Wikipedia

Paul Accola

szwajcarski narciarz alpejski

Paul Accola (ur. 20 lutego 1967 w Davos) – szwajcarski narciarz alpejski, brązowy medalista olimpijski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywca Pucharu Świata.

Paul Accola
Data i miejsce urodzenia

20 lutego 1967
Davos

Klub

SC Davos

Wzrost

176 cm

Pierwsze punkty w PŚ

17.01 1988, Bad Kleinkirchheim
(8. miejsce - slalom)

Pierwsze podium w PŚ

6.12 1988, Sestriere
(3. miejsce - slalom)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria
Igrzyska olimpijskie
brąz Calgary 1988 Kombinacja
Mistrzostwa świata
srebro Vail 1989 Kombinacja
brąz Vail 1999 Kombinacja
brąz St. Anton 2001 Kombinacja
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Jasná 1985 Kombinacja
brąz Jasná 1985 Slalom
Puchar Świata
Kryształowa Kula
1991/1992
Puchar Świata (Supergigant)
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
Puchar Świata (Kombinacja)
Mała Kryształowa Kula
1991/1992
2. miejsce
1989/1990
Puchar Świata (Slalom)
2. miejsce
1991/1992
Puchar Świata (Gigant)
3. miejsce
1991/1992
Zakończenie kariery: 2005 r.
Strona internetowa

Kariera edytuj

Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej Paul Accola osiągnął w 1985 roku, kiedy zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata juniorów w Jasnej. Najpierw wywalczył brązowy medal w slalomie, w którym wyprzedzili go tylko Austriak Rainer Salzgeber oraz Sašo Robič z Jugosławii. Następnie zajął drugie miejsce w kombinacji, rozdzielając na podium Salzgebera i Bernharda Hubera z RFN. Na tej samej imprezie zajął także siódme miejsce w zjeździe i dziewiąte w gigancie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 17 stycznia 1988 roku w Bad Kleinkirchheim, zajmując ósme miejsce w gigancie. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. W sezonie 1987/1988 więcej nie punktował i ostatecznie zajął 86. miejsce w klasyfikacji generalnej. Już na początku kolejnego sezonu po raz pierwszy stanął na podium, zajmując 6 grudnia 1988 roku trzecie miejsce w slalomie w Sestriere. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie reprezentujący Luksemburg Marc Girardelli oraz Jonas Nilsson ze Szwecji. Pierwsze pucharowe zwycięstwo odniósł 29 listopada 1991 roku w Breckenridge, gdzie był najlepszy w gigancie. Łącznie Accola 26. razy stawał na podium odnosząc przy tym jeszcze sześć zwycięstw: 30 listopada 1991 roku w Breckenridge wygrał slalom, 13 stycznia w Garmisch-Partenkirchen, 19 stycznia w Kitzbühel i 26 stycznia 1992 roku w Wengen zwyciężał w kombinacji, a 1 lutego 1992 roku w Megève i miesiąc później w Morioce był najlepszy w supergigancie. Ostatni raz na podium w zawodach tego cyklu stanął 9 stycznia 2000 roku w Chamonix, zajmując trzecie miejsce w kombinacji. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1991/1992, kiedy sięgnął po Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji generalnej, w której wyprzedził Włocha Alberto Tombę i Marca Girardellego. W tym samym sezonie zdobył Małe Kryształowe Kule za zwycięstwa w klasyfikacjach kombinacji i supergiganta, w slalomie był drugi, a w klasyfikacji giganta zajął trzecie miejsce. Był też między innymi drugi w klasyfikacji kombinacji w sezonie 1989/1990, a w sezonach 1988/1989, 1990/1991, 1996/1997 i 1999/2000 w klasyfikacji tej zajmował czwarte miejsce.

