Wikipedia

Mike Inez

Mike Inez, właśc. Michael Allen Ines (ur. 14 maja 1966 w San Fernando[2]) – amerykański muzyk, kompozytor filipińskiego pochodzenia. Od stycznia 1993 basista zespołu Alice in Chains, w którym zastąpił Mike’a Starra. W początkowym okresie swojej kariery muzycznej, został basistą w zespole Ozzy’ego Osbourne’a, gdzie występował w latach 1989–1993. Na swoim koncie, Inez ma współpracę także z takimi wykonawcami jak Black Label Society, Heart, Motörhead czy Slash. W listopadzie 2008 wydał instruktażowe DVD – Behind the Player: Mike Inez, ukazujące różne techniki nauki gry na gitarze basowej[3].

Mike Inez
Ilustracja
Mike Inez (2019)
Imię i nazwisko

Michael Allen Ines[1]

Pseudonim

Mike

Data i miejsce urodzenia

14 maja 1966
San Fernando, Kalifornia

Instrumenty

gitara basowa • gitara elektryczna • gitara akustyczna • saksofon

Gatunki

heavy metal • grunge • metal alternatywny • hard rock • rock alternatywny

Zawód

muzyk • kompozytor • basista

Aktywność

od 1983

Wydawnictwo

Columbia • Virgin/EMI • Capitol

Powiązania

Heart • Jerry Cantrell

Zespoły
Ozzy Osbourne (1989–1993)
Alice in Chains (1993–2002, od 2005)
Slash’s Snakepit (1994–1995)
Black Label Society (1999, 2001, 2003)
Spys4Darwin (2001–2002)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

W 2007 Inez został sklasyfikowany na 62. pozycji zestawienia „100 najlepszych metalowych basistów oraz perkusistów” według magazynu Hit Parader[4].

Życiorys edytuj

Młodość edytuj

Mike Inez urodził się 14 maja 1966 w San Fernando w stanie Kalifornia[2]. Pochodzi z rodziny o filipińskich korzeniach. Po ukończeniu szkoły średniej, zapisał się na kursy muzyczne w Pasadena City College, po czym został przyjęty na University of California w Los Angeles[3]. W latach 80. uczył się grać na gitarze klasycznej oraz saksofonie[5]. Następnie rozpoczął naukę gry na gitarze basowej[6]. Do jego ulubionych basistów należą: Cliff Burton, Dee Murray, John Entwistle, John Paul Jones oraz Paul McCartney[3]. Ceni sobie twórczość takich zespołów jak Black Sabbath, Deep Purple, Led Zeppelin, Thin Lizzy oraz Van Halen[3].

Działalność artystyczna edytuj

Osobny artykuł: Ozzy Osbourne.

W roku 1989 Inez spośród grona 50 muzyków, został wybrany do zespołu Ozzy’ego Osbourne’a[5]. Basista przyleciał do Irlandii, gdzie odbywał pierwsze próby. W przeciągu miesiąca zagrał podczas jednego z koncertów na stadionie Wembley w Londynie[5]. W 1991 Inez skomponował główny riff do utworu „No More Tears”, pochodzący z albumu o tej samej nazwie[7]. Mimo to, nie wziął udziału w sesji nagraniowej. W książeczce dołączonej do płyty, został wymieniony jedynie jako „inspiracja”[7]. Na gitarze basowej w trakcie sesji zagrał Bob Daisley. W 1993 ukazał się album koncertowy Live and Loud, zarejestrowany podczas tras w 1991 i 1992[8].

Osobny artykuł: Alice in Chains.
 
Mike Inez, 17 września 2016

W styczniu 1993 Inez został basistą w zespole Alice in Chains[9], który był w trakcie tournée Down in Your Hole Tour[10]. Zajął on miejsce Mike’a Starra, który zmagał się z coraz większym uzależnieniem od heroiny[11][12]. Pierwszy koncert z Alice in Chains, Inez zagrał 30 stycznia w londyńskim klubie Camden Underworld. Wiosną nagrał z zespołem dwa premierowe utwory – „What the Hell Have I” oraz „A Little Bitter”, które zostały wykorzystane na ścieżce dźwiękowej do filmu Bohater ostatniej akcji[8]. Następnie kontynuował trasę Down in Your Hole Tour, mającą na celu promocję wydanego rok wcześniej albumu Dirt. Muzycy występowali na kontynencie europejskim, w Ameryce Północnej, Azji oraz Oceanii[13]. We wrześniu 1993 Inez aktywnie uczestniczył w pracach nad komponowaniem utworów na minialbum Jar of Flies. Został współkompozytorem czterech kompozycji[14]. W 1994 roku dołączył do formacji Slash’s Snakepit, utworzonej przez gitarzystę Guns N’ Roses, Slasha. Z zespołem muzyk nagrał debiutancki album It’s Five O’Clock Somewhere oraz odbył trasę koncertową[15]. W styczniu, także 1994 roku ukazał się minialbum Jar of Flies Alice in Chains. Dotarł on na szczyt amerykańskiego zestawienia Billboard 200, czyniąc go tym samym pierwszym albumem wydanym w formacie EP, który tego dokonał[16][17]. W 1995 nagrał z Alice in Chains pierwszy album studyjny – Alice in Chains. Ze względu na uzależnienie wokalisty Layne’a Staleya, zespół nie zdecydował się na trasę koncertową. Basista w jednym z wywiadów przyznał, że „był to bardzo mroczny i smutny okres (...) To była zdecydowanie jedna z najtrudniejszych sesji nagraniowych, w jakiej brałem udział”[18]. W grudniu tego samego roku, wydał z zespołem mockument The Nona Tapes, ukazujący losy początkującej dziennikarki (granej przez Jerry’ego Cantrella), poszukującej „gwiazd rocka”[19].

10 kwietnia 1996 Inez zagrał wraz z grupą pierwszy publiczny występ zespołu od 7 stycznia 1994[20]. Odbył się on w ramach cyklu koncertów MTV Unplugged. Napis na gitarze basowej Ineza „Friends Don’t Let Friends Get Friends Haircuts”, miał charakter żartobliwy i był skierowany do członków grupy Metallica, którzy byli obecni na koncercie i odnosił się do ścięcia przez nich długich włosów[21]. Następnie kwartet udał się w krótką trasę koncertową, supportując Kiss[22], po czym z powodu rosnącego uzależnienia wokalisty Layne’a Staleya oraz wewnętrznych konfliktów, grupa zdecydowała się zawiesić działalność[6].

4 sierpnia 1997 wystąpił w Hollywood Palladium podczas koncertu muzyków formacji UFO. Gościnnie pojawili się także: Joe Elliot i Vivian Campbell z Def Leppard, Phil Campbell i Mikkey Dee z Motörhead, John Norum ze szwedzkiej grupy Europe i Slash. Muzycy wystąpili w coverze UFO – „C’mon Everybody”[23]. Na przełomie września i października 1998 Inez powrócił wraz z Alice in Chains, odbywając sesję nagraniową, podczas której zarejestrowano dwa nowe utwory – „Get Born Again” oraz „Died”[24], które znalazły się na albumach kompilacyjnych Nothing Safe: Best of the Box oraz Music Bank[15].

W latach 1999, 2001 oraz 2003, Inez występował wraz z grupą Black Label Society. Zrealizował z nią dwa albumy studyjne – Sonic Brew oraz Hangover Music Vol. VI, a także koncertowy Boozed, Broozed & Broken-Boned[25]. W roku 2001 wziął udział w przesłuchaniach na basistę zespołu Metallica po tym, jak grupę opuścił Jason Newsted[26]. Muzyk występował gościnnie na płytach innych artystów, między innymi Heart. W 2001 Inez dołączył do supergrupy Spys4Darwin[27], utworzonej przez perkusistę Alice in Chains Seana Kinneya oraz gitarzystę Chrisa DeGarmo[27]. Skład uzupełnił wokalista Vinnie Dombroski[27]. Grupa opublikowała minialbum Microfish, po czym w 2002 zakończyła działalność[27].

W roku 2005 Inez powrócił z reaktywowaną grupą Alice in Chains. Od 2006 kwartet występuje z nowym wokalistą Williamem DuVallem[28], który zastąpił zmarłego w kwietniu 2002 Layne’a Staleya[29]. W roku 2006 Inez wystąpił gościnnie w utworze „Under the Gun” brytyjskiej grupy Motörhead, który znalazł się na albumie Kiss of Death[7]. We wrześniu 2009 wraz z grupą Alice in Chains wydał pierwszy studyjny album od 14 lat – Black Gives Way to Blue[30]. W roku 2012 wziął udział w trasie Rock ‘N’ Roll Allstars, występując obok takich muzyków jak Duff McKagan, Gene Simmons, Gilby Clarke, Glenn Hughes, Matt Sorum oraz Sebastian Bach[31]. 28 maja 2013 wydał z zespołem piąty studyjny album – The Devil Put Dinosaurs Here[32].

Życie prywatne edytuj

8 maja 2010 podczas prywatnej ceremonii, Inez poślubił swoją wieloletnią partnerkę Sydney Kelly[33]. Na uroczystości obecni byli między innymi członkowie Alice in Chains, Sharon i Ozzy Osbourne oraz siostry Ann i Nancy Wilson[33].

