Marian Podwysocki
Marian Podwysocki (ur. 20 kwietnia 1900 w Kominie, zm. po 25 listopada 1945) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 kapitan piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1900 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-ukraińska |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 20 kwietnia 1900 w miejscowości Komin na Ukrainie, w rodzinie Stanisława i Wiktorii z Sosnowskich[1]. W 1918 ukończył naukę i zdał egzamin maturalny w Szkole Realnej w Czerkasach[2].
W listopadzie 1918 w Lublinie wstępuje do 23 Pułku Piechoty. W tym samym miesiącu w szeregach grupy majora Wacława Scaevola-Wieczorkiewicza na odsiecz Lwowa. Za bardzo dzielne zachowanie się w walkach z Ukraińcami otrzymał pochwałę dowódcy grupy[3]. Od 15 lutego do 1 lipca 1920 był uczniem 25. klasy Szkoła Podchorążych[3][4]. Po ukończeniu szkoły został przydzielony do 66 Pułku Piechoty. W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach tego puku. Od 23 lipca 1920 dowodził 5. kompanią, w stopniu podchorążego[5]. 9 listopada 1920 został mianowany z dniem 1 listopada 1920 podporucznikiem[6].
Po zakończeniu wojny kontynuował służbę w 66 pp w Chełmnie[7][8] na stanowisku dowódcy 5. kompanii, a później adiutanta[3]. W kwietniu 1928 został oficjalnie przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym oddaniem do dyspozycji komendanta kadry, a nieoficjalnie do Oddziału II Sztabu Generalnego[9][10] na stanowisko kierownika referatu Ekspozytury Nr 1[3]. W czerwcu 1930 został przeniesiony do 43 Pułku Piechoty w Dubnie[11][12] i przydzielony do II batalionu, detaszowanego w Brodach[3], a w maju 1932 przeniesiony do garnizonu Dubno na stanowisko dowódcy 3. kompanii karabinów maszynowych[3]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Korpusu Kadetów Nr 1 we Lwowie[13]. 27 czerwca 1935 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W sierpniu tego roku został przeniesiony do 19 Pułku Piechoty we Lwowie[15]. W 1939 pełnił w nim służbę na stanowisku oficera administracyjno-materiałowego[16]. W sierpniu, w czasie mobilizacji, objął obowiązki kwatermistrza pułku i na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej[17]. Został ranny. 21 września dostał się do niemieckiej niewoli. Początkowo został przewieziony do szpitala w Lesznie k. Warszawy[18], a po wyleczeniu został osadzony w Oflagu VII A Murnau[19]. Po uwolnieniu z niewoli został przyjęty do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech. W listopadzie 1945 odbywał praktykę kwatermistrzowską w 17 Pułku Artylerii[17].
Był żonaty[20].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2323[20][21][22]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[23]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[24]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[24]
- łotewski Medal Pamiątkowy 1918–1928 – 6 sierpnia 1929[25]
Przypisy edytuj
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 451.
- ↑ Błaszkowski, Jarnuszkiewicz i Lam 1929 ↓, s. 88.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 45 z 24 listopada 1920, s. 1229.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 314, 457.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 280, 399.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 143.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 150, 259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930, s. 208.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 95, 573.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 261.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 73.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 98.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 43, 570.
- ↑ a b Podwysocki 1945 ↓, s. 1.
- ↑ Podwysocki 1945 ↓, s. 5.
- ↑ Straty ↓.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Błaszkowski, Jarnuszkiewicz i Lam 1929 ↓, s. 79.
- ↑ Jankiewicz 1929 ↓, s. 35.
- ↑ Monitor Polski nr 260, poz. 636. 1928-11-10. [dostęp 2022-11-16].
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 12 grudnia 1929, s. 243.
Bibliografia edytuj
- Podwysocki Marian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-489 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-11-16].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Paweł Błaszkowski, Czesław Jarnuszkiewicz, Longin Lam: 16. Dywizja, jej powstanie, organizacja i udział w walkach w 10-letnią rocznicę istnienia 1919–1929. Grudziądz: Zakłady Graficzne Wiktora Kurelskiego, 1929.
- Wacław Jankiewicz: Zarys historji wojennej 66-go Kaszubskiego Pułku Piechoty im. Marszałka J. Piłsudskiego. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Marian Podwysocki: Relacja osobista. [w:] B.I.29g [on-line]. IPMS, 1945-11-25. [dostęp 2021-04-16].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2022-01-15].