Michał Zdzichowski
Michał Zdzichowski (ur. 3 czerwca 1884[a] w majątku Podubiś w guberni kowieńskiej[1][b], zm. 28 sierpnia 1962 w Toruniu) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego.
 pułkownik artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 czerwca 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 sierpnia 1962 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
Życiorys edytuj
W latach 1905–1907 był słuchaczem Aleksiejewskiej Szkoły Wojskowej w Moskwie[2]. 14 czerwca 1907 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 24 marca 1906 i wcielony do 16 Brygady Artylerii w Wołkowysku. W szeregach tej brygady, a od 1915 - 11 Samodzielnego Dywizjonu Artylerii Ciężkiej, walczył na frontach I wojny światowej[3]. Awansował na sztabskapitana i kapitana[3].
1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centralnym Obozie Szkół Podoficerskich Artylerii w Toruniu, a jego oddziałem macierzystym był 18 Pułk Artylerii Polowej[4]. Pod koniec tego roku został wyznaczony na stanowisko zastępcą dowódcy Centralnego Obozu Szkół Podoficerskich Artylerii, a następnie pomocnikiem komendanta obozu i dyrektorem nauk[5]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 62. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. W tym samym roku został przydzielony z macierzystego 18 pap do Obozu Szkolnego Artylerii w Toruniu na stanowisko komendanta Szkoły Podoficerów Zawodowych Artylerii[7][8]. W marcu 1926 został przeniesiony do 8 Pułku Artylerii Ciężkiej w Toruniu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[9]. W sierpniu tego roku został przeniesiony do 10 Pułku Artylerii Polowej w Łodzi na stanowisko dowódcy pułku[10][11][12]. 1 stycznia 1928 został mianowany pułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii[13]. Z dniem 30 czerwca 1934 został przeniesiony w stan spoczynku[14]. We wrześniu 1939 został powołany do służby czynnej i wyznaczony na stanowisko dowódcy Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej nr 9 w Brześciu nad Bugiem[15][16]. W latach 1946–1949 był szefem sztabu Centrum Wyszkolenia Artylerii, a następnie Wyższej Szkoły Artylerii w Toruniu[17]. W 1949 został przeniesiony do Oficerskiej Szkoły Artylerii nr 2 w Olsztynie[18]. Zmarł 28 sierpnia 1962. Został pochowany na Cmentarzu Garnizonowym w Toruniu.
Był żonaty z Lucyllą z Iwanowiczów (1887–1958).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 6 grudnia 1946[19]
- Złoty Krzyż Zasługi – 2 sierpnia 1928 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[20][21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921[22]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[22]
- Oficer francuskiego Orderu Palm Akademickich[23]
- rosyjskie
- Order Świętej Anny 2 stopnia z mieczami – 19 czerwca 1917[3]
- Order Świętego Stanisława 2 stopnia z mieczami – 20 września 1916[3]
- Order Świętej Anny 3 stopnia z mieczami kokardą – 27 marca 1916[3]
- Order Świętej Anny 4 stopnia – 27 października 1915[3]
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego podawano datę „22 maja”, natomiast Artur Kuprianis podał datę 3 czerwca. Porównanie obu dat wskazuje na to, że 22 maja jest datą z kalendarza juliańskiego, a 3 czerwca datą z kalendarza gregoriańskiego. Zobacz daty nowego i starego porządku.
- ↑ Wg Artura Kuprianisa urodził się w Szyło-Podubis na Litwie Kowieńskiej
Przypisy edytuj
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-05-01]..
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 166.
- ↑ a b c d e f Здзиховский Михаил. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-03-11]. (ros.).
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 303.
- ↑ Kuprianis 2010 ↓, s. 193.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 188.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 749, 814, 1525.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 670, 737, 1385.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 marca 1926 roku, s. 82.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 269.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384, 448.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 175, 678.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 2 stycznia 1928 roku, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 144.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 233.
- ↑ Wróblewski 1986 ↓, s. 19, 190.
- ↑ Ponichtera, Tomczak i Wyszyński 1992 ↓, s. 232, 238, 458.
- ↑ Ponichtera, Tomczak i Wyszyński 1992 ↓, s. 109.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 23, poz. 88 „za bohaterskie czyny i dzielne zachowanie się w walce z niemieckim najeźdźcą, oraz za gorliwą pracę i sumienne wypełnianie obowiązków służbowych za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 178, poz. 386.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 175.
- ↑ a b Kuprianis 2010 ↓, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 384.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Jan Wróblewski: Armia „Prusy” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1986. ISBN 83-11-07212-4.
- Henryk Ponichtera, Edward Tomczak, Kazimierz Wyszyński: Oficerska Szkoła Artylerii w Toruniu 1923–1992 : Zarys dziejów : Tradycje historia współczesność. Toruń: Oficyna Wydawnicza „Troja”, 1992. ISBN 83-9003861-7.
- Artur Kuprianis: Łódzka 4 Grupa Artylerii w latach 1929–1939. Łódź: Wydawnictwo Ibidem, 2010. ISBN 978-83-62331-00-0.