Wikipedia

Piotr Zeszutek

Piotr Zeszutek (ur. 31 stycznia 1991 r. w Sopocie)[2][3][4] – polski rugbysta występujący przeważnie na pozycji wiązacza. Wychowanek Ogniwa Sopot, drużynowy mistrz Polski z tym klubem; kapitan reprezentacji kraju, kilkakrotnie wybierany najlepszym zawodnikiem w Polsce.

Piotr Zeszutek
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Piotr Krzysztof Zeszutek[1]

Data i miejsce urodzenia

31 stycznia 1991
Sopot

Wzrost

184 cm[2]

Masa ciała

112 kg[2]

Rugby union
Pozycja

wiązacz

Kariera juniorska
Lata Zespół
–2009 Ogniwo Sopot
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2009– Ogniwo Sopot
2013–2014 Saint-Étienne
2018 → Harlequins (wyp.) 0 (0)
Reprezentacja narodowa[a]
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2008–2009  Polska U-18
2010–2011  Polska U-20
2013–  Polska 32 (70)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2012–2018  Polska
  1. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 11 marca 2023 r.

Młodość edytuj

Zeszutek wychowywał się w rodzinie związanej z rugby union – dyscyplinę tę uprawiał jego ojciec i dwaj starsi bracia. On sam po raz pierwszy uczestniczył w zajęciach rugby w wieku pięciu lat, a niedługo później wraz z bratem wziął udział w obozie sportowym[5][6]. Jest wychowankiem Ogniwa Sopot[4][7], z którym to klubem sięgnął m.in. po mistrzostwo Polski kadetów (w 2008 roku)[8].

W młodości uprawiał także inne dyscypliny sportu, m.in. koszykówkę, którą przez sześć lat trenował w drużynie Trefla Sopot. Odniesiony uraz sprawił, że został uznany za zawodnika podatnego na kontuzje, co ostatecznie przekreśliło jego szanse na zawodową karierę w tej dyscyplinie[6].

Kariera klubowa edytuj

W pierwszej drużynie ekstraklasowego Ogniwa debiutował w 2009 roku[3][9]. Dwa lata później ekipa z Sopotu jako najsłabszy zespół sezonu spadła z Ekstraligi i kolejne lata spędziła na poziomie I ligi. W sezonie 2012/2013 z kompletem punktów oraz po zwycięstwach w obu meczach finałowych Ogniwo z Zeszutkiem jako kapitanem[10] powróciło do najwyższej klasy rozgrywkowej[11][12][13].

Po wywalczeniu awansu Zeszutek za pośrednictwem ówczesnego trenera reprezentacji Tomasza Putry znalazł klub we Francji – CA Saint-Étienne. W jego barwach spędził cały sezon 2013/2014 na poziomie Fédérale 3 (piąty poziom ligowy)[6][14]. Drużyna CASE zwyciężyła w rozgrywkach swojej grupy regionalnej (jednej z 16), przechodząc do fazy pucharowej[15]. W trakcie sezonu Zeszutek otrzymał karę zawieszenia na siedem spotkań. Był to wynik bójki w jaką wdał się w czasie spotkania[10]. Pomimo uczestnictwa w zmaganiach we Francji, wystąpił też w kilku spotkaniach Ogniwa w polskiej ekstraklasie[16][17][18][19].

W sezonie 2014/2015 Zeszutek zmagał się z urazem kolana, ostatecznie nadrywając więzadła krzyżowe. W sierpniu 2015 roku poddał się zabiegowi rekonstrukcji więzadeł, jednak rehabilitacja trwała aż do wiosny kolejnego roku[5][20][21].

Kolejne lata to początek lepszych wyników Ogniwa w polskiej lidze. W sezonie 2015/2016 sopocianie po zwycięstwie nad Arką Gdynia sięgnęli po brązowe medale Mistrzostw Polski[22], natomiast w sezonie 2016/2017 oraz w sezonie 2018 docierali do finału Ekstraligi. W obu przypadkach ulegali w nich drużynie Budowlanych Łódź[23][24]. Dodatkowo w 2016 roku Zeszutek z Ogniwem dotarł do finału Pucharu Polski[25], a rok później wywalczył brązowy medal mistrzostw Polski w rugby 7[26].

