Marie-Theres Nadig

szwajcarska narciarka alpejska

Marie-Theres Nadig (ur. 8 marca 1954 we Flums) – szwajcarska narciarka alpejska, trzykrotna medalistka igrzysk olimpijskich i mistrzostw świata oraz zdobywczyni Pucharu Świata.

Marie-Theres Nadig
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 marca 1954
Flums

Klub

SC Flumserberg

Debiut w PŚ

Sezon 1970/1971

Pierwsze punkty w PŚ

3.12 1971, Sankt Moritz (6. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

18.01 1972, Grindelwald
(2. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
złoto Sapporo 1972 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
złoto Sapporo 1972 narciarstwo alpejskie
(slalom gigant)
brąz Lake Placid 1980 narciarstwo alpejskie
(zjazd)
Mistrzostwa świata
złoto Sapporo 1972 zjazd
złoto Sapporo 1972 slalom gigant
brąz Lake Placid 1980 zjazd
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1980/1981
3. miejsce
1979/1980
Puchar Świata (Zjazd)
Mała Kryształowa Kula
1979/1980
Mała Kryształowa Kula
1980/1981
2. miejsce
1973/1974
3. miejsce
1971/1972
3. miejsce
1974/1975
3. miejsce
1976/1977
3. miejsce
1977/1978
3. miejsce
1978/1979
Puchar Świata (Gigant)
2. miejsce
1979/1980
2. miejsce
1980/1981
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1980/1981

Kariera edytuj

Pierwszy sukces w karierze Marie-Theres Nadig osiągnęła w 1970 roku, kiedy zwyciężyła w slalomie gigancie podczas mistrzostw Szwajcarii juniorów. Jeszcze w tym samym roku dołączyła do reprezentacji Szwajcarii i zadebiutowała w zawodach Pucharu Świata. Pierwsze punkty wywalczyła jednak dopiero 2 grudnia 1971 roku w Sankt Moritz, gdzie była szósta w zjeździe. Półtora miesiąca później, 18 stycznia 1972 roku w Grindelwald po raz pierwszy stanęła na podium, zajmując w zjeździe drugie miejsce. Przegrała tam tylko z Austriaczką Annemarie Moser-Pröll, a trzecie miejsce zajęła Francuzka Isabelle Mir. W sezonie 1971/1972 Nadig jeszcze czterokrotnie stawała na podium: 22 stycznia w Saint-Gervais była trzecia w gigancie, 25 i 26 lutego w Crystal Mountain była kolejno druga i trzecia w zjeździe, a 18 marca 1972 roku w Pra Loup ponownie zajęła trzecie miejsce w gigancie. W klasyfikacji generalnej zajęła piąte miejsce, w gigancie była szósta, a w klasyfikacji zjazdu zajęła trzecie miejsce za Moser-Pröll i jej rodaczką, Wiltrud Drexel. W lutym 1972 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Sapporo, gdzie w trzech startach zdobyła dwa medale. Najpierw zwyciężyła w biegu zjazdowym, wyprzedzając 0,32 sekundy Moser-Pröll i o 1 sekundę Susan Corrock z USA. Trzy dni później Szwajcarka wygrała także slalom gigant; pozostałe miejsca na podium zajęły Annemarie Moser-Pröll i Wiltrud Drexel. Nadig wystartowała także w slalomie, jednak nie ukończyła pierwszego przejazdu.

Przez dwa kolejne lata łącznie pięć razy stawała na podium zawodów Pucharu Świata: 2 marca 1973 roku w Mont-Sainte-Anne była trzecia w gigancie, 19 grudnia w Zell am See była trzecia w zjeździe, a dzień później druga w gigancie, 13 stycznia w Grindelwald zajęła trzecie miejsce w biegu zjazdowym, a 23 stycznia 1974 roku w Bad Gastein w tej samej konkurencji zajęła drugie miejsce. W klasyfikacji generalnej sezonu 1973/1974 była szósta, a w klasyfikacji zjazdu była druga za Moser-Pröll. W lutym 1974 roku wystartowała na mistrzostwach świata w Sankt Moritz, jednak wróciła bez medalu. W zjeździe zajęła tam piąte miejsce, a rywalizacji w gigancie i slalomie nie ukończyła.

Pierwsze zwycięstwo w zawodach pucharowych odniosła 24 stycznia 1975 roku w Innsbrucku, wygrywając bieg zjazdowy. W sezonie 1974/1975 na podium stanęła jeszcze pięć razy, odnosząc przy tym jeszcze jedno zwycięstwo: 11 marca 1975 roku w Jackson Hole ponownie była najlepsza w zjeździe. W klasyfikacji generalnej była tym razem czwarta, a w zjeździe po raz kolejny była trzecia, za Moser-Pröll i swą rodaczką Bernadette Zurbriggen. W kolejnym sezonie w najlepszej trójce znalazła się dwa razy: 3 grudnia w Val d’Isère była trzecia w zjeździe, a 9 stycznia 1976 roku w Meiringen trzecie miejsce zajęła w gigancie. W klasyfikacji generalnej dało jej to czternaste miejsce, a w klasyfikacjach zjazdu i giganta była dziesiąta. W 1976 roku brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Innsbrucku, gdzie nie zdołała obronić tytułów zdobytych w Sapporo. W gigancie była piąta, a w slalomie rywalizację zakończyła już po pierwszym przejeździe.

W sezonach 1976/1977 i 1977/1978 odniosła po jednym zwycięstwie w Pucharze Świata: 26 stycznia 1977 roku w Crans-Montana wygrała kombinację, a 7 grudnia 1977 roku w Val d’Isère była najlepsza w zjeździe. W obu sezonach zajęła trzecie miejsce w klasyfikacji zjazdu, natomiast w klasyfikacji generalnej była kolejno szósta i dziesiąta. W 1978 roku wystąpiła na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, zajmując czwarte miejsce w biegu zjazdowym. Walkę o brązowy medal przegrała tam ze swą rodaczką Doris de Agostini o 0,53 sekundy. Wystartowała tam także w gigancie, jednak nie ukończyła rywalizacji.

Sezon 1978/1979 był jej najlepszym w dotychczasowej karierze. Nadig siedmiokrotnie stawała na podium, odnosząc dwa zwycięstwa: 18 grudnia w Val d’Isère wygrała kombinację, a 19 marca 1979 roku w Furano giganta. Łącznie uzbierała 156 punktów i zajęła piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Była także trzecia w zjeździe i czwarta w gigancie. Wyniki te poprawiła rok później, kiedy na podium stawała 12 razy, z czego dziewięć zawodów wygrała. W dniach 5-6 grudnia w Val d’Isère wygrywała kolejno zjazd, giganta i kombinację, 14 grudnia w Piancavallo, 19 grudnia w Zell am See, 7 stycznia w Pfronten, 15 stycznia w Arosa i 20 stycznia w Bad Gastein wygrywała zjazd, a 2 marca 1980 roku w Mont-Sainte-Anne była najlepsza w gigancie. W klasyfikacji generalnej sezonu 1979/1980 dało jej to trzecie miejsce za Hanni Wenzel z Liechtensteinu oraz Annemarie Moser-Pröll. Ponadto Szwajcarka zdobyła Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji zjazdu, a w gigancie była druga za Wenzel.

