Płaskowyż Tarnowski

Płaskowyż Tarnowski (512.43) – mezoregion fizycznogeograficzny w południowej Polsce, południowa część Kotliny Sandomierskiej. Graniczy od północy i zachodu z Niziną Nadwiślańską, od wschodu z Doliną Dolnej Wisłoki, od południa z Pogórzem Ciężkowickim i (na krótkim odcinku) z Pogórzem Rożnowskim.

Płaskowyż Tarnowski

Megaregion	Region Karpacki
Prowincja	Karpaty Zachodnie z Podkarpaciem Zachodnim i Północnym
Podprowincja	Podkarpacie Północne
Makroregion	Kotlina Sandomierska
Mezoregion	Płaskowyż Tarnowski
Powierzchnia • ogółem • w Polsce	995 km² 995 km²
Zajmowane jednostki administracyjne	Polska: – woj. małopolskie – woj. podkarpackie

Region jest płaskowyżem o rzeźbie erozyjno-denudacyjnej, położonym na wysokości 200–260 m n.p.m. Zbudowany jest z osadów morskich miocenu, pokrytych glinami i piaskami czwartorzędowymi.

Gleby regionu są słabe, rozwinięte jest tu jednak rolnictwo. Region posiada również niewielkie obszary leśne.

Głównym miastem (od którego pochodzi nazwa regionu) jest Tarnów.

Zobacz też

• Płaskowyż Tarnogrodzki