Plamica kasztanowata
Plamica kasztanowata (Arthonia spadicea Leight.) – gatunek grzybów z rodziny plamicowatych (Arthoniaceae)[1]. Z powodu współżycia z glonami zaliczany jest także do porostów[2].
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
plamica kasztanowata |
| Nazwa systematyczna | |
| Arthonia spadicea Leight. Ann. Mag. nat. Hist., Ser. 2 13: 442 (1854) | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Arthonia, Arthoniaceae, Arthoniales, Arthoniomycetidae, Arthoniomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungii[1].
Niektóre synonimy naukowe:
- Arthonia lurida Ach. 1810
- Arthonia lurida var. spadicea (Leight.) Nyl. 1856
- Coniangium luridum (Ach.) Körb. 1855
- Coniangium spadiceum (Leight.) Arnold 1873
- Coniocarpon spadiceum (Leight.) Arnold 1873
- Diarthonis lurida (Ach.) Clem. 1909
- Opegrapha spadicea (Leight.) M. Choisy 1950[3].
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Morfologia
edytujPorost skorupiasty o plesze bardzo cienkiej, gładkiej i jednolitej. Wchodzi w związek z glonami z rodzaju Trentepohlia. Plecha ma kolor szarozielonawy lub oliwkowy[4].
Wytwarza liczne apotecja. Mają średnicę 0,5 do 1,5 milimetra i dość zmienny kształt – od kolistego do nieznacznie nieregularnego. Młodsze do plechy przylegają szeroko, starsze są odstające. Mają płaskie lub nieco wypukłe tarczki o barwie kasztanowatobrunatnej lub niemal czarnej. Są matowe lub nieco błyszczące. Brzeżka plechowego brak. Hymenium o grubości 25–40 μm i barwie żółtawobrunatnej lub pomarańczowobrunatnej. Hypotecjum pomarańczowobrunatne[4].
Wytwarza dwutunikowe worki. W jednym worku powstaje po 8 dwukomórkowych zarodników o wymiarach 7–9 na 3–4 μm. Są elipsoidalne lub podłużnie owalne, w dolnej części zwężone[4].
Reakcje barwne: I+ czerwony, K+ purpurowy lub ciemnofioletowy[4].
Występowanie i siedlisko
edytujOpisano występowanie tego gatunku w Europie, Azji i Afryce[5]. W Polsce występuje w rozproszeniu na niżu. W górach jest rzadki[4].
Rośnie w lasach, na korze drzew, głównie liściastych, rzadziej iglastych. Rozwija się głównie u nasady pni[4]. Zanotowano występowanie na jodle, klonach, olchach, brzozach, grabie, leszczynie, buku, jesionach, sosnach, topolach, dębach, jarzębach, lipach, wiązach[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2015-11-12] (ang.).
- ↑ a b c Wiesław Fałtynowicz, Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2015-11-12] (ang.).
- ↑ a b c d e f Hanna Wójciak, Porosty, mszaki, paprotniki, Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010, ISBN 978-83-7073-552-4.
- ↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-08-18].