Piaskowiec cergowski

Piaskowiec cergowskipiaskowiec (waka lityczna, rzadko arenit lityczny) występujący w jednostkach dukielskiej i śląskiej Karpat Zewnętrznych. Wiek piaskowca cergowskiego to dolny oligocen. Nazwa pochodzi od góry Cergowa w Beskidzie Niskim (na południowy wschód od Dukli), którą m. in. buduje.

Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kopalnia piaskowca cergowskiego”
Położenie na mapie Polski

Piaskowiec cergowski odsłania się pasem na długości 75 km w Polsce, w województwie podkarpackim. Wydobywany jest w kamieniołomie Komańcza-Jawornik w powiecie sanockim, w gminie Komańcza (od tego miejsca wydobycia nazywany także piaskowcem Komańcza); w Lipowicy w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla oraz w innych miejscach.

Geneza edytuj

Złoże piaskowców cergowskich to zdiagenezowany podmorski stożek napływowy, który znajdował się w istniejącym od kredy basenie dukielskim. Powstał w środowisku o ograniczonej zawartości tlenu.

Skład mineralogiczny edytuj

W skład piaskowca cergowskiego wchodzą:

Spoiwo dolomitowo-wapnisto-ilaste.

Cechy fizyczne edytuj

Piaskowiec cergowski jest barwy popielatej z odcieniem niebieskim. Jest jednym z najbardziej wartościowych przemysłowo piaskowców karpackich.

  • Gęstość 2,52 g/cm³
  • Nasiąkliwość 0,59%
  • Wytrzymałość na ściskanie 156,2–174,7 MPa
  • Ścieralność na tarczy Boehmego 0,26 cm
  • Mrozoodporność całkowita

Historia edytuj

Kamieniołom w Komańczy otwarto w 1870. Został zamknięty na przełomie lat 80. i 90. XX w. i ponownie otwarty w 2010.

Kamieniołom Lipowica był eksploatowany od lat 40. XX w. do 1979. Od 1979 skała pozyskiwana jest z kamieniołomu Lipowica II.

Zastosowanie edytuj

Piaskowiec cergowski stosuje się w budownictwie oraz w drogownictwie jako kruszywo.

Przykłady zastosowania edytuj

Wybrane budowle, w których wykorzystany był piaskowiec cergowski:

Przypisy edytuj

  1. Wojciech Ogonowski: Tor w Krośnie po weryfikacji. Jest krótszy, ale nadal najdłuższy w Polsce. sportowefakty.wp.pl, 26 marca 2017. [dostęp 2022-10-18].

Bibliografia edytuj