Piotr Charitonow
Piotr Timofiejewicz Charitonow (ros. Пётр Тимофеевич Харитонов, ur. 3 grudnia?/16 grudnia 1916 we wsi Kniażewo obecnie w rejonie morszańskim w obwodzie tambowskim, zm. 1 lutego 1987 w Doniecku) – radziecki lotnik wojskowy, pułkownik, Bohater Związku Radzieckiego (1941).
| 14 zwycięstw | |
.jpg)
| |
 pułkownik lotnictwa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1916 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1938–1955 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
158 pułk lotnictwa myśliwskiego 39 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył szkołę średnią i kursy pedagogiczne, pracował jako nauczyciel w szkole nr 12 w Ułan Ude, od 1938 służył w Armii Czerwonej. W 1940 ukończył wojskową szkołę lotniczą w Batajsku, od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami jako lotnik 158 pułku lotnictwa myśliwskiego 39 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego Frontu Północnego w stopniu młodszego porucznika. 28 czerwca 1941 w składzie klucza myśliwców I-16 wykonał swój pierwszy lot bojowy w czasie nalotu Junkersów na miasto Ostrow w obwodzie pskowskim. W walce jego samolot został trafiony. Próbował otworzyć ogień do wrogiego samolotu, jednak jego karabin milczał. W związku z tym wykonał taranowanie, strącając Junkersa, a sam zdołał wylądować uszkodzonym samolotem na swoim terytorium. Po wymianie śmigła samolot był ponownie gotowy do użytku. Za ten czyn został uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego[1].
25 sierpnia 1941 brał udział w walce powietrznej, usiłując powstrzymać niemieckie bombowce przed dokonaniem nalotu na Leningrad. Wówczas ponownie wykonał taranowanie, odcinając swoim samolotem kawałek skrzydła bombowca, po czym wyskoczył na spadochronie i zdołał wylądować mimo ostrzeliwania go przez niemieckich lotników. We wrześniu 1941 został ciężko ranny w walce powietrznej i dopiero w 1944 wrócił do czynnej służby. Do końca wojny walczył w jednostkach obrony przeciwlotniczej. Łącznie podczas wojny z Niemcami strącił 14 samolotów wroga. Po wojnie nadal służył w armii, w 1953 ukończył Akademię Wojskowo-Powietrzną, został zastępcą dowódcy dywizji w stopniu pułkownika, w 1955 został zwolniony do rezerwy. Pracował w sztabie obrony cywilnej Doniecka.
Odznaczenia edytuj
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (8 lipca 1941)
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
I medale.
Przypisy edytuj
- ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза лётчикам Военно-Морского Флота» от 14 июля 1941 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1941. — 18 июля (№ 32 (147)). — С. 1.
Bibliografia edytuj
- Biogram na stronie Герои страны (ros.) [dostęp 2019-12-05]