Onycholabis
Onycholabis – rodzaj chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Platyninae.
Onycholabis | |
Bates, 1873 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Podplemię | |
Rodzaj |
Onycholabis |
Taksonomia edytuj
Rodzaj został opisany w 1873 roku przez Henry'ego Waltera Batesa, który jego gatunkiem typowym ustanowił gatunek Onycholabis sinensis[1][2].
Opis edytuj
Chrząszcze te osiągają od 9 do 12,5 mm długości ciała wraz z żuwaczkami. Ciało czarne z wyjątkiem niewybarwionych, brązowych osobników. Żuwaczki, labrum oraz bródka czerwono-brązowe, a głaszczki, odnóża i czułki jasnożółte do brązowych. Na głowie oraz podstawie i bokach przedplecza mikrorzeźba w postaci siateczki o równych oczkach, a na dysku przedplecza siateczki poprzecznej. Czułka dułgie, sięgające za barki do połowy pokryw, o członach III-XI omszonych, a ich trzeci człon 4 razy dłuższy od drugiego. Oczy duże i półkuliste. Skronie połowy długości oczu. Dołki czołowe głębokie. Ciemię wypukłe i gładkie. Przedplecze trapezoidalne lub sercowate, gładkie. Dołki podstawowe wąskie, głębokie. pomarszczone i punktowane. Boki przedplecza z jedną szczecinką za środkiem. Wyrostek przedpiersia zaokrąglony na wierzchołku. Pokrywy gładkie, błyszczące o rzędach głębokich, punktowanych w podstawowych ¾. Międzyrzędy płaskie lub nieco wypukłe, bez punktacji z 2 lub 3 porowymi, uszczecinionymi punktami na trzecim[1].
Biologia edytuj
Owady te są higrofilne i aktywne nocą. Bytują na ścianach kanałów oraz kamienistych wybrzeżach rzek i strumieni[1].
Występowanie edytuj
Przedstawiciele tego rodzaju występują we wschodniej i południowo-wschodniej Azji od Indii po Japonię i Wietnam[2][1].
Systematyka edytuj
Do tego rodzaju zalicza się 6 opisanych gatunków[2]:
- Onycholabis acutangulus Andrewes, 1923
- Onycholabis melitopus Bates, 1892
- Onycholabis nakanei Kasahara, 1986
- Onycholabis pendulangulus Liang et Imura, 2003
- Onycholabis sinensis Bates, 1873
- Onycholabis stenothorax Liang et Kavanaugh, 2005