Pluton łącznikowy nr 10
Pluton łącznikowy nr 10 – pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppor. rez. pil. Bohdan Arct |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Pluton nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną na podstawie planu mobilizacyjnego „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Jednostką mobilizującą był 5 pułk lotniczy w Lidzie[1].
Pluton został sformowany w dniu 31 sierpnia 1939, a następnego dnia przebazowany z Lidy na lotnisko Lublinek i podporządkowany dowódcy Armii „Łódź”[2].
Pododdział został zorganizowany według „etatu” L.3085/mob.org. – organizacja wojenna plutonu łącznikowego o stanie 14 żołnierzy, w tym 1 oficera, 6 podoficerów i 7 szeregowców[3]. Na wyposażeniu plutonu znajdowały się trzy samoloty szkolne RWD-8[2].
Dowódcą plutonu był podporucznik rezerwy pilot Bohdan Arct, a pilotami kaprale: Henryk Dukalski i Afons Knapik[4].
2 września 1939 roku oddziały Wojska Polskiego zestrzeliły samolot RWD-8 pilotowany przez kaprala Dukalskiego, który został ranny i skierowany na leczenie do szpitala w Łodzi[2].
Od 3 do 6 września pluton wykonał kilka lotów. Rzut naziemny stacjonował wówczas w Skierniewicach. 6 września 1939 roku podporucznik Arct wykonał lot do Warszawy. W dniach 7-9 września wymieniony oficer wykonywał loty na rzecz Naczelnego Dowództwa. 10 września w rejonie Bielska Podlaskiego pilotowany przez niego samolot został ostrzelany i rozbity podczas przymusowego lądowania. W międzyczasie dowódca lotnictwa i OPL Armii „Łódź”, pułkownik Wacław Iwaszkiewicz skierował rzut kołowy plutonu na lotnisko Marianów koło Łukowa, gdzie został włączony w skład 55 samodzielnej eskadry bombowej[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 463.
- ↑ a b c d Pawlak 1982 ↓, s. 249.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1096. Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, s. 600, 604.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 440.
Bibliografia edytuj
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.
- Jan Wróblewski: Armia „Łódź” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.