Niezapominajka błotna

Niezapominajka błotna
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rodzina	ogórecznikowate
Rodzaj	niezapominajka
Gatunek	niezapominajka błotna
	Nazwa systematyczna
	Myosotis scorpioides L.; Sp. pl. 1:131. 1753
Synonimy
	Myosotis palustris Hill;
	Myosotis palustris Hill;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Niezapominajka błotna (Myosotis scorpioides L.) – gatunek rośliny należący do rodziny ogórecznikowatych. Występuje w stanie dzikim w całej Europie oraz na części obszaru Azji (Syberia, Mongolia, Kaukaz)^[3]. W Polsce pospolity.

Morfologia edytuj

Łodyga: Przeważnie kanciasta, owłosiona (włoski zwrócone do góry), płożąca się i zakorzeniająca lub wzniesiona. Pod ziemią występuje cienkie, pełzające kłącze.
Liście: Owłosione, do 10 cm długie i do 2 cm szerokie, bezogonkowe. Lancetowate lub podługowatojajowate. Dolne liście ogonkowe, górne siedzące.
Kwiaty: Zebrane na szczycie łodygi w sierpik, który stopniowo wyprostowuje się w czasie wzrostu. W rezultacie świeżo rozwinięte kwiaty znajdują się na jego szczycie. Kwiaty jasnoniebieskie, rzadko białe z płasko rozpostartymi łatkami korony. Kielich złożony z 5 zrośniętych w krótką rurkę (wciętych najwyżej do 1/3) działek. Jest pokryty przylegającymi włoskami. W gardzieli korony występują gwiazdkowate osklepki. W środku korony 5 pręcików o nitkach zrośniętych z rurką korony i 1 słupek z poczwórną zalążnią. Zdarzają się osobniki o kwiatach wyłącznie żeńskich, są one dużo mniejsze od typowych.
Owoc: Czterodzielna rozłupnia. Rozpada się na 4 gładkie orzeszki.

Biologia i ekologia edytuj

Siedlisko: bagna, mokre łąki, brzegi cieków. Hemikryptofit. Na glebach bogatych w azot, ilastych lub mulistych. W Tatrach dochodzi aż do piętra kosówki. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Calthion^[4]. Kwitnie od maja do września, jest owadopylna lub samopylna.

Zmienność edytuj

Gatunek zmienny morfologicznie, występuje u nas w kilku podgatunkach.
Tworzy mieszańce z niezapominajką darniową i niezapominajką leśną^[5].

Zastosowanie edytuj

Jest uprawiana jako roślina ozdobna. Nadaje się na rabaty, szczególnie na obwódki rabat, może być także uprawiana w pojemnikach (strefy mrozoodporności 5-10)^[6]. Najlepiej rośnie na półcienistym stanowisku, próchnicznej i stale wilgotnej glebie. Rozmnaża się przez nasiona wysiewane latem lub jesienią.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-22] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-26].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
↑ GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

Bibliografia edytuj

Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-22] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-03-26].

[4] Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

[5] Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[E-6] GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .

[3]

[1]

[2]

[4]

[5]

[6]