Piotr Jurczak
Piotr Jurczak (ur. 1 czerwca 1896 w Szymbarku, zm. 1940 w Twerze) – komisarz Policji Państwowej, jedna z ofiar zbrodni katyńskiej.
 Tablica upamiętniająca Piotra Jurczaka znajdująca się przy kościele NMP Matki Pocieszenia przy ul. Wittiga we Wrocławiu. | |
 komisarz Policji Państwowej
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Syn Józefa i Karoliny z domu Tomasik. Od 6 kwietnia 1915 roku w Armii Austro-Węgier, od listopada 1918 roku do 30 czerwca 1923 roku ochotniczo w Wojsku Polskim, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, porucznik rezerwy. Od 1 lipca 1923 roku w Policji Państwowej. Początkowo służył w województwie białostockim, a w latach 1931–1936 w policji m.st. Warszawy, m.in. jako p.o. Komendanta Rezerwy Pieszej Policji Państwowej. Od 1936 roku do września 1939 roku Komendant Powiatowy Policji w Myślenicach.
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku znalazł się w niewoli radzieckiej w specjalnym obozie NKWD w Ostaszkowie. Zamordowany przez NKWD wiosną 1940 roku jako jedna z ofiar zbrodni katyńskiej. Pochowany w Miednoje.
Jego córką była Hanna Gucwińska.
Awans pośmiertny i upamiętnienie edytuj
4 października 2007 roku Piotr Jurczak został pośmiertnie awansowany na stopień nadkomisarza Policji Państwowej[1][2][3].
10 listopada 1998 r. na budynku komendy powiatowej policji w Myślenicach, której Piotr Jurczak był komendantem, odsłonięto tablicę ku jego czci autorstwa prof. Wojciecha Firka[4].
23 marca 2010 roku w ogrodzie internatu Zespołu Szkół Nr 1 im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach przy ul. Wyszyńskiego 16 posadzono Dąb Pamięci poświęcony Piotrowi Jurczakowi[5].
Na cmentarzu parafialnym w Gorlicach znajduje się symboliczny grób Piotra Jurczaka. W Gorlicach przy ul. Marcina Kromera 3 znajduje się dom wybudowany przez Piotra Jurczaka.
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych (1921)[6]
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I Klasy
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari – 11 listopada 1976 (pośmiertnie)[7]
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. – 1 stycznia 1986 (pośmiertnie)[8]
Przypisy edytuj
- ↑ Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9 listopada 2007 roku, plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie polskieradio.pl [dostęp 2012-04-06].
- ↑ Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230. ISBN 978-83-917780-5-0.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. katedrapolowa.pl. s. 127. [dostęp 2012-12-12]. (pol.).
- ↑ Kazimierz Pardyak: Zbrodnia katyńska. Gazeta Myślenicka 5 maja 2020, wydanie 16/2020 [1].
- ↑ Przybliżyć historię i uwiecznić pamięć. powiatgorlicki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-12)]. powiatgorlicki.pl, 12 sierpnia 2010 [dostęp 2012-04-06].
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 64).
- ↑ Ostatnia droga, Cecylia Grygo (red.), Białystok: SRK, 1998, s. 9, ISBN 83-909948-0-1, OCLC 751408170.
- ↑ Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1 stycznia 1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10 kwietnia 1986 r., s. 30.
Bibliografia edytuj
- Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, tom I, Warszawa 2005, s. 317. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].. ISBN 83-89474-06-9.