W sierpniu 2018 roku otrzymał zaproszenie na okres próbny do Harlequin F.C., klubu angielskiej Premiership. W czasie miesięcznego pobytu trenował z pierwszym zespołem, wystąpił też w meczu rezerw w ramach Premiership Shield, w którym Quins mierzyli się z drużyną Gloucester. Ostatecznie nie zaproponowano mu zawodowego kontraktu[27][28][29].

Występując w barwach Ogniwa w sezonie 2019 Zeszutek sięgnął po mistrzostwo Polski. W finale sopocianie ponownie spotkali się z drużyną z Łodzi (po zmianach organizacyjnych pod nazwą Rugby Łódź), jednak tym razem spotkanie zakończyło się wynikiem 27:24 dla ekipy z Trójmiasta[30]. W przerwanym przez pandemię COVID-19 sezonie 2019/2020 Ogniwo wywalczyło Puchar Ekstraligi, pokonując Juvenię Kraków 35:3[31][32]. Kapitan sopockiej drużyny nie wziął jednak udziału w meczu finałowym – uraz mięśnia dwugłowego uda, którego doznał w czasie meczu wcześniejszej rundy z Arką Gdynia, zmusił go do dwumiesięcznej przerwy w grze[33][34].

W sezonie 2020/2021 Zeszutek opuścił znaczną część zmagań ligowych. Początkowo za przewinienie dyscyplinarne (uderzenie kolanem w głowę i uciśnięcie szyi rywala w trakcie meczu) został ukarany siedmiotygodniową dyskwalifikacją mającą obowiązywać od 28 sierpnia do 19 października 2020 r. Ostatecznie wykonanie części kary zawieszono na okres dwóch miesięcy[34][35]. Następnie w listopadzie przeszedł operację kolana (m.in. zszywanie pękniętej łąkotki), po której powrót do pełnej sprawności nastąpił w maju[36]. W kolejnych meczach został uderzony w głowę (w meczu z Rugby Łódź) oraz doznał poważnego urazu twarzoczaszki (wieloodłamkowe złamanie okolicy oczodołowej; w meczu z Lechią Gdańsk)[37]. Do treningów kapitan Ogniwa powrócił kilka tygodni później, niedługo przed finałem Ekstraligi[38][39][40], w którym ostatecznie zdołał wziąć udział. Zakończył się on po myśli sopocian, którzy wynikiem 19:15 pokonali ekipę Rugby Łódź i obronili tytuł mistrzowski wywalczony niespełna dwa lata wcześniej[41].

Kariera reprezentacyjna edytuj

Zeszutek w latach 2008–2009 powoływany był do reprezentacji do lat 18[42][43], a następnie w latach 2010–2011 do drużyny U-20[44][45][46]; z zespołem tym zwyciężył w organizowanych przez FIRA-AER zmaganiach o mistrzostwo Europy tej organizacji (wygrana z rówieśnikami z Mołdawii). W kadrze występował m.in. wraz z Aleksandrem Nowickim, Craigiem Bachurzewskim czy Radosławem Rakowskim – późniejszymi wielokrotnymi reprezentantami Polski seniorów[47].

Począwszy od 2011 roku zapraszany był także na obozy i konsultacje seniorskiej reprezentacji w rugby 7, choć faktycznym członkiem pierwszej drużyny został dopiero w kolejnym sezonie[6][48]. W roku 2013 Zeszutek trafił do szerokiego składu reprezentacji seniorów w odmianie 15-osobowej[49]. Wobec kontuzji i niedostępności części podstawowych zawodników otrzymał powołanie na mecz Pucharu Narodów Europy z Mołdawią[50]. Zadebiutował podczas spotkania w Kiszyniowie, w ostatnich minutach rywalizacji zmieniając Mateusza Bartoszka[51]. W dalszej części roku brał udział w zmaganiach „siódemek” – z reprezentacją uczestniczył m.in. w zawodach Stanislas Sevens w Nancy oraz mistrzostwach Europy FIRA-AER dywizji 1 (turnieje w Izraelu i Belgii)[52][53][54]. W lipcu uczestniczył w uniwersjadzie w rosyjskim Kazaniu[55]. Po porażce w półfinale fazy Plate reprezentanci Polski zajęli wówczas siódme miejsce[56][57].

W 2014 Zeszutek wciąż powoływany był do reprezentacji narodowych w obu wariantach rugby union. W odmianie piętnastoosobowej zdobył swoje pierwsze punkty na poziomie międzynarodowym (w meczu ze Szwecją)[58], zaś grając w rugby 7, uczestniczył m.in. w turnieju mistrzostw Europy FIRA-AER[59][60]. Występy w mistrzostwach Europy „siódemek” zaliczył także w roku 2015[61][62]. Po zwycięstwie w turnieju w Gdańsku Polacy zdołali wówczas awansować do wyższej dywizji (cykl Grand Prix)[20].

Po powrocie do gry po kontuzji kolana[21] ponownie brany był pod uwagę przy powołaniach do kadry obu reprezentacji. W czerwcu 2016 roku znalazł się w szerokim składzie drużyny siedmioosobowej przed turniejami Grand Prix o randze mistrzostw Europy Rugby Europe[63] (w samych zawodach nie wziął ostatecznie udziału)[64], zaś jesienią uczestniczył w wygranym wysoko meczu reprezentacji piętnastoosobowej z Ukrainą[65]. O rosnącej pozycji Zeszutka w polskich drużynach narodowych świadczyć może fakt, że w marcu 2017 roku selekcjoner Blikkies Groenewald wobec nieobecności dotychczasowego kapitana zespołu „piętnastek” Kamila Bobryka funkcję tę powierzył właśnie zawodnikowi z Sopotu. Choć mecz z Mołdawią był dopiero jego ósmym w kadrze[14][66], Zeszutek został wówczas wybrany najlepszym zawodnikiem spotkania[67]. Wkrótce później w meczu ze Szwajcarią zdobył kolejne przyłożenie na arenie międzynarodowej[68]. Z kolei w maju, czerwcu i lipcu z reprezentacją w rugby 7 brał udział m.in. w trzech spośród czterech turniejów mistrzowskich z cyklu Grand Prix Series[69].

W kolejnych latach Zeszutek przestał być powoływany do kadry w rugby 7, stając się jednocześnie kluczowym członkiem reprezentacji w rugby piętnastoosobowym. O ile w marcu 2018 roku brał jeszcze udział w obozie „siódemek”[70], a następnie konsultacjach kadry przed Rugby Europe Grand Prix Series[71], o tyle nie znalazł się już w składzie na tę ostatnią imprezę[72]. W tym samym czasie z reprezentacją „piętnastek” występował w Rugby Europe Trophy, zdobywając przyłożenia w meczach z Holandią[73] i Szwajcarią[74]. Jesienią dwukrotnie przykładał piłkę w polu punktowym reprezentacji Czech w rozgrywkach Rugby Europe Trophy 2018/2019[75]. Swoje konto punktowe powiększył także w meczu ze Szwajcarią w marcu 2019 roku[76].

Jako kapitan reprezentacji Polski we wrześniu 2021 roku brał także czynny udział w pierwszym meczu kadry po przerwie spowodowanej pandemią COVID-19. W wygranym wysoko meczu towarzyskim z Węgrami Zeszutek zdobył dwa przyłożenia[77]. Sztukę tę powtórzył kilka tygodni później w starciu z Ukrainą rozpoczynającym zmagania w Rugby Europe Trophy 2021/2022. Polska kadra zwyciężyła wówczas 27:24, notując pierwsze zwycięstwo na terenie rywala w historii pojedynków polsko-ukraińskich[78].

