McDonald’s Championship

McDonald’s Championship
McDonald’s Open
Państwo	Hiszpania
Dyscyplina	koszykówka
Organizator rozgrywek	FIBA
Data założenia	1987
Założyciel	FIBA
Data rozwiązania	1999
	Rozgrywki
Liczba drużyn	8
	Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca	Milwaukee Bucks
Ostatni zwycięzca	San Antonio Spurs

McDonald’s Championship (nazywany także McDonald’s Open) – profesjonalny, międzynarodowy turniej koszykarski z udziałem drużyn NBA oraz mistrzów klubowych z Europy, Australii o Ameryki Południowej. Po raz pierwszy rozegrany w 1987 roku. Do 1991 roku rozgrywany corocznie, następnie co dwa lata aż do 1999 roku, kiedy to został zlikwidowany. Przez pierwsze dwa lata istnienia turnieju występowały w nim reprezentacje narodowe Jugosławii oraz ZSRR.

W każdej z dziewięciu edycji McDonald’s Championship tytuł zdobywała drużyna z NBA. W kilku przypadkach zespoły z NBA wygrywały niewielka ilością punktów. Dla przykładu w półfinałach 1990 roku, New York Knicks włoski Scavolini Pesaro różnicą zaledwie trzech punktów (107–104), ustalając wynik na 30 sekund przed zakończeniem spotkania. W 1991 Los Angeles Lakers pokonali hiszpański Joventut Badalona zaledwie dwoma punktami (116–114).

W 1999 w turnieju wziął udział zespół klubowego mistrza Azji – Sagesse Club. Był to jedyny przypadek kiedy do rywalizacji przystąpił klub z Azji.

Aktualnie tego typu rozgrywki klubowe są kontynuowane w ramach Pucharu Interkontynentalnego FIBA, który został wznowiony po wielu latach przerwy, jednak do tej pory (stan na 2016) nie występują w nim zespoły z NBA, choć zostało to zaplanowane.

Format edytuj

W pierwszym turnieju uczestniczyły trzy zespoły, z których zwycięzca został wyłoniony w ramach formatu ligi. System pucharowy został wprowadzony do kolejnych zawodów, gdzie każdy zespół po odniesieniu zwycięstwa awansował do kolejnej rundy. Turniej rozgrywano na przepisach mieszanych zarówno NBA, jak i FIBA^[1].

Uczestnicy Final Four turnieju edytuj

Rok	Mistrz	Wynik	2. miejsce
Rok	Finał			3. i 4. miejsce
1987	Milwaukee Bucks	Liga	ZSRR	Olimpia Mediolan (Tracer)	–
1988	Boston Celtics	111–96	Real Madryt	Jugosławia	Victoria Libertas Pesaro (Scavolini)
1989	Denver Nuggets	135–129	Split (Jugoplastika)	Olimpia Mediolan (Philips)	FC Barcelona
1990	New York Knicks	117–101	Split (Pop 84)	FC Barcelona	Victoria Libertas Pesaro (Scavolini)
1991	Los Angeles Lakers	116–114	Joventut Badalona (Montigalà)	Limoges	Split (Slobodna Dalmacija)
1993	Phoenix Suns	112–90	Virtus Bolonia (Buckler)	Real Madryt	Limoges
1995	Houston Rockets	126–112	Virtus Bolonia (Buckler)	Perth Wildcats	Real Madryt
1997	Chicago Bulls	104–78	Olympiakos	Atenas	Paris Saint-Germain Racing
1999	San Antonio Spurs	103–68	Vasco da Gama	Žalgiris Kowno	Varèse (Roosters)

Nagrody i wyróżnienia edytuj

MVP edytuj

Laureat otrzymywał statuetkę – Dražen Petrović Trophy

Rok	Zawodnik	Zespół
1987	Terry Cummings	Milwaukee Bucks
1988	Larry Bird	Boston Celtics
1989	Walter Davis	Denver Nuggets
1990	Patrick Ewing	New York Knicks
1991	Magic Johnson	Los Angeles Lakers
1993	Charles Barkley	Phoenix Suns
1995	Clyde Drexler	Houston Rockets
1997	Michael Jordan	Chicago Bulls
1999	Tim Duncan	San Antonio Spurs

Składy najlepszych zawodników turnieju edytuj

(do uzupełnienia)

1987

Terry Cummings (Milwaukee Bucks)
Bob McAdoo (Tracer Mediolan)

1988

Larry Bird (Boston Celtics)

1989

Walter Davis (Denver Nuggets)
Bob McAdoo (Philips Mediolan)

1990

Patrick Ewing (New York Knicks)

1991

Magic Johnson (L.A. Lakers)
Vlade Divac (L.A. Lakers)
Byron Scott (L.A. Lakers)
James Worthy (L.A. Lakers)
Jordi Villacampa (Montigalà Joventut) - ex aequo
Richard Dacoury (Limoges CSP) - ex aequo

1993

Charles Barkley (Phoenix Suns)
Predrag Danilović (Buckler Bolonia)
Arvydas Sabonis (Real Madryt)
Dan Majerle (Phoenix Suns)
Kevin Johnson (Phoenix Suns)
Cliff Levingston (Buckler Bolonia)

1995

Clyde Drexler (Houston Rockets)

