Pałac w Raszkowie
Pałac w Raszkowie[1] – wybudowany po 1901 r. w stylu neorenesansu francuskiego w Raszkowie.
 Pałac | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
pałac |
Położenie na mapie Naddniestrza  | |
Położenie na mapie Mołdawii  | |
 47°56′34″N 28°50′29″E/47,942778 28,841389
| |
Historia edytuj
Paweł Juriewicz wkrótce po ślubie w 1901 r. z ks. Elżbietą Woroniecką rozpoczął na wzgórzu nad Dniestrem (rum. Nistru) budowę pałacu. Był to pałac trzynastoosiowy, dwukondygnacyjny, nakryty wysokim, stromym dachem z obszernym tarasem widokowym na okolicę. Od frontu balkon na piętrze podtrzymywany przez cztery kolumny[2]. Pałac posiadał ok. 40 pokoi ozdobionych częściowo sprowadzoną z Francji boazerią. Salon wielki urządzony był oryginalnymi meblami w stylu Ludwika XIV oraz obrazami Franza Xavera Winterhaltera, Baudry'ego i Jana Chrzciciela Lampiego. W skład kolekcji wchodziły cenne 22 jedwabne makaty ze zbiorów króla Polski Augusta II Mocnego oraz 32 pasy słuckie. Po prawej stronie pałacu zbudowano oficynę, a dębowy las przekształcono w park krajobrazowy. Kilka lat przed wybuchem I wojny światowej Raszków został sprzedany Feliksowi Bernatowiczowi herbu Leliwa, który cały majątek z kolei przepisał w testamencie swej matce Helenie Macewicz[3].
Dziś po pałacu pozostały jedynie ruiny[4].
Przypisy edytuj
- ↑ Raszków, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 533.
- ↑ Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). W-wa: 1929, s. 68.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 340–346, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Roman Marcinek: Kresowa stanica – Raszków. Strona Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie. [dostęp 2014-10-04].