Po awansie do na zreformowany poziom Rugby Europe Championship zdobył przyłożenia w dwóch meczach z Belgią – wygranym meczu grupowym[79] i przegranym meczu o siódme miejsce[80].

Statystyki edytuj

Stan na 11 marca 2023 r. Wynik reprezentacji Polski podany w pierwszej kolejności.

Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
  Polska 2013 1 0
2014 3 5
2015 1 0
2016 1 0
2017 6 5
2018 6 20
2019 4 5
2020 1 0
2021 5 25
2022 —
2023 5 10
Suma 32 70

Nagrody i wyróżnienia edytuj

  • Husarz Rugby – nagroda Rugby Barbarians Polska:
    • zawodnik roku w rugby XV: (×2) 2017[100], 2018[101]
    • miejsce w drużynie roku w rugby 7: 2013[102]
  • nagrody z okazji Gali Dekady Polskiego Związku Rugby (2011–2020):
    • miejsce w drużynie dekady w rugby XV[103]

Życie osobiste edytuj

Dziadek wychowanka Ogniwa pochodził z Czerniowiec leżących wówczas na terytorium Rumunii. W 2018 roku w jednym z wywiadów Zeszutek sugerował, że aby grać w rugby o najwyższe cele, prawdopodobnie musiałby – właśnie z uwagi na pochodzenie przodków – szukać gry w wyżej notowanej reprezentacji tego kraju[5][104].

Dwaj starsi bracia kapitana reprezentacji Polski (Marcin i Robert) także byli zawodnikami sopockiego Ogniwa. Obaj skończyli czynne uprawianie sportu przed ukończeniem trzydziestego roku życia. Marcin Zeszutek został następnie arbitrem rugby, sędziował m.in. rozgrywki Ekstraligi. Ich ojciec przez kilka lat trenował w Lechii Gdańsk[5][105][106].

Piotr od 2015 roku jest żonaty[10], ma dwóch synów urodzonych w 2016[107] i 2021[40].

Zeszutek studiował zarządzanie na Politechnice Gdańskiej[10][20][108][109]. Poza karierą zawodnika rugby podejmował się licznych innych zajęć. W przeszłości pracował jako agent ubezpieczeniowy[108] i specjalista od marketingu[110]; prowadził także zajęcia rugby dla młodzieży w Ogniwie Sopot[14][107] i kolonie z rugby dla dzieci[110]. W Trójmieście organizował liczne wydarzenia charytatywne[20][108]. W 2020 był także współwłaścicielem sopockiego sklepu Bimbeer specjalizującego się w handlu piwami rzemieślniczymi[110]. W wolnym czasie pod pseudonimem Beny tworzył muzykę hip-hopową[5][20][108][111].