1997

Michael Jordan (Chicago Bulls)
Eric Struelens (Paris Saint Germain)
Artūras Karnišovas (FC Barcelona)
Dragan Tarlać (Olympiakos)
Fabricio Oberto (Atenas de Córdoba)

1999

Tim Duncan (San Antonio Spurs)
Avery Johnson (San Antonio Spurs)
Charles Byrd (Vasco da Gama)
Gianmarco Pozzecco (Varese)
Jose Vargas (Vasco da Gama) - ex aequo
Francesco Vescovi (Varese) - ex aequo

Konkurs rzutów za 3 punkty edytuj

1999

1. Jaren Jackson (Spurs)
2. Brett Maher (Adelaide)
3. Donatas Slanina (Żalgiris)
4. Terry Porter (Spurs) i Andrea Meneghin (Varese)

Rekordy edytuj

Największa liczba rozegranych turniejów

4 - Toni Kukoč

Najwięcej punktów w jednym meczu

44 - Bob McAdoo

Najwięcej tytułów mistrza

2 - Mario Elie, Steve Kerr

Najwyższa średnia punktów w trakcie jednego turnieju

42 - Bob McAdoo (1987)

Występy w Final 4 według zespołów edytuj

Zespół	Mistrz	Wicemistrz	3. miejsce	4. miejsce
Boston Celtics	1	0	0	0
Chicago Bulls	1	0	0	0
Denver Nuggets	1	0	0	0
Houston Rockets	1	0	0	0
Los Angeles Lakers	1	0	0	0
Milwaukee Bucks	1	0	0	0
New York Knicks	1	0	0	0
Phoenix Suns	1	0	0	0
San Antonio Spurs	1	0	0	0
Split^[a]	0	2	0	1
Virtus Bolonia^[b]	0	2	0	0
Real Madryt	0	1	1	1
Joventut Badalona	0	1	0	0
Olympiacos	0	1	0	0
ZSRR	0	1	0	0
Vasco da Gama	0	1	0	0
Olimpia Mediolan^[c]	0	0	2	0
FC Barcelona	0	0	1	1
Limoges	0	0	1	1
Atenas	0	0	1	0
Perth Wildcats	0	0	1	0
Jugosławia	0	0	1	0
Žalgiris	0	0	1	0
Victoria Libertas Pesaro^[d]	0	0	0	2
Racing Paryż	0	0	0	1
Varèse ^[e]	0	0	0	1

Uczestnicy Final 4 według krajów edytuj

Kraj	Mistrz	Wicemistrz	3. miejsce	4. miejsce
Stany Zjednoczone	9	0	0	0
Włochy	0	2	2	3
Hiszpania	0	2	2	2
Jugosławia	0	2	1	0
Brazylia	0	1	0	0
Grecja	0	1	0	0
ZSRR	0	1	0	0
Francja	0	0	1	2
Argentyna	0	0	1	0
Australia	0	0	1	0
Litwa	0	0	1	0
Chorwacja	0	0	0	1

Uwagi edytuj

↑ Występował pod nazwami Jugoplastika Split, Pop 84 Split oraz Slobodna Dalmacija Split ze względu na umowy sponsorskie.
↑ Występował pod nazwą Buckler Bolonia ze względu na umowę sponsorską.
↑ Występował pod nazwą Tracer Mediolan oraz Philips Mediolan ze względu na umowy sponsorskie.
↑ Występował pod nazwą Scavolini Pesaro ze względu na umowę sponsorską.
↑ Występował pod nazwą Varèse Roosters ze względu na umowę sponsorską.

Przypisy edytuj

↑ SPORTS PEOPLE: PRO BASKETBALL; Nuggets in Rome Meet. nytimes.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).

Bibliografia edytuj

McDonald-Open 1999 na eurobasket.com (ang.)
Open-ing the World to the NBA. cache.nba.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-24)]. (ang.)
NBA vs ACB – Open McDonalds 1991 – Joventut de Badalona – Los Ángeles Lakers. apiedecancha.es. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-20)]. (hiszp.)
Open McDonalds 1991: Cuando el Joventut tuteó a los Lakers de Magic Johnson (hiszp.)
History of Games Played by NBA Teams in Europe (ang.)
McDonald’s Open Paris 1997. users.otenet.gr. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-06)]. (ang.)
The NBA remains unbeaten in McDonald’s Open, but it gets by with a little help from its friends (ang.)
Fabricio Oberto, hard-working star (ang.)
All Hail 'Sir Charles' (ang.)

[Note1-a-2] Występował pod nazwami Jugoplastika Split, Pop 84 Split oraz Slobodna Dalmacija Split ze względu na umowy sponsorskie.

[Note1-b-3] Występował pod nazwą Buckler Bolonia ze względu na umowę sponsorską.

[Note1-c-4] Występował pod nazwą Tracer Mediolan oraz Philips Mediolan ze względu na umowy sponsorskie.

[Note1-d-5] Występował pod nazwą Scavolini Pesaro ze względu na umowę sponsorską.

[Note1-e-6] Występował pod nazwą Varèse Roosters ze względu na umowę sponsorską.

[1] SPORTS PEOPLE: PRO BASKETBALL; Nuggets in Rome Meet. nytimes.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).

[1]

[a]

[b]

[c]

[d]

[e]