Dyskografia edytuj

Osobny artykuł: Dyskografia Alice in Chains.
Zobacz więcej w artykule Spys4Darwin, w sekcji Dyskografia.
Ozzy Osbourne
Album Rok Uwagi Źródło
Ozzy Osbourne – No More Tears 1991 autor riffu do utworu „No More Tears” [7]
Ozzy Osbourne – Live and Loud 1993 gitara basowa [7]
Ozzy Osbourne – Prince of Darkness 2005 gitara basowa [7]
Slash’s Snakepit
Album Rok Uwagi Źródło
Slash’s Snakepit – It’s Five O’Clock Somewhere 1995 gitara basowa [15]
Black Label Society
Album Rok Uwagi Źródło
Black Label Society – Sonic Brew 1999 gościnnie gitara basowa w utworze „No More Tears” [25]
Black Label Society – Boozed, Broozed & Broken-Boned 2003 gitara basowa (występ w Tokio) [25]
Black Label Society – Hangover Music Vol. VI 2004 gościnnie gitara basowa w utworze „Crazy or High” [25]
Black Label Society – Kings of Damnation 98–04 2005 gitara basowa w utworach „Crazy or High” i „No More Tears” [25]
Heart
Album Rok Uwagi Źródło
Heart – Alive in Seattle 2003 gitara basowa [7]
Heart – Jupiters Darling 2004 gitara basowa, tamburyn [7]
Inne
Album Rok Uwagi Źródło
Jerry Cantrell – Boggy Depot 1998 gitara basowa w „Cut You In”, „Jesus Hands”, „Devil by His Side” [34]
Michael Schenker Group – Heavy Hitters 2005 gitara basowa w coverze „War Pigs” [7]
Motörhead – Kiss of Death gościnnie gitara basowa w utworze „Under the Gun” [7]
Michael Schenker Group – By Invitation Only 2011 gitara basowa w coverze „War Pigs” [7]
William Shatner – Seeking Major Tom gościnnie gitara basowa [7]
Tribute Albumy
Album Rok Uwagi Źródło
Metallic Attack: The Ultimate Tribute 2004 gitara basowa w coverze „Master of Puppets” [7]
Spin the Bottle: An All-Star Tribute to Kiss gitara basowa w coverze „King of the Night Time World” [7]
A Tribute to Aerosmith gitara basowa w coverze „Sweet Emotion” [7]
Welcome To the Nightmare: An All-Star Salute to Alice Cooper 2005 gitara basowa w coverze „No More Mr. Nice Guy” [7]
Numbers from the Beast: An All Star Salute to Iron Maiden gitara basowa w coverze „The Evil That Men Do” [7]
Hazy Dreams: (Not Just) A Jimi Hendrix Tribute gitara basowa [7]
Hazy Dreams: (Not Just) A Jimi Hendrix Tribute 2006 gitara basowa w coverze „I Feel Fine” [7]
Sweet Leaf – A Stoner Rock Salute To Black Sabbath 2015 gitara basowa w coverze „Iron Man” [7]

Filmografia edytuj

Tytuł Rok Uwagi Źródło
Ozzy Osbourne: Don’t Blame Me 1991 film dokumentalny, muzyczny, reżyseria: Jeb Brien [35]
The Nona Tapes 1995 mockument, muzyczny, reżyseria: Rocky Schenck [35]
Some Kind of Monster 2004 film dokumentalny, reżyseria: Bruce Sinofsky, Joe Berlinger [35]
Behind the Player: Mike Inez 2008 film dokumentalny, muzyczny, reżyseria: Leon Melas [3]
Lemmy 2010 film dokumentalny, reżyseria: Greg Olliver, Wes Orshoski [35]
The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo 2014 film dokumentalny, reżyseria: Wynn Ponder [36]

Instrumentarium edytuj

 
Mike Inez podczas koncertu Alice in Chains w Bostonie, 7 września 2009

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3][37]:

Gitary basowe:

Wzmacniacze:

  • Ampeg SVT-2 PRO Heads Four Ampeg 1x18
  • Ampeg SVT-810E

Efekty:

  • SansAmp Bass DI live
  • Ultimate Ears Inears

Inne:

  • Dean Markley Blue Steel (struny)

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Osobny artykuł: Lista nagród i nominacji Alice in Chains.

Wyróżnienia indywidualne

Rok Kraj Miejsce publikacji rankingu Nazwa rankingu Pozycja
2006 Stany Zjednoczone Hit Parader „100 najlepszych metalowych basistów oraz perkusistów”[4] 62

Przypisy edytuj

  1. ↑ California Births, 1905–1995, Michael A. Ines (Birth Date: May 14, 1966, County of Birth: Los Angeles).
  2. ↑ a b Stone 2001 ↓, s. 12.
  3. ↑ a b c d e f Chris Jisi. Mike Inez Bassplayer. „Bass Player”, 1 października 2009. San Bruno: NewBay Media. ISSN 1050-785X. 
  4. ↑ a b Hit Parader’s Top 100 Bassists & Drummers. „Hit Parader”, styczeń 2007. Derby: Magna Publishing Group. ISSN 0162-0266. 
  5. ↑ a b c Smith 2013 ↓, s. 685.
  6. ↑ a b Poligrafia dołączona do albumu Music Bank; wyd. Columbia, nr kat. 69580.
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Mike Inez: Credits: AllMusic. allmusic.com. [dostęp 2013-06-27]. (ang.).
  8. ↑ a b Prato 2009 ↓, s. 345.
  9. ↑ Jordan Babula. Alice in Chains. Bezsenność w Seattle. „Teraz Rock”, s. 3–11, czerwiec 2006. Warszawa: AD Music SA. ISSN 1730-394X. 
  10. ↑ Dewayne Wright. Fringe Time – Alice In Chains, from 20 to 20,000. „Standard-Examiner”, 18 czerwca 1993. Ogden: Sandusky Newspapers. ISSN 2163-4785. 
  11. ↑ Yarm 2012 ↓, s. 401.
  12. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 191.
  13. ↑ John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1993. bacus.net. [dostęp 2015-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-15)]. (ang.).
  14. ↑ Alice in Chains w pigułce. „Metal Hammer”, s. 42–43, nr. 166–168, 2005. Katowice: Metal Mind Productions. ISSN 0955-1190. 
  15. ↑ a b c Peter Buckley: The Rough Guide to Rock. Rough Guides, 30 października 2003, s. 17. ISBN 978-1843531050.
  16. ↑ Prato 2009 ↓, s. 405.
  17. ↑ Warren 2001 ↓.
  18. ↑ Prato 2009 ↓, s. 410.
  19. ↑ Matthew Tobey. Alice in Chains: The Nona Tapes (1995). „The New York Times”, 10 stycznia 2014. The New York Times Company. ISSN 0362-4331. 
  20. ↑ John Bacus: Alice in Chains Concert Chronology 1994 – 1996. bacus.net. [dostęp 2016-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-15)]. (ang.).
  21. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 243.
  22. ↑ Brett Weiss: Encyclopedia of KISS: Music, Personnel, Events and Related Subjects. McFarland, 20 maja 2016, s. 189. ISBN 978-0786498024.
  23. ↑ Neil Daniels: High Stakes & Dangerous Men: The UFO Story. Soundcheck Books, 1 lutego 2014, s. 152. ISBN 978-0957144262.
  24. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 277.
  25. ↑ a b c d e Garry Sharpe-Young: New Wave of American Heavy Metal. Zonda Books Limited, 5 grudnia 2005, s. 60. ISBN 978-0958268400.
  26. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Metallica Biography & History. allmusic.com. [dostęp 2015-03-26]. (ang.).
  27. ↑ a b c d de Sola 2015 ↓, s. 323.
  28. ↑ Mitchell Peters. Old bands, new singers. „Billboard”, s. 9, 9 września 2006. Nowy Jork: Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. 
  29. ↑ Jon Pareles. MUSIC REVIEW: ALICE IN CHAINS; Dancing Around Death, With Elephant in Room. „The New York Times”, 12 marca 2010. The New York Times Company. ISSN 0362-4331. 
  30. ↑ de Sola 2015 ↓, s. 327–328.
  31. ↑ Mary Ouellette: Rock ‘N’ Roll Allstars Cancel All But One Tour Date. ultimateclassicrock.com. [dostęp 2015-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-25)]. (ang.).
  32. ↑ Stephen Thomas Erlewine: The Devil Put Dinosaurs Here – Alice in Chains. allmusic.com. [dostęp 2013-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-21)]. (ang.).
  33. ↑ a b ALICE IN CHAINS Bassist Ties The Knot. blabbermouth.net. [dostęp 2015-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-26)]. (ang.).
  34. ↑ Chris Morris. Alice’s Cantrell Steps Out With Solo Set On Columbia. „Billboard”, s. 9–10, 7 marca 1998. Prometheus Global Media. ISSN 0006-2510. 
  35. ↑ a b c d Mike Inez – IMDb. Internet Movie Database. [dostęp 2015-03-26]. (ang.).
  36. ↑ Documentary About Late OZZY OSBOURNE/MÖTLEY CRÜE Drummer RANDY CASTILLO To Premiere In Beverly Hills. blabbermouth.net. [dostęp 2016-05-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-02)]. (ang.).
  37. ↑ Alice in Chains – Mike Inez Bass Rig Gear and Equipment. uberproaudio.com. [dostęp 2013-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-18)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mike_Inez&oldid=72295562”