W 1988 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie wywalczył brązowy medal w kombinacji. Po zjeździe zajmował dopiero 24. miejsce, tracąc do prowadzącego Pirmina Zurbriggena 4,58 sekundy. W slalomie uzyskał jednak najlepszy wynik, co dało mu trzeci łączny czas. Ostatecznie stanął na najniższym stopniu podium, ulegając tylko dwóm Austriakom: Hubertowi Strolzowi i Bernhardowi Gstreinowi. W tej samej konkurencji zdobył srebrny medal na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail, gdzie przegrał tylko z Girardellim. Na tej samej imprezie był też czwarty w slalomie, przegrywając walkę o podium z Girardellim o 0,15 sekundy. Z mistrzostw świata w Saalbach-Hinterglemm w 1991 roku wrócił bez medalu. Najlepszy wynik uzyskał w kombinacji, w której był czwarty, przegrywając walkę o medal z Austriakiem Güntherem Maderem. Czwarte miejsce zajął także w gigancie na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Po pierwszym przejeździe zajmował czwarte miejsce, ze stratą 0,31 sekundy do Alberto Tomby. W drugim przejeździe uzyskał ósmy wynik i nie zdołał awansować. Do trzeciego Kjetila André Aamodta z Norwegii stracił ostatecznie 0,20 sekundy. Na tych igrzyskach zajął też między innymi szóste miejsce w slalomie. Kolejny medal zdobył dopiero na rozgrywanych w 1999 roku mistrzostwach świata w Vail. Zajął tam trzecie miejsce w kombinacji, uzyskując szósty wynik zjazdu i drugi w slalomie. Wyprzedzili go tylko Kjetil André Aamodt oraz jego rodak, Lasse Kjus. Parę dni później Accola był czwarty w gigancie, przegrywając walkę o podium ze swym rodakiem, Steve'em Locherem. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw świata w Sankt Anton w 2001 roku, gdzie w swojej koronnej konkurencji ponownie był trzeci. Tym razem lepsi okazali się Aamodt oraz Austriak Mario Matt. Szwajcar brał także udział w igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City w 2002 roku, gdzie zajął szóste miejsce w kombinacji i dziesiąte w supergigancie. Ponadto zdobył 24 medale na mistrzostwach Szwajcarii, w tym 15 złotych: w zjeździe w 1999 roku, supergigancie w latach 1997 i 1999, slalomie w latach 1991, 1993 i 1998 oraz kombinacji w latach 1987, 1991, 1993, 1994, 1996, 1997, 1998, 1999 i 2001. W 2005 roku zakończył karierę.

Po zakończeniu kariery został przedsiębiorcą. Jest żonaty, ma trojkę dzieci, mieszka w Davos. W 2011 roku kandydował do Rady Narodowej z ramienia Szwajcarskiej Partii Ludowej, jednak nie został wybrany[1]. W tym samym roku kandydował także do rady gminy Davos, jednak również nie został wybrany[2].

W 2012 roku potrącił traktorem pięcioletniego chłopca, który zmarł w wyniku odniesionych obrażeń[3]. Sąd uznał go za niewinnego, bowiem Accola kilkukrotnie ostrzegał chłopca, by ten nie bawił się w miejscu wypadku.

Jego siostra Martina również uprawiała narciarstwo alpejskie.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
3.  17 lutego 1988   Calgary Kombinacja 36,55 pkt +11,69 pkt   Hubert Strolz
DNF 27 lutego 1988   Calgary Slalom 1:39.47 -   Alberto Tomba
DNF 9 lutego 1992   Albertville Zjazd 1:50,37 -   Patrick Ortlieb
21. 11 lutego 1992   Albertville Kombinacja 14,58 pkt +76,38 pkt   Josef Polig
10. 16 lutego 1992   Albertville Supergigant 1:13,04 +1,56   Kjetil André Aamodt
4. 18 lutego 1992   Albertville Gigant 2:06,98 +1,04   Alberto Tomba
6. 22 lutego 1992   Albertville Slalom 1:44,39 +1,23   Finn Christian Jagge
6. 15 lutego 1994   Lillehammer Kombinacja 3:17,53 +1,91   Lasse Kjus
14. 17 lutego 1994   Lillehammer Supergigant 1:32,53 +1,84   Markus Wasmeier
19. 23 lutego 1994   Lillehammer Gigant 2:52,46 +2,50   Markus Wasmeier
17. 27 lutego 1994   Lillehammer Slalom 2:02,02 +5,54   Thomas Stangassinger
DNF 12 lutego 1998   Nagano Kombinacja 3:08,06 –   Mario Reiter
18. 16 lutego 1998   Nagano Supergigant 1:34,82 +2,05   Hermann Maier
7. 19 lutego 1998   Nagano Gigant 2:38,51 +2,06   Hermann Maier
18. 21 lutego 1998   Nagano Slalom 1:49,31 +5,60   Hans Petter Buraas
6. 13 lutego 2002   Salt Lake City Kombinacja 3:17,56 +4,70   Kjetil André Aamodt
10. 16 lutego 2002   Salt Lake City Supergigant 1:21,58 +1,75   Kjetil André Aamodt