Ostatni medal na arenie międzynarodowej zdobyła w lutym 1980 roku, kiedy zajęła trzecie miejsce w zjeździe podczas igrzysk olimpijskich w Lake Placid. W zawodach tych lepsze były jedynie Moser-Pröll i Hanni Wenzel. Nadig wystartowała tam również w gigancie i slalomie, jednak ponownie w obu tych konkurencjach nie dotarła do mety. Startowała także w sezonie 1980/1981, który okazał się najlepszym w jej karierze. Na podium stawała jedenaście razy, podobnie jak przed rokiem odnosząc dziewięć zwycięstw: 3 grudnia w Val d’Isère wygrała zjazd, a dzień później kombinację, 8 grudnia w Limone Piemonte wygrała giganta, 12 grudnia w Piancavallo zwyciężyła w zjeździe i kombinacji, 19 stycznia w Crans-Montana i 29 stycznia w Megève była najlepsza w zjeździe, a 10 lutego w Mariborze oraz 13 marca w Furano triumfowała w gigancie. Zwycięstwo w Furano było jej ostatnim pucharowym podium. Wyniki te dały jej Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, Małe Kryształowe Kule w klasyfikacjach zjazdu i kombinacji oraz drugie miejsce w klasyfikacji giganta. W lipcu 1981 roku zakończyła karierę.

Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Szwajcarii, w tym złote w zjeździe i kombinacji w 1972 roku oraz gigancie w latach 1976 i 1980. W 1972 roku została także wybrana sportsmenką roku w Szwajcarii.

Po zakończeniu kariery prowadziła sklep sportowy. Później otworzyła hotel, a następnie szkółkę narciarską. Po uzyskaniu uprawnień trenerskich pracowała z młodzieżą. Od 1999 roku pracowała z pierwszą kadrą Szwajcarii, a w latach 2004-2005 była głównym trenerem.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie   edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
1.  5 lutego 1972   Sapporo Zjazd 1:36,68 min - -
1.  8 lutego 1972   Sapporo Gigant 1:29,90 min - -
DNF 11 lutego 1972   Sapporo Slalom 1:31,24 min -   Barbara Cochran
DNF 11 lutego 1976   Innsbruck Slalom 1:30,54 min -   Rosi Mittermaier
5. 13 lutego 1976   Innsbruck Gigant 1:29,13 min +1,31 s   Kathy Kreiner
3.  17 lutego 1980   Lake Placid Zjazd 1:37,52 min +0,84 s   Annemarie Moser-Pröll
DNF 21 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:41,66 min -   Hanni Wenzel
DNF 23 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:25,09 min -   Hanni Wenzel

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
1.  5 lutego 1972   Sapporo Zjazd 1:36,68 min - -
1.  8 lutego 1972   Sapporo Gigant 1:29,90 min - -
DNF 11 lutego 1972   Sapporo Slalom 1:31,24 min -   Barbara Cochran
DNF 3 lutego 1974   Sankt Moritz Gigant 1:43,18 min -   Fabienne Serrat
5. 7 lutego 1974   Sankt Moritz Zjazd 1:50,84 min +1,63 s   Annemarie Moser-Pröll
DNF 8 lutego 1974   Sankt Moritz Slalom 1:34,63 min -   Hanni Wenzel
DNF 11 lutego 1976   Innsbruck Slalom 1:30,54 min -   Rosi Mittermaier
5. 13 lutego 1976   Innsbruck Gigant 1:29,13 min +1,31 s   Kathy Kreiner
4. 1 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Zjazd 1:48,31 min +1,33 s   Annemarie Moser-Pröll
DNF 3 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Slalom 1:24,85 min -   Lea Sölkner
DNF 4 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Gigant 2:41,15 min -   Maria Epple
3.  17 lutego 1980   Lake Placid Zjazd 1:37,52 min +0,84 s   Annemarie Moser-Pröll
DNF 21 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:41,66 min -   Hanni Wenzel
DNF 23 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:25,09 min -   Hanni Wenzel

