Marian Buczyński (1891–1940)
Marian Buczyński (ur. 2 lutego 1891 w Mariampolu, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 podpułkownik lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 lutego 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
3 Batalion Sanitarny |
| Stanowiska |
komendant szpitala |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 2 lutego 1891 w Mariampolu jako syn Konstantego[1][2]. W 1917 uzyskał dyplom lekarza. Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego.
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 112. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy, a jego oddziałem macierzystym była Kompania Zapasowa Sanitarna Nr 5[3]. W latach 1923–1924 był komendantem Szpitala Rejonowego Lida, pozostając oficerem nadetatowym 3 batalionu sanitarnego w Grodnie[4]. W kwietniu 1924 został przydzielony do 77 pułku piechoty w Lidzie na stanowisko starszego lekarza pułku[5][6]. W kwietniu 1925 został ponownie przydzielony do Szpitala Rejonowego w Lidzie na stanowisko komendanta[7]. W 1926, po likwidacji szpitala, pełnił służbę w Garnizonowej Izbie Chorych w Lidzie[8]. W sierpniu 1929 został przeniesiony do 77 pułku piechoty[9]. 2 grudnia 1930 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 i 5. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy[10][11]. Do 1939 pełnił służbę na stanowisku starszego lekarza 77 pułku piechoty[12][13].
Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez sowietów. Został zamordowany przez NKWD na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 41/1-50 oznaczony numerem 351)[14]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (1938, „za zasługi w służbie wojskowej”)[15]
- Medal Niepodległości (23 grudnia 1933, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”)[16]
Przypisy edytuj
- ↑ Marian Buczyński. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska wskazała rok urodzenia 1893 i imię ojca Mikołaj.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 314.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1140, 1189, 1200.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 38 z 17 kwietnia 1924, s. 217.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1033, 1081.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 18 kwietnia 1925, s. 213.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 711, 728.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929, s. 301.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930, s. 328.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 323.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 605.
- ↑ Rocznik Oficerski 1939 ↓, s. 367.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 10. [dostęp 2014-12-10].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 17.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Ukraiński ślad Katynia, Warszawa 1995, s. 3, 240.