Malarstwo ścienne

Malarstwo ścienne – malowidła zazwyczaj dużych rozmiarów, malowane na ścianie albo przeznaczone do osadzenia na ścianie jako stały element wystroju budynku.

Michał Anioł, Stworzenie Adama (fresk na sklepieniu Kaplicy Sykstyńskiej)

Sklepienie kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Polanicy-Zdroju

Sklepienie kościoła Matki Bożej Różańcowej w Kłodzku

Klasyczną techniką tej formy sztuki starożytnej uprawianej na Krecie i w Grecji jest fresk; jednak w klimacie bardziej wilgotnym, zwłaszcza w północnej Europie, stosowano także inne techniki. Najbardziej udaną alternatywą było w takim przypadku malowanie obrazu farbami olejnymi na płótnie, a następnie przyklejanie płótna do ściany. Technikę tę – znaną jako marouflage – stosował Pierre Puvis de Chavannes, najwybitniejszy twórca malowideł ściennych drugiej połowy XIX wieku. Stłumione barwy jego obrazów znakomicie imitowały wrażenie, jakie wywołuje fresk.

W Azji tradycyjna metoda malarstwa ściennego wykorzystywała klej i wysuszony gips, ale w XI i XII wieku znana tam była również typowa technika fresku, o czym świadczą badania malowideł ściennych w Tańdźawur (Tanjore) w Indiach.

Zobacz też

• mural
• malatura

Bibliografia

• Oksfordzka ilustrowana encyklopedia sztuki, pod redakcją J.J. Norwicha, Łódź 1994, s. 300.