Powiat radzymiński