Pożegowo (Mosina)
Pożegowo – zachodnia część Mosiny, położona na południowych stokach Osowej Góry, po zachodniej stronie linii kolejowej Puszczykówko - Osowa Góra.
Dzielnica Mosiny | |
Wieża widokowa | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Miasto | |
Strefa numeracyjna |
61 |
Kod pocztowy |
62-050 |
Tablice rejestracyjne |
PL |
Położenie na mapie Mosiny | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu poznańskiego | |
Położenie na mapie gminy Mosina | |
52°15′12″N 16°49′52″E/52,253239 16,831030 |
Wieś królewska należąca do starostwa mosińskiego, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[1].
Historia edytuj
Pierwotnie była to wieś królewska (pierwsza wzmianka z 1302). Nigdy nie rozwinęła się ona w sposób znaczący, a po 1660 właściwie opustoszała. Ponownie zasiedlili ją koloniści olęderscy w XVIII wieku, ale nie pozostali tu długo, ponownie opuszczając wieś. W 1793 powstał tu folwark. Na przełomie XIX i XX wieku zbudowano cegielnię, wykorzystującą lokalne zasoby iłów, dostarczanych z wyrobiska koleją wąskotorową. Po II wojnie światowej, po włączeniu do Mosiny, Pożegowo przeżyło okres intensywnej zabudowy jednorodzinnej. Część zabudowań pocegielnianych przejął Prefabud - producent elementów betonowych.
Zabytki edytuj
Zabytkiem jest pałac z 1896, zbudowany dla właściciela cegielni i od jego nazwiska nazywany Perkiewiczówką. Zachowały się też zabudowania cegielniane - suszarnia cegieł i maszynownia z początku XX wieku. Przy dawnych wyrobiskach stworzono w 2012 park z drewnianą wieżą widokową, pozwalającą ogarnąć widok na Mosinę i większą część Poznania[2].
Przyroda edytuj
Pomiędzy Pożegowem, a Puszczykówkiem istniała do lat 50. XX wieku wędrująca wydma, grożąca zasypaniem torowiska kolejowego do Osowej Góry. Występował na niej największy polski skorek - obcążnica nadbrzeżna, a także szarańczak - przewężek błękitny (Sphingonotus coerulans)[3].
Turystyka edytuj
Na zachodnim skraju, przy drodze do stacji Osowa Góra, znajduje się Studnia Napoleona i głaz ku czci Władysława Zamoyskiego. Przy nich duży parking dla gości Wielkopolskiego Parku Narodowego. Centralną ulicą Pożegowa przebiega szlak niebieski z Mosiny do Stęszewa. Od północy przylega do Pożegowa las Figiel.
Przypisy edytuj
- ↑ Atlas historyczny Polski. Wielkopolska w drugiej połowie XVI wieku. Część II. Komentarz. Indeksy, Warszawa 2017, s. 243.
- ↑ Magda Krenc, Gazeta Mosińska
- ↑ Jarosław Urbański, Wielkopolski Park Narodowy, PWN, Poznań, 1955, s.109
Bibliografia edytuj
- Paweł Anders, Krzysztof Kasprzak, Beata Raszka, Wielkopolski Park Narodowy (Wielkopolska Biblioteka Krajoznawcza), wyd. WBP, Poznań, 1999, s.84, ISBN 83-85811-71-0
- Wielkopolski Park Narodowy, mapa turystyczna 1:24.000, Pietruska&Mierkiewicz, Poznań (dodatek do Gazety Wyborczej)
- Powiat poznański - mapa turystyczna, Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-029-4