Pocisk nadkalibrowy
Pocisk nadkalibrowy – pocisk, którego głowica bojowa ma średnicę większą niż kaliber broni, z której jest wystrzeliwany. Pociski takie ładuje się od wylotu lufy, mocując przy pomocy nakładki na lufę, lub wprowadzając do jej wnętrza tuleję prowadzącą, stanowiącą tylną część pocisku[1][2].
Najczęściej pocisków nadkalibrowych używa się do granatników przeciwpancernych, zwłaszcza pocisków kumulacyjnych, odłamkowych i termobarycznych, a także do broni strzeleckiej (granaty nasadkowe)[1][2].
Rzadkimi przypadkami zastosowania pocisku nadkalibrowego do działa artyleryjskiego były niemiecki Stielgranate 41 z czasów II wojny światowej i amerykański, nuklearny granat M388 Davy Crockett, wystrzeliwany z działa bezodrzutowego.
-
Głowice nadkalibrowych pocisków granatnika Panzerfaust mają dużo większą średnicę od tulei prowadzącej (z prawej strony) -
Karabin M14 z nadkalibrowym granatem nasadkowym M31 -
Działo PaK 36 z pociskiem nadkalibrowym -
Nadkalibrowy pocisk atomowy Davy Crockett na dziale bezodrzutowym
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Pocisk nadkalibrowy. W: Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 162. ISBN 83-11-06699-X.
- ↑ a b Pocisk nadkalibrowy. W: Encyklopedia techniki wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987, s. 697. ISBN 83-11-07275-2.