W 2018 roku bez powodzenia startował w wyborach do rady miasta Sopotu z listy Jacka Karnowskiego (Platforma Sopocian)[1][5][112].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Informacje o kandydacie Zeszutek Piotr Krzysztof [online], Państwowa Komisja Wyborcza [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-16] (pol.).
  2. ↑ a b c Kadra [online], Ogniwo Sopot [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (pol.).
  3. ↑ a b Piotr Zeszutek [online], trojmiasto.pl [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  4. ↑ a b [2481] Zeszutek Piotr [online], systempzr.pl, Polski Związek Rugby [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  5. ↑ a b c d e f Piotr Zeszutek: Lubię liderować. Rugbista Ogniwa Sopot o rugby, muzyce, polityce [online], trojmiasto.pl, 28 grudnia 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-21] (pol.).
  6. ↑ a b c d Łukasz Borowski, Zeszutek: Koszykówka ze mnie zrezygnowała, zostałem rugbystą [online], Polsat Sport, 22 lipca 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  7. ↑ Szymon Szadurski, Piotr Zeszutek, kapitan Ogniwa Sopot, trafił do świątyni rugby!, „Dziennik Bałtycki”, 17 sierpnia 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  8. ↑ Sukces kadetów Ogniwa [online], sport.pl, 16 lipca 2008 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  9. ↑ Ogniwo gromiło, Orkan zdobył Gdynię [online], trojmiasto.pl, 29 sierpnia 2009 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  10. ↑ a b c d Jakub Borowicz, Rugbiści poza boiskiem to prawdziwi dżentelmeni [online], Wirtualna Polska, 30 października 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  11. ↑ Ogniwo blisko klubowej elity [online], Polski Związek Rugby, 27 maja 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-28] (pol.).
  12. ↑ Ogniwo i Alfa zwycięzcami I i II ligi [online], Polski Związek Rugby, 10 czerwca 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-19] (pol.).
  13. ↑ Historia [online], Ogniwo Sopot [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-18] (pol.).
  14. ↑ a b c Robert Małolepszy, Tomasz Biliński, Piotr Zeszutek: Nigdy nie myślałem, że będę grał w rugby, „Polska”, 19 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-30] (pol.).
  15. ↑ Classement | Fédérale 3 2013-2014 [online], Eurosport, rugbyrama.fr [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2014-09-05] (ang.).
  16. ↑ Liga: cztery ekipy ciągle niepokonane [online], Polski Związek Rugby, 7 października 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-17] (pol.).
  17. ↑ Ekstraliga: komplet zwycięstw gości [online], Polski Związek Rugby, 31 marca 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-17] (pol.).
  18. ↑ Poznaliśmy czwórkę walczącą o medale [online], Polski Związek Rugby, 26 maja 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-26] (pol.).
  19. ↑ Ostatnia seria gier w Ekstralidze [online], Polski Związek Rugby, 9 czerwca 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-30] (pol.).
  20. ↑ a b c d e Adam Mauks, Plebiscyt sportowy "Dziennika Bałtyckiego". Piotr Zeszutek – człowiek renesansu, „Dziennik Bałtycki”, 23 grudnia 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  21. ↑ a b Piotr Zeszutek nie zagra już w tym roku [online], trojmiasto.pl, 28 sierpnia 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-12] (pol.).
  22. ↑ Mecz o III miejsce dla Ogniwa [online], Polski Związek Rugby, 25 czerwca 2016 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  23. ↑ Ekstraliga – Runda II – Finały [online], Polski Związek Rugby, 11 listopada 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  24. ↑ Ekstraliga: Budowlani SA v Ogniwo 38:16 w meczu o I miejsce [online], Polski Związek Rugby, 10 listopada 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-05-25] (pol.).
  25. ↑ Rugbiści Budowlanych Łódź zdobywcami Pucharu Polski Ekstraligi [online], Polsat Sport, 11 listopada 2016 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  26. ↑ MPS7: Posnania Mistrzem Polski 7 [online], Polski Związek Rugby, 26 czerwca 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-29] (pol.).