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Innsbruck24 stycznia 1975 (zjazd)
  2.   Jackson Hole11 marca 1975 (zjazd)
  3.   Crans-Montana26 stycznia 1977 (kombinacja)
  4.   Val d’Isère7 grudnia 1977 (zjazd)
  5.   Val d’Isère18 grudnia 1978 (kombinacja)
  6.   Furano19 marca 1979 (gigant)
  7.   Val d’Isère5 grudnia 1979 (zjazd)
  8.   Val d’Isère6 grudnia 1979 (gigant)
  9.   Val d’Isère6 grudnia 1979 (kombinacja)
  10.   Piancavallo14 grudnia 1979 (zjazd)
  11.   Zell am See19 grudnia 1979 (zjazd)
  12.   Pfronten7 stycznia 1980 (zjazd)
  13.   Arosa15 stycznia 1980 (zjazd)
  14.   Bad Gastein20 stycznia 1980 (zjazd)
  15.   Mont-Sainte-Anne2 marca 1980 (gigant)
  16.   Val d’Isère3 grudnia 1980 (zjazd)
  17.   Val d’Isère4 grudnia 1980 (kombinacja)
  18.   Limone Piemonte8 grudnia 1980 (gigant)
  19.   Piancavallo12 grudnia 1980 (zjazd)
  20.   Limone Piemonte12 grudnia 1980 (kombinacja)
  21.   Crans-Montana19 stycznia 1981 (zjazd)
  22.   Megève29 stycznia 1981 (zjazd)
  23.   Maribor10 lutego 1981 (gigant)
  24.   Furano13 marca 1981 (gigant)
  • 24 wygrane (13 zjazdów, 6 gigantów i 5 kombinacji)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Grindelwald18 stycznia 1972 (zjazd) – 2. miejsce
  2.   Saint-Gervais22 stycznia 1972 (gigant) – 3. miejsce
  3.   Crystal Mountain25 lutego 1972 (zjazd) – 2. miejsce
  4.   Crystal Mountain26 lutego 1972 (zjazd) – 3. miejsce
  5.   Pra Loup18 marca 1972 (gigant) – 3. miejsce
  6.   Mont-Sainte-Anne2 marca 1973 (gigant) – 3. miejsce
  7.   Zell am See19 grudnia 1973 (zjazd) – 3. miejsce
  8.   Zell am See20 grudnia 1973 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Grindelwald13 stycznia 1974 (zjazd) – 3. miejsce
  10.   Bad Gastein23 stycznia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  11.   Saalbach21 grudnia 1974 (zjazd) – 2. miejsce
  12.   Grindelwald10 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  13.   Schruns15 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  14.   Chamonix31 stycznia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  15.   Val d’Isère3 grudnia 1975 (zjazd) – 3. miejsce
  16.   Meiringen9 stycznia 1976 (gigant) – 3. miejsce
  17.   Zell am See21 grudnia 1976 (zjazd) – 2. miejsce
  18.   Pfronten8 stycznia 1977 (zjazd) – 2. miejsce
  19.   Garmisch-Partenkirchen11 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
  20.   Schruns18 stycznia 1977 (zjazd) – 3. miejsce
  21.   Pfronten7 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
  22.   Bad Gastein18 stycznia 1978 (zjazd) – 3. miejsce
  23.   Bad Kleinkirchheim12 marca 1978 (zjazd) – 3. miejsce
  24.   Piancavallo12 grudnia 1978 (gigant) – 2. miejsce
  25.   Val d’Isère18 grudnia 1978 (gigant) – 3. miejsce
  26.   Les Diablerets12 stycznia 1979 (zjazd) – 3. miejsce
  27.   Lake Placid2 marca 1979 (zjazd) – 2. miejsce
  28.   Aspen8 marca 1979 (gigant) – 3. miejsce
  29.   Pfronten6 stycznia 1980 (zjazd) – 2. miejsce
  30.   Arosa16 stycznia 1980 (gigant) – 2. miejsce
  31.   Saint-Gervais26 stycznia 1980 (gigant) – 3. miejsce
  32.   Les Gets27 stycznia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  33.   Megève28 stycznia 1981 (zjazd) – 2. miejsce

Bibliografia edytuj