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
2.  3 lutego 1989   Vail Kombinacja 4,72 pkt +11,54 pkt   Marc Girardelli
4. 12 lutego 1989   Vail Slalom 2:02,85 +0,95   Rudolf Nierlich
11. 22 stycznia 1991   Saalbach Slalom 1:55,38 +3,84   Marc Girardelli
DNF[4] 23 stycznia 1991   Saalbach Supergigant 1:26,73 -   Stephan Eberharter
4. 30 stycznia 1991   Saalbach Kombinacja 16,28 pkt +13,30 pkt   Stephan Eberharter
DSQ2[5] 3 lutego 1991   Saalbach Gigant 2:29,94 –   Rudolf Nierlich
5. 13 lutego 1993   Morioka Slalom 1:40,33 +0,79   Kjetil André Aamodt
11. 19 lutego 1996   Sierra Nevada Kombinacja 3:31,95 +4,35   Marc Girardelli
13. 23 lutego 1996   Sierra Nevada Gigant 1:58,63 +3,83   Alberto Tomba
6. 6 lutego 1997   Sestriere Kombinacja 3:10,40 +3,24   Kjetil André Aamodt
5. 12 lutego 1997   Sestriere Gigant 2:48,23 +1,91   Michael von Grünigen
18. 15 lutego 1997   Sestriere Slalom 1:51,70 +3,32   Tom Stiansen
5. 2 lutego 1999   Vail Supergigant 1:14,53 +0,26   Hermann Maier
  Lasse Kjus
16. 6 lutego 1999   Vail Zjazd 1:40,60 +3,09   Hermann Maier
3.  9 lutego 1999   Vail Kombinacja 2:43,09 +0,53   Kjetil André Aamodt
4. 12 lutego 1999   Vail Gigant 2:19,31 +1,83   Lasse Kjus
9. 14 lutego 1999   Vail Slalom 1:42,12 +1,12   Kalle Palander
13. 31 stycznia 2001   Sankt Anton Supergigant 1:21,46 +1,59   Daron Rahlves
3.  5 lutego 2001   Sankt Anton Kombinacja 2:58,25 +1,28   Kjetil André Aamodt
8. 8 lutego 2001   Sankt Anton Gigant 2:23,80 +1,44   Michael von Grünigen

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
7. 28 lutego 1985   Jasná Zjazd 1:18,01 +1,44   Giorgio Piantanida
9. 2 marca 1985   Jasná Gigant 2:17,55 +3,56   Robert Žan
3.  3 marca 1985   Jasná Slalom 1:42,82 +1,98   Rainer Salzgeber
2.  3 marca 1985   Jasná Kombinacja ? ?   Rainer Salzgeber

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Breckenridge – 29 listopada 1991 (gigant)
  2.   Breckenridge – 30 listopada 1991 (slalom)
  3.   Garmisch-Partenkirchen – 13 stycznia 1992 (kombinacja)
  4.   Kitzbühel – 19 stycznia 1992 (kombinacja)
  5.   Wengen – 26 stycznia 1992 (kombinacja)
  6.   Megève – 1 lutego 1992 (supergigant)
  7.   Morioka – 1 marca 1992 (supergigant)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Sestriere – 6 grudnia 1988 (slalom) – 3. miejsce
  2.   Kitzbühel – 15 stycznia 1989 (kombinacja) – 2. miejsce
  3.   Kranjska Gora – 7 stycznia 1990 (slalom) – 3. miejsce
  4.   Schladming – 12 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
  5.   Kitzbühel – 21 stycznia 1990 (kombinacja) – 2. miejsce
  6.   Oppdal – 26 lutego 1991 (slalom) – 2. miejsce
  7.   Lillehammer – 2 marca 1991 (slalom) – 3. miejsce
  8.   Park City – 23 listopada 1991 (gigant) – 2. miejsce
  9.   Park City – 24 listopada 1991 (slalom) – 2. miejsce
  10.   Alta Badia – 15 grudnia 1991 (gigant) – 3. miejsce
  11.   Garmisch-Partenkirchen – 12 stycznia 1992 (supergigant) – 2. miejsce
  12.   Wengen – 26 stycznia 1992 (slalom) – 2. miejsce
  13.   Aspen – 15 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
  14.   Wengen – 22 marca 1992 (slalom) – 2. miejsce
  15.   Shiga Kōgen – 8 marca 1997 (gigant) – 3. miejsce
  16.   Adelboden – 13 stycznia 1998 (gigant) – 3. miejsce
  17.   Veysonnaz – 18 stycznia 1998 (kombinacja) – 3. miejsce
  18.   Kitzbühel – 24 stycznia 1999 (kombinacja) – 3. miejsce
  19.   Chamonix – 9 stycznia 2000 (kombinacja) – 3. miejsce

Bibliografia edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Paul Accola will für die SVP in den Nationalrat (niem.)
  2. ↑ Ex-Skirennfahrer Accola scheitert erneut bei Wahlen (niem.)
  3. ↑ Paul Accola fuhr auf dieser Wiese den kleinen Jann-Andri tot (niem.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 23.01.1991. Saalbach Super-G, men (ang.)
  5. ↑ alpineskiworld.net: 03.02.1991. Saalbach Giant Slalom, men (ang.)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paul_Accola&oldid=72808902”