Paraphaea binotata

	Paraphaea binotata
	(Dejean, 1825)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze drapieżne
Rodzina	biegaczowate
Podrodzina	Lebiinae
Plemię	Lebiini
Podplemię	Physoderina
Rodzaj	Paraphaea
Gatunek	Paraphaea binotata
Synonimy
	Plochionus binotatus Dejean, 1825; Anchista binotata Dejean, 1825; Calleida discophora Chaudoir, 1852; Paraphaea signifera Bates, 1873; Anchista eurydera Chaudoir, 1877;
	Plochionus binotatus Dejean, 1825; Anchista binotata Dejean, 1825; Calleida discophora Chaudoir, 1852; Paraphaea signifera Bates, 1873; Anchista eurydera Chaudoir, 1877;
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paraphaea binotata – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny Lebiinae.

Taksonomia edytuj

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1825 roku przez Pierre’a F.M.A. Dejean pod nazwą Plochionus binotatus. Jako miejsce typowe wskazano Mariany^[1]^[2]. W 1852 roku Maximilien Chaudoir opisał Calleida discophora, wskazując jako miejsce typowe północny Hindustan^[3], a w 1873 roku Henry Walter Bates opisał Paraphaea signifera, wskazując jako miejsce typowe Satsumę w Japonii^[4] – oba te gatunki zsynonimizowane zostały w 1877 roku przez Chaudoira z Plochionus binotatus, przy jednoczesnym przeniesieniu tegoż do rodzaju Anchista. W tym samej publikacji Chaudoir opisał Anchista eurydera ze wschodnich Indii^[5]. W 2013 roku Shi Hongliang, Zhou Hongzhang i Liang Hongbin przenieśli omawiany gatunek do rodzaju Paraphaea, synonimizując z nim A. eurydera^[2].

Morfologia edytuj

Samica

Środkowy płat edeagusa

Lewe pokładełka, P. binotata na zdjęciu 111

Chrząszcz o łysym, najszerszym w przedniej ⅓ przedpleczu z lekko zafalowanymi przed kątami tylnymi brzegami bocznymi. Pokrywy mają na ciemnobrązowym tle parę wydłużonych, rudożółtych plamek. Trzecie międzyrzędy pokryw mają dwa chetopory, a piąte po jednym chetoporze u podstawy. Brak jest chetoporów wtórnych. Samiec ma genitalia o płacie środkowym edeagusa w widoku grzbietowym o silnie rozszerzonej wierzchołkowej ⅓ oraz lewym brzegu bocznym silnie zafalowanym pośrodku i dalej stopniowo zwężonym ku szczytowi. Szeroko-trójkątna z lekko zaokrąglonym szczytem blaszka wierzchołkowa umieszczona jest po brzusznej lewej stronie płata. Endofallus ma poskręcane flagellum z trąbkowatym wyrostkiem sięgającym prawej krawędzi i o powrębianym brzegu wierzchołkowym. Samica ma bardzo długą i cienką, w wierzchołkowej ⅓ silnie zakrzywioną, zaopatrzoną w krótkie odgałęzienie przynasadowe spermatekę. Gruczoł uchodzi do niej w pobliżu szczytowej ⅓, dzieląc ją na pozbawioną rzeźby część nasadową i pierścieniowato urzeźbioną część wierzchołkową. Pokładełko jest około czerokrotnie dłuższe niż u podstawy szerokie, o ostatnim członie w kształcie bułatu z długą i smukłą błoniastą wypustką na zaostrzonym wierzchołku^[2].

Rozprzestrzenienie edytuj

Owad orientalny, znany z południowych Chin (w tym z Junnanu, Jiangxi, Kuangsi i Guangdongu), południowej Japonii, tajwańskiej Lan Yu, Marianów, Guamu, wschodnich Indii, Mjanmy, Kambodży, Tajlandii, Wietnamu, Filipin, Indonezji (w tym Jawy, Sumatry i Borneo) oraz Papui-Nowej Gwinei^[2].

Przypisy edytuj

↑ Pierre F.M.A. Dejean: Spècies général des coléoptères de la collection de m. le comte Dejean, Tome Premier. Paris: Crevot, 1825, s. 252.
↑ ^a ^b ^c ^d Hongliang Shi, Hongzhang Zhou, Hongbin Liang. Liang H, Shi H, Zhou H (2013) Taxonomic synopsis of the subtribe Physoderina (Coleoptera, Carabidae, Lebiini), with species revisions of eight genera. „ZooKeys”. 284, s. 1-129, 2013. Pensoft Publishers. DOI: 10.3897/zookeys.284.3983. ISSN 1313-2970.
↑ B.M. Chaudoir. Mémoire sur la famille des carabiques. 3e partie. „Bulletin de la Société Imperiale des Naturalistes de Moscou”. 25 (1), s. 3-104, 1852.
↑ Henry Walter Bates. On the Geodephagous Coleoptera of Japan. Fam. Carabidae. „The Transactions of the Entomological Society of London”. 1873 (2), s. 229-322, 1873.
↑ B.M. Chaudoir. Genres nouveaux et especes inedites de la famille des Carabiques. „Bulletin de la Société Imperiale des Naturalistes de Moscou”. 52 (1), s. 188-268, 1877.

[Dejean-1] Pierre F.M.A. Dejean: Spècies général des coléoptères de la collection de m. le comte Dejean, Tome Premier. Paris: Crevot, 1825, s. 252.

[szl-2] Hongliang Shi, Hongzhang Zhou, Hongbin Liang. Liang H, Shi H, Zhou H (2013) Taxonomic synopsis of the subtribe Physoderina (Coleoptera, Carabidae, Lebiini), with species revisions of eight genera. „ZooKeys”. 284, s. 1-129, 2013. Pensoft Publishers. DOI: 10.3897/zookeys.284.3983. ISSN 1313-2970.

[Chaudoir52-3] B.M. Chaudoir. Mémoire sur la famille des carabiques. 3e partie. „Bulletin de la Société Imperiale des Naturalistes de Moscou”. 25 (1), s. 3-104, 1852.

[Bates-4] Henry Walter Bates. On the Geodephagous Coleoptera of Japan. Fam. Carabidae. „The Transactions of the Entomological Society of London”. 1873 (2), s. 229-322, 1873.

[Chaudoir77-5] B.M. Chaudoir. Genres nouveaux et especes inedites de la famille des Carabiques. „Bulletin de la Société Imperiale des Naturalistes de Moscou”. 52 (1), s. 188-268, 1877.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]