Wikipedia

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2022

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2022 – dwudzieste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Rugby Europe mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie sześciu turniejów w czterech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 4 czerwca do 3 lipca 2022 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dziesięć zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi czterema istniał system awansów i spadków.

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2022
Sevens Grand Prix Series 2022
2021 2023
Szczegóły
Organizator

Rugby Europe

Edycja

20

Liczba zespołów

10+12+12+6

Termin

4 czerwca – 3 lipca 2022

Liczba obiektów sportowych

6 (w 6 miejscowościach)

Zwycięzca

 Hiszpania

Najrówniejszą formę w cyklu zaprezentowali Hiszpanie, którzy jako jedyni zagrali w obu finałach – wygrywając jeden z nich – broniąc tym samym tytułu sprzed roku, kolejne miejsca na podium zajęli zaś ich finałowi rywale – Niemcy i Francuzi[1][2]. Z niższych poziomów rozgrywkowych awans uzyskały Irlandia, Anglia, Walia i Rumunia[3], Szwajcaria i Mołdawia[4] oraz Malta[5].

Wszystkie turnieje były transmitowane w Internecie[6][7][8]. Wyróżniającymi się zawodnikami w mistrzowskich turniejach byli Jerry Surumi, Jack Hunt i Joris Simon[9], a na poziomie Trophy Jordan Conroy, Joe Browning i Cole Swannack[10].

Informacje ogólne edytuj

Mistrzostwa zostały rozegrane w formie sześciu turniejów – dwóch w GPS oraz czterech w niższych dywizjach – ich harmonogram opublikowano na początku kwietnia 2022 roku[11], odebrane Rosji zawody zostały zorganizowane w Polsce[12].

Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2022 (dywizje).

Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu dwóch turniejów na przełomie czerwca i lipca – w Lizbonie i Krakowie – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca:

Miejsce Punkty
1 20
2 18
3 16
4 14
5 12
6 10
7 8
8 6
9 4
10 3

Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na dwie pięciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – z awansem do półfinałów dla czołowej dwójki z każdej z grup bądź też z walką o poszczególne miejsca dla zespołów z tych samych pozycji. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty miały być ustalane kolejno na podstawie:

  1. wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
  2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
  4. większej liczby zdobytych punktów;
  5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
  6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci.

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniej edycji.

Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz po dwie z kolejnych dwóch poziomów rozgrywek zostały relegowane do niższej klasy rozgrywkowej, a ich miejsce zajęli odpowiednio zwycięzca Trophy i finaliści Conference.

W tym sezonie stawką zawodów prócz medali mistrzostw kontynentu stawką był także awans do europejskiego turnieju kwalifikacyjnego do Pucharu Świata 2022, również dla zespołów z niższych poziomów rozgrywek. Prawo udziału w nim uzyskało dziewięć zespołów z GPS – prócz mającej zagwarantowany awans Francji – a także Irlandia i Walia oraz najlepsza reprezentacja spośród pozostałych niebrytyjskich drużyn z poziomu Trophy​[13].

Turnieje edytuj

Lizbona (25–26 czerwca) edytuj

Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2022 – GPS 1.
Miejsce Reprezentacja
1   Niemcy
2   Hiszpania
3   Włochy
4   Belgia
5   Francja
6   Portugalia
7   Litwa
8   Czechy
9   Gruzja
10   Polska

Mecz o miejsca 1–2

26 czerwca 2022
15:25
 Hiszpania   7:21   Niemcy CAR Jamor, Lizbona
Relacja

Mecz o miejsca 3–4

26 czerwca 2022
14:55
 Belgia   14:21   Włochy CAR Jamor, Lizbona
Relacja

Kraków (1–3 lipca) edytuj

Osobny artykuł: Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2022 – GPS 2.
Miejsce Reprezentacja
1   Hiszpania
2   Francja
3   Niemcy
4   Portugalia
5   Belgia
6   Gruzja
7   Włochy
8   Litwa
9   Czechy
10   Polska
  Półfinały Finał
             
3 lipca 2022
   Niemcy 10  
   Hiszpania 31  
 
3 lipca 2022
       Hiszpania 29
     Francja 7
 
 
Mecz o 3. miejsce
3 lipca 2022 3 lipca 2022
   Francja 26    Niemcy  24
   Portugalia 14      Portugalia  14

Klasyfikacja końcowa edytuj

Poz. Drużyna Punkty
LIZ KRA Ogółem
    Hiszpania 18 20 38
    Niemcy 20 16 36
    Francja 12 18 30
4   Belgia 14 12 26
5   Włochy 16 8 24
6   Portugalia 10 14 24
7   Litwa 8 6 14
8   Gruzja 4 10 14
9   Czechy 6 4 10
10   Polska 3 3 6

Przypisy edytuj

  1. ↑ Germany and Poland take victory in Lisbon. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-28)]. (ang.).
  2. ↑ Spain Men and Poland Women become European Champions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-07)]. (ang.).
  3. ↑ England women and Ireland men complete doubles to take titles. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-21)]. (ang.).
  4. ↑ Switzerland men and Austria women win Conference 1. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-07)]. (ang.).
  5. ↑ Ireland, England and Malta in Sevens Heaven. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-22)]. (ang.).
  6. ↑ Honours up for grabs in Budapest. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-17)]. (ang.).
  7. ↑ 7s Bonanza in Zagreb and Malta this weekend. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-17)]. (ang.).
  8. ↑ 7s Championships titles on the line in Krakow. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-30)]. (ang.).
  9. ↑ Top Players of the 7s Championship 2022. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-07)]. (ang.).
  10. ↑ Rugby Europe 7’s Trophy champions 2022. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-22)]. (ang.).
  11. ↑ Rugby Europe Sevens Series 2022 calendar confirmed. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-04-08)]. (ang.).
  12. ↑ Polska zorganizuje Mistrzostwa Europy w rugby 7. Impreza została odebrana Rosji. gov.pl. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-05)]. (pol.).
  13. ↑ RWC Sevens 2022 - European Qualifier to be hosted in Bucharest. rugbyeurope.eu. [dostęp 2022-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-07)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mistrzostwa_Europy_w_Rugby_7_Mężczyzn_2022&oldid=71091841”