Pistolet maszynowy OVP
OVP – włoski pistolet maszynowy produkowany w okresie międzywojennym.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Officine Villar Perosa |
| Rodzaj | |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
pudełkowy, łukowy o poj. 25 nab. [1] |
| Wymiary | |
| Długość |
850 mm [1] |
| Długość lufy |
305 mm [1] |
| Masa | |
| broni |
3,26 kg [1] |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
380 m/s [1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
900 strz/min [1] |
| Zasięg skuteczny |
ponad 100 m [1] |
Historia edytuj
W czasie I wojny światowej zwiększyło się nasycenie walczących armii bronią automatyczną. W pierwszym etapie wojny były to głównie ciężkie karabiny maszynowe, ale z czasem do uzbrojenia zaczęła trafiać także lżejsze wzory broni automatycznej lepiej dostosowane do użycia podczas ataku. W większości armii były to ręczne i lekkie karabiny maszynowe. Odmienna droga postanowili pójść Włosi, którzy w 1915 roku postanowili wprowadzić do uzbrojenia podwójnie sprzężony pistolet maszynowy Villar-Perosa.
Doświadczenia z użycia pm Villar-Perosa wykazały, że nie jest on w stanie zastąpić karabinu maszynowego z uwagi na słabe parametry balistyczne amunicji pistoletowej podczas strzelania na większe odległości, zaś podczas walk na bliskich odległościach podwójnie sprzężona broń także jest mało przydatna z uwagi na konieczność strzelania z pozycji leżąc. Większych uwag nie było za to do samego funkcjonowania broni. Dlatego rozpoczęto prace nad bronią wykorzystującą podzespoły pm Villar-Perosa M1915, ale lepiej przystosowana do wymagań pola walki.
Nowa broń powstała w zakładach Beretta i została przyjęta do uzbrojenia armii włoskiej jako Moschetto Automatico Beretta Mod. 1918. Zaprojektowany pistolet maszynowy wykorzystywał większość podzespołów pm Villar-Perosa, ale miała drewniane łoże i stałą kolbę oraz mechanizm spustowy. Dodatkowo pm wyposażono w składany bagnet (identyczny jak w karabinku Moschetto per Cavalleria Mod. 1891).
W 1920 firma Officine Villar Perosa rozpoczęła produkcję konkurencyjnego dla Beretty M1918 pistoletu maszynowego OVP. Podobnie jak w przypadku M1918 OVP wykorzystywał większość podzespołów pm Villar-Perosa M1915 i miał stałą kolbę i nowy mechanizm spustowy [1]. W odróżnieniu od M1918 który był sadzony w osadzie zbliżonej do zastosowanej w karabinkach, OVP miał stałą kolbę z integralnym chwytem pistoletowym przymocowana do tylca komory zamkowej. Druga dłoń strzelca miała trzyma broń za odcinek komory zamkowej położony pomiędzy komorą spustowa, a umieszczonym od dołu oknem wyrzutowym łusek (gniazdo magazynka znajdowało się na szczycie komory zamkowej). Zaprojektowany dla OVP mechanizm spustowy miał dwa języki spustowe (do ognia pojedynczego i seriami). OVP nie był produkowany w dużych ilościach, ale znalazł się na uzbrojeniu armii włoskiej jako Moschetto Automatico OVP (wł. karabinek automatyczny OVP) i był używany przez oddziały pomocnicze i kolonialne w początkowym okresie II wojny światowej. Później zastąpił go pm Moschetto Automatico Mod. 1938.
Opis edytuj
OVP był bronią samoczynną. Automatyka broni działa na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego. Magazynki 25 nabojowe, przyłączane od góry broni. Kolba stała. Przyrządy celownicze mechaniczne, składają się z muszki i celownika szczerbinkowego.