Nikołaj Romanienkow
Nikołaj Titowicz Romanienkow (ros. Николай Титович Романиенков, ur. 25 kwietnia 1919 lub w 1918[1] w Juszczinie w guberni smoleńskiej, zm. 26 kwietnia 1945 w Poczdamie[2]) – sowiecki żołnierz, kapitan Armii Czerwonej[1], organizator komórki Komsomołu, bohater Związku Radzieckiego.
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
328 Dywizja Piechoty, 47 Armii, 1 Frontu Białoruskiego |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny chłopskiej i początkowo pasł bydło w kołchozie. W 1935 pojechał do ojca, do Irkucka. Ukończył kurs spawacza i podjął zatrudnienie w fabryce lotniczej, jednocześnie kształcąc się na kursach dla pracujących, a następnie w uczelni lotniczej, której nie ukończył, ponieważ został powołany do marynarki wojennej na Pacyfiku. Był członkiem komsomołu i od 1941 Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). Na początku II wojny światowej służył na Dalekim Wschodzie ZSRR. W 1943 wysłano go do Moskiewskiej Szkoły Wojskowo-Politycznej Czerwonego Sztandaru im. Lenina funkcjonującej w Szadrinsku. Od stycznia 1944 ponownie był w służbie wojskowej, od marca tego roku walcząc na froncie w ramach 328. Dywizji Piechoty, 47. Armii, 1. Frontu Białoruskiego[2].
Był dowódcą batalionu komsomolskiego, gdzie charakteryzował się oddaniem w pracy i wychowaniu komunistycznym. Wyróżniał się w walkach podczas forsowania Wisły pod Warszawą, w szczególności podczas ataku na niemieckie pozycje w rejonie Dziekanowa, które zdobył, a potem utrzymał do czasu przybycia większych jednostek, ponosząc duże straty w ludziach. Do niewoli samodzielnie wziął wówczas czterech Niemców. Za akcję tę otrzymał tytuł bohatera Związku Radzieckiego. Nie doczekał jednak uroczystości wręczenia odznaczenia, gdyż poległ uczestnicząc w walkach operacji berlińskiej. Pochowano go na Cmentarzu Bohaterów Radzieckich na stokach Cytadeli poznańskiej[2]. Spoczywa obok Michaiła Pietrowa.
Upamiętnienie edytuj
Jego imieniem nazwano ulicę w Irkucku, a przy miejscowych zakładach lotniczych postawiono mu pomnik oraz zawieszono tablicę pamiątkową[2].
Odznaczenia edytuj
Otrzymał m.in.: