Piotr Kowalik

polski hydrolog

Piotr Jan Kowalik (ur. 7 września 1939 w Opactwie koło Kozienic) – polski przedstawiciel nauk technicznych, specjalizujący się w hydrologii, fizyce gleb i gruntów i gospodarce wodnej.

Piotr Jan Kowalik
Data i miejsce urodzenia

7 września 1939
Opactwo

Profesor nauk technicznych
Specjalność: inżynieria i ochrona środowiska
Alma Mater

Politechnika Gdańska

Doktorat

1967 – budownictwo wodne

Habilitacja

1972 – gospodarka wodna

Profesura

1979

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Doktor honoris causa
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu – 2009
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Gdańska

Wydział

Inżynierii Lądowej i Środowiska PG

Kierownik
Katedra

Inżynierii Sanitarnej PG

Okres spraw.

1983–2005

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys edytuj

W 1961 roku ukończył studia w zakresie inżynierii środowiska na Wydziale Budownictwa Wodnego Politechniki Gdańskiej. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1967 roku, a doktora habilitowanego w 1972 roku na tej samej uczelni. W 1979 roku otrzymał tytuł profesora nauk technicznych.

W latach 1983-2005 pełnił funkcję kierownika Katedry Inżynierii Sanitarnej na Politechnice Gdańskiej. Od 2002 roku jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk.

Opracowywał modele komputerowe dotyczące obiegu wody i wzrostu roślin na polderach w Holandii i na Żuławach. Tworzył programy wzrostu wierzby energetycznej we współpracy z grupą naukowców z Uppsali. Przebywał też w Danii, opracowując technologie oczyszczania ścieków z udziałem roślin.

Życie prywatne edytuj

Żoną Piotra Kowalika to dr n. med. Barbara Sęp-Kowalik, psychiatra. Dwie córki są po studiach – starsza Katarzyna jest pediatrą, a młodsza Krystyna jest prawnikiem, specjalistą od prawa Unii Europejskiej. Wolny czas poświęca na historię sztuki użytkowej, zwłaszcza XIX wieku[1].

Wyróżnienia i nagrody edytuj

  • Światowa Nagroda Edukacji Ekologicznej (Society of Environmental Toxicology and Chemistry (SETAC), 1993)
  • Nagroda Bertebosa (Królewska Szwedzka Akademia Nauk Rolniczych i Leśnych, 2005)
  • doktorat honoris causa Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu

Wybrane publikacje edytuj

  • Gruntoznawstwo melioracyjne (1967, wspólnie z Józefem Krzyszowskim)
  • Ćwiczenia z gruntoznawstwa melioracyjnego (1969)
  • Analiza wpływu melioracji wodnych na natlenienie gleb (1971)
  • Podstawy teoretyczne pomiarów potencjału wody glebowej (1972)
  • Zarys fizyki gruntów (1973, ISBN 978-83-7348-188-6)
  • Podstawy teoretyczne agrohydrologii Żuław (1976)
  • Numeryczne rozwiązania równania przepływu wody w glebie (1979, wspólnie z Janiną Kaniewską, ISBN 83-04-00044-X)
  • Stan i perspektywy rozwoju gospodarki wodnej na Żuławach Delty Wisły: opracowanie bazowe (1979, współautor)
  • Optymalizacja systemów inżynierii sanitarnej: skrypt dla studentów (1988)
  • Constructed wetlands: for wastewater treatment from small communities (1995, opracowanie i współautorstwo, ISBN 83-86537-16-7)
  • Obieg wody w ekosystemach lądowych (1995)
  • Konwencjonalne i odnawialne źródła energii (1996, współautor, ISBN 83-903702-2-0)
  • Ochrona środowiska glebowego (1999, ISBN 83-88007-07-6)
  • Polderowa gospodarka wodna na Żuławach delty Wisły (2001)

Przypisy edytuj

  1. XII Bałtycki Festiwal Nauki [online], www.festiwal.gda.pl [dostęp 2018-01-20] [zarchiwizowane z adresu 2018-01-21].

Bibliografia edytuj