  27. ↑ Rafał Sumowski, Nasze drużyny:Ogniwo SopotLechia RugbyArka RugbyBiało-Zielone Ladies Gdańsk Wiadomości Rugbista Ogniwa Sopot Piotr Zeszutek zagra w Anglii dla Harlequins Londyn [online], trojmiasto.pl, 14 sierpnia 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  28. ↑ Adam Mauks, Koniec przygody Piotra Zeszutka z angielskim rugby. "Młodzi muszą podjąć rękawice", „Dziennik Bałtycki”, 13 września 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  29. ↑ Harlequins announce strong team for Premiership Shield match with Gloucester United [online], Harlequin F.C., 3 września 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (ang.).
  30. ↑ Tomasz Osowski, Rugbyści Ogniwa Sopot mistrzami Polski! Niesamowity finał, dramatyczna końcówka, „Gazeta Wyborcza”, 15 czerwca 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  31. ↑ Oświadczenie Zarządu w/s Ekstraligi [online], Polski Związek Rugby, 31 marca 2020 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-04-01] (pol.).
  32. ↑ Puchar Ekstraligi – Finał [online], Polski Związek Rugby, 11 lipca 2020 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-22] (pol.).
  33. ↑ PP Ekstraligi rugby – zaskakujący skład finału [online], Radio Kraków, 10 lipca 2020 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  34. ↑ a b Robert Małolepszy, Siedem tygodni zawieszenia dla kapitana reprezentacji Polski [online], Polsat Sport, 9 września 2020 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  35. ↑ Orzeczenia Komisji Gier i Dyscypliny, Polski Związek Rugby, 2020, s. 19–20, 37–38 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane 2021-11-07] (pol.).
  36. ↑ Maks Ziara, Rugbiści odrabiają ligowe zaległości. Ogniwo Sopot podejmie Budowlanych Lublin [online], Polskie Radio Gdańsk, 17 kwietnia 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  37. ↑ Adam Mauks, Ekstraliga rugby. Derby Trójmiasta dla Ogniwa Sopot. Porażka Arki z Budowlanymi Lublin w Gdyni, „Dziennik Bałtycki”, 30 maja 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-11] (pol.).
  38. ↑ Adam Mauks, Rugby. Piotr Zeszutek: Dobrym treningiem budujemy pewność siebie przed finałem w Sopocie, „Dziennik Bałtycki”, 29 czerwca 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  39. ↑ Maciej Słomiński, Trener Ogniwa Sopot, Karol Czyż: w finale zadecyduje dyspozycja dnia [online], interia.pl, 3 lipca 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-03] (pol.).
  40. ↑ a b Rugby. Finał Ekstraligi Ogniwo Sopot – Master Pharm Rugby Łódź. Piotr Zeszutek: wierzę w pełen stadion [online], interia.pl, 3 lipca 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  41. ↑ Ogniwo Sopot mistrzem Polski w rugby [online], Polsat Sport, 4 lipca 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  42. ↑ Reprezentacja > Juniorzy > 2007-2008 [online], Polski Związek Rugby, 2008 [zarchiwizowane z adresu 2010-08-13] (pol.).
  43. ↑ Reprezentacja > Juniorzy [online], Polski Związek Rugby, 2009 [zarchiwizowane z adresu 2010-09-25] (pol.).
  44. ↑ Reprezentacja > Młodzieżowa U-20 [online], Polski Związek Rugby, 2010–2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-11-03] (pol.).
  45. ↑ Formularz zawodów U-20 Polska – Łotwa [online], FIRA-AER, 24 sierpnia 2011 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (fr. • ang.).
  46. ↑ Formularz zawodów U-20 Litwa – Polska [online], FIRA-AER, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-04] (fr. • ang.).
  47. ↑ Młodzieżowcy Mistrzami Europy! [online], Polski Związek Rugby, 19 listopada 2011 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  48. ↑ Reprezentacja > Seniorzy 7 [online], Polski Związek Rugby, 31 stycznia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2012-04-23] (pol.).
  49. ↑ PEN: powołania na mecz z Ukrainą [online], Polski Związek Rugby, 18 marca 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  50. ↑ Ostateczny skład kadry na Mołdawię [online], Polski Związek Rugby, 10 kwietnia 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  51. ↑ a b Formularz zawodów Mołdawia – Polska [online], FIRA-AER, 14 kwietnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2014-11-08] (ang. • fr.).
  52. ↑ Kadra 7 w drodze do Francji [online], Polski Związek Rugby, 10 maja 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-17] (pol.).
