1930–1960)[7].
Był doktorem honoris causa kilku europejskich uczelni[1], m.in. Uniwersytetu Kopenhaskiego, Uniwersytetu w Lund, Uniwersytetu Paryskiego i Uniwersytetu Islandzkiego[8]. Od 1911 roku członek korespondent Kungliga Vitterhetsakademien[9]. Był również członkiem kilku norweskich towarzystw naukowych[1].
Wydał między innymi Hedenske Kulturminder i Norske Stedsnavne (1915), Ættegård og Helligdom, Norske Stednavn Sosialt og Religionshistorisk Belyst (1926, wyd. 2. 1978), Farms and Fanes of Ancient Norway: The Place-Names of a Country Discussed in Their Bearings on Social and Religious History (1928, tłum. Th. Gleditsch) i Hva Våre Stedsnavn Lærer Oss (1934, wyd. 2. 1971, 1973)[1]. Był także współautorem trzech woluminów serii Norske Gaardnavne[1].
W 1945 został komandorem orderu Świętego Olafa; był także komandorem orderu Sokoła Islandzkiego i kawalerem orderu Gwiazdy Polarnej[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k Magnus Rindal: Magnus Olsen, Filolog. [w:] Norsk biografisk leksikon [on-line]. nbl.snl.no. [dostęp 2017-10-18]. (norw.).
- ↑ Olsen, Magnus Bernhard. treccani.it. [dostęp 2017-10-18]. (wł.).
- ↑ a b Magnus Olsen. booxy.sk. [dostęp 2017-10-18]. (słow.).
- ↑ a b Klaus Johan Myrvoll: Magnus Olsen. [w:] Store Norske leksikon [on-line]. snl.no. [dostęp 2017-10-19]. (norw.).
- ↑ Maal og Minne. idunn.no. [dostęp 2017-10-19]. (norw.).
- ↑ Jon Gunnar Jørgensen, Lars S. Vikør: Maal og Minne 100 år. ojs.novus.no, 2009. [dostęp 2017-10-19]. (norw.).
- ↑ Ole-Jørgen Johannessen, Anne Holtsmark: Magnus Olsen: en bibliografi. Oslo: Samlaget, 1977, s. 58. ISBN 978-82-521-0650-3. (norw.).
- ↑ Ole-Jørgen Johannessen, Anne Holtsmark: Magnus Olsen: en bibliografi. Oslo: Samlaget, 1977, s. 17. ISBN 978-82-521-0650-3. (norw.).
- ↑ Nordisk familjebok. T. 20: Norrsken - Paprocki. Stockholm: 1914, s. 649. (szw.).