Mniów

wieś w województwie świętokrzyskim

Mniówwieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Mniów[6][7]. Siedziba gminy Mniów.

Mniów
wieś
Ilustracja
Mniów, ul. Kolonia, widok na kościół św. Stanisława.
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

kielecki

Gmina

Mniów

Liczba ludności (2011)

1925[2][3]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-080[4]

Tablice rejestracyjne

TKI

SIMC

0253244[5]

Położenie na mapie gminy Mniów
Mapa konturowa gminy Mniów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Mniów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Mniów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mniów”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mniów”
Ziemia51°00′44″N 20°29′06″E/51,012222 20,485000[1]
Strona internetowa
Kościół w Mniowie
Zespół Szkół w Mniowie – Gimnazjum
Widok na ulicę Kielecką w Mniowie

Wieś położona około 20 km na północny zachód od centrum Kielc przy drodze krajowej nr 74.

W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mniów. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Części miejscowości edytuj

Integralne części wsi Mniów[6][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0992303 Gajówka część wsi
0992310 Grobie część wsi
0992326 Jatki część wsi
0992332 Mniów-Kolonia część wsi
0992349 Podlesie część wsi
0253333 Pogłodów przysiółek
0992355 Raszówka przysiółek
0253304 Sewerynówka część wsi
0253310 Stary Mniów część wsi
0992361 Trzęsawka część wsi

Położenie edytuj

Miejscowość położona jest w otulinie Suchedniowsko-Oblęgorskiego Parku Krajobrazowego, pomiędzy pasmami Wzgórz Kołomańskich i Oblęgorskich, Gór Świętokrzyskich.

Mniów przecina rzeka Czarna Taraska.

Historia edytuj

Pierwsze zapiski, w których wymieniony został Mniów, pochodzą z XIV wieku kiedy wieś była własnością rodziny Mniowskich herbu Nieczuja będącej prawdopodobnie linią boczną rodu Odrowążów.

W 1590 właścicielem Mniowa został kasztelan wieluński, Jakub Gawroński herbu Rawicz, który w 1596, za zgodą arcybiskupa gnieźnieńskiego Stanisława Karnkowskiego zbudował we wsi modrzewiowy kościół. Lokalizacja kościoła spowodowała, że Mniów stał się lokalnym centrum administracyjnym i gospodarczym.

Zabytki edytuj

  • Kościół pw. św. Stanisława Biskupa, wzniesiony po 1655. Ufundowany przez ks. Szymona Górawskiego i konsekrowany w 1685 r. W świątyni znajdowały się niegdyś trzy cenne dzwony, zostały jednak zarekwirowane przez austriacki oddział w czasie I wojny światowej. Największy z dzwonów został odlany z brązu w 1886 r. u Zwoleńskiego w Warszawie. Średni pochodził z 1666 r. i znajdowały się na nim herby: Prus oraz litery S.O.p.M – skrót od Stanisław Owczarkiewicz proboszcz Mniowa. Data powstania najmniejszego z dzwonów, bez znaków szczególnych, jest nieznana. Łączna wartość dzwonów wynosiła przed wojną co najmniej 2000 marek.
Wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.425 z 15.01.1957 i z 15.02.1967)[8].
  • Cmentarz parafialny z XIX w. (nr rej.: A.426 z 24.06.1992)[8] przy ulicy Gajowej, z mogiłami ludzi pomordowanych przez hitlerowców.
  • Pomnik w kształcie piramidy znajdujący się w centrum Mniowa. Piramida wykonana jest ze szkła, a w jej środku znajduje się tzw. „Diabelski Kamień z Kontrewersu” sprzed ok. 3-4 tys. lat na którym wyryte są dwie postacie, przypominające duszki Kokopelli – znane z mitologii Indian Hopi. Jest to jedyne tego typu znalezisko w Polsce[9].
  • Pomnik przy ulicy Kamieniec, upamiętniający rozbicie bunkra mniowskiej placówki AK „Brzezina”.
  • Cmentarz ofiar pacyfikacji z 1943 r. w Mniowie-Raszówce.
  • Pomnik ofiar terroru 1943 r. w Mniowie-Pogłodowie.

Sport edytuj

Kluby piłkarskie edytuj

  • Victoria Mniów
    • Pełna nazwa: Stowarzyszenie Rozwoju Kultury i Sportu Victoria Mniów
    • Rok założenia: 2003
    • Barwy klubowe: biało-zielone
    • Sekcje: seniorzy oraz grupy młodzieżowe
    • Największe sukcesy seniorów : awans do Klasy A w sezonie 2010/2011 oraz 2018/2019.
    • W sezonie 2019/2020 – Klasa A.
  • Przy Zespole Szkół im. Jana Pawła II działają Uczniowskie Kluby Sportowe, które mają duże osiągnięcia w różnych dyscyplinach.

Infrastruktura edytuj

Kultura, sport, turystyka edytuj

  • Kompleks Sportowy w Mniowie
  • 45 Drużyna Wielopoziomowa „Przeczesywacze bagien” im. Szarych Szeregów
  • Biblioteka Publiczna
  • Gazeta miesięczna „Nasza gmina”
  • Świetlica środowiskowa dla dzieci, przy Środowiskowym Domu Samopomocy „Caritas
  • Victoria Mniów – sekcja piłki nożnej
  • Koło łowieckie „Cietrzew”

Edukacja edytuj

  • Zespół Szkół im. Jana Pawła II:
    • Przedszkole
    • „Zerówka”
    • Szkoła Podstawowa

Opieka medyczna edytuj

  • Gminny Ośrodek Zdrowia w Mniowie
  • Przychodnia Rodzinna Raszówka
  • Środowiskowy Dom SamopomocyCaritas
  • Świętokrzyskie Centrum Ratownictwa Medycznego i Transportu Sanitarnego w Kielcach – Oddział Mniów

Pozostałe edytuj

  • Ochotnicza Straż Pożarna
  • Oczyszczalnia ścieków „Lemna”
  • Zakład Usług Komunalnych

Przypisy edytuj

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82061
  2. Wieś Mniów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-03-15], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 790 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. TERYT
  8. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 28 [dostęp 2015-11-10].
  9. Gazeta.pl Kielce Przeniesiono tajemniczy kamień z Kontrewersu.

Bibliografia edytuj

  • Tadeusz Janduła: Ocalić od zapomnienia. Końskie: Avant Garde, 1998.
  • Eugeniusz Kosik: We włościańskim Mniowie: monografia historyczno-gospodarcza gminy Mniów. Urząd Gminy Mniów, 1999. ISBN 83-910703-0-1.

Linki zewnętrzne edytuj