  53. ↑ Powołania dla kadry 7 i 15 [online], Polski Związek Rugby, 17 maja 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  54. ↑ Kadra 7 na turniej ME w Brukseli [online], Polski Związek Rugby, 17 czerwca 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  55. ↑ Uniwersjadowa kadra 7 [online], Polski Związek Rugby, 9 lipca 2013 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  56. ↑ POL 7 – 33 JPN [online], Letnia Uniwersjada 2013, 16 lipca 2013 [zarchiwizowane z adresu 2014-10-12] (ang.).
  57. ↑ Event Summary | Rugby Sevens [online], Letnia Uniwersjada 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-05] (ang.).
  58. ↑ a b Formularz zawodów Polska – Szwecja [online], Rugby Europe, 6 września 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  59. ↑ Ostateczny skład kadr na Amsterdam 7′s [online], Polski Związek Rugby, 13 maja 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  60. ↑ Kadra na turniej mistrzowski w Kownie [online], Polski Związek Rugby, 9 czerwca 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  61. ↑ 7: Powołania na Mistrzostwa Europy [online], Polski Związek Rugby, 1 czerwca 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  62. ↑ 7: Powołania na ME do Gdańska [online], Polski Związek Rugby, 14 czerwca 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-06] (pol.).
  63. ↑ Szeroka kadra na GPS7 w Exter i Gdyni [online], Polski Związek Rugby, 28 czerwca 2016 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  64. ↑ GPS7: Powołania na Exeter – Aktualizacja 3 [online], Polski Związek Rugby, 6 lipca 2016 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  65. ↑ a b Formularz zawodów Polska – Ukraina [online], Rugby Europe, 24 września 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-09-26] (ang. • fr.).
  66. ↑ Zeszutek: drużyna jest silniejsza mentalnie [online], Polski Związek Rugby, 5 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  67. ↑ a b RET: Mołdawia v Polska 3:15 [online], Polski Związek Rugby, 18 marca 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-21] (pol.).
  68. ↑ a b Formularz zawodów Polska – Szwajcaria [online], Rugby Europe, 22 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-24] (ang. • fr.).
  69. ↑ Andrzej Kozak, Podsumowanie roku 2017 reprezentacji Polski w Rugby 7 [online], Polski Związek Rugby [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  70. ↑ 7: Sprawozdanie z Tunisu [online], Polski Związek Rugby, 16 marca 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  71. ↑ GPS7: Powołania Marcoussis [online], Polski Związek Rugby, 8 czerwca 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-18] (pol.).
  72. ↑ GPS7: Sprawozdanie z Marcoussis [online], Polski Związek Rugby, 12 lipca 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-17] (pol.).
  73. ↑ a b RET: Holandia v Polska 71:30 [online], Polski Związek Rugby, 3 marca 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-10] (pol.).
  74. ↑ a b Formularz zawodów Szwajcaria – Polska [online], 17 marca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-03-17] (ang. • fr.).
  75. ↑ a b Formularz zawodów Czechy – Polska [online], Rugby Europe, 29 września 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-09-30] (ang. • fr.).
  76. ↑ a b RET: Polska v Szwajcaria 25:28 [online], Polski Związek Rugby, 23 marca 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  77. ↑ a b KNM XV: Polska v Węgry 43:3 [online], Polski Związek Rugby, 11 września 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-09-14] (pol.).
  78. ↑ a b Maciej Słomiński, Piotr Zeszutek: gramy o awans [online], interia.pl, 10 października 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-10] (pol.).
  79. ↑ a b Pierwsze zwycięstwo w Championship [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-19] (pol.).
  80. ↑ a b REC: Thriller w Amsterdamie! [online], Polski Związek Rugby, 19 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-20] (pol.).
  81. ↑ Formularz zawodów Polska – Mołdawia [online], FIRA-AER, 10 kwietnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ang. • fr.).
  82. ↑ Formularz zawodów Polska – Holandia [online], Rugby Europe, 18 października 2014 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  83. ↑ Formularz zawodów Polska – Ukraina [online], Rugby Europe, 20 kwietnia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang. • fr.).
  84. ↑ Formularz zawodów Portugalia – Polska [online], Rugby Europe, 18 lutego 2017 [zarchiwizowane z adresu 2018-02-24] (ang. • fr.).
  85. ↑ RET: Polska v Holandia 14:13 [online], Polski Związek Rugby, 8 kwietnia 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-10] (pol.).
  86. ↑ Formularz zawodów Czechy – Polska [online], Rugby Europe, 28 października 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-10-29] (ang. • fr.).
  87. ↑ RET: Polska v Mołdawia 13:0 [online], Polski Związek Rugby, 18 listopada 2017 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-10] (pol.).
  88. ↑ Formularz zawodów Polska – Portugalia [online], Rugby Europe, 24 marca 2018 [zarchiwizowane z adresu 2018-03-26] (ang. • fr.).
  89. ↑ RET: Polska v Litwa 33:0 [online], Polski Związek Rugby, 3 listopada 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-03] (pol.).
  90. ↑ RET: Polska v Holandia 0:49 [online], Polski Związek Rugby, 17 listopada 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  91. ↑ RET: Portugalia v Polska 65:5 [online], Polski Związek Rugby, 16 lutego 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-04] (pol.).
  92. ↑ RET: Polska v Niemcy 15:35 [online], Polski Związek Rugby, 2 listopada 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  93. ↑ RET: Szwajcaria v Polska 20:23 [online], Polski Związek Rugby, 23 listopada 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-05] (pol.).
  94. ↑ Formularz zawodów Holandia – Polska [online], Rugby Europe, 29 lutego 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-02-29] (ang.).
  95. ↑ Formularz zawodów Polska – Niemcy [online], Rugby Europe, 13 listopada 2021 [dostęp 2021-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-14] (ang.).
  96. ↑ RET: Polska v Szwajcaria 37:25 [online], Polski Związek Rugby, 20 listopada 2021 [dostęp 2021-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-20] (pol.).
  97. ↑ Rumuni za mocni dla walecznej Polski [online], Polski Związek Rugby, 4 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-22] (pol.).
  98. ↑ Bolesna przegrana z Portugalią [online], Polski Związek Rugby, 11 lutego 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-02-22] (pol.).
  99. ↑ Zacięta walka, Polacy ulegli Niemcom [online], Polski Związek Rugby, 6 marca 2023 [dostęp 2023-04-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-26] (pol.).
  100. ↑ Piotr Możejko, Husarze Rugby 2017 wybrani [online], Polski Związek Rugby, 24 marca 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  101. ↑ Piotr Możejko, Husarze Rugby 2018 wybrani [online], Polski Związek Rugby, 21 lipca 2019 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  102. ↑ Husarze Polskiego Rugby wybrani [online], Polski Związek Rugby, 17 lutego 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  103. ↑ Gala Dekady: Nagrody drużynowe [online], Polski Związek Rugby, 15 lutego 2021 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  104. ↑ Rozmowy Bidona – Piotr Zeszutek, sygnatura czasowa 1:16:34, kanał Ekstraliga Rugby na platformie YouTube, 27 marca 2020 [dostęp 2021-11-07]
  105. ↑ Jakub Borowicz, Zeszutek: Pierwszą w karierze czerwoną kartkę pokazałem swojemu bratu [online], prostozboku.pl, 24 stycznia 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  106. ↑ Mieli się poobijać [online], trojmiasto.pl, 22 października 2006 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  107. ↑ a b Bliżej Gwiazd "Lubię pomagać". Wywiad z Piotrem Zeszutkiem [online], jestem-normalnym-czlowiekiem.blogspot.com, 24 maja 2018 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  108. ↑ a b c d Adam Mauks, Beny i jego owalne serce, „Dziennik Bałtycki”, 22 kwietnia 2015 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  109. ↑ Czy studenci PG wezmą udział w Igrzyskach Olimpijskich? [online], Politechnika Gdańska, 14 listopada 2014 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  110. ↑ a b c Julia Rzepecka, "Piwo, które jednoczy". Zawodnicy rugby otworzyli Bimbeer Sklep [online], trojmiasto.pl, 3 marca 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-11-24] (pol.).
  111. ↑ Rafał Sumowski, Posłuchaj jak rapuje rugbista Ogniwa [online], trojmiasto.pl, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
  112. ↑ Kandydaci KWW Platforma Sopocian Jacka Karnowskiego [online], jacekkarnowski.pl [dostęp 2021-11-07] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-07] (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Zeszutek&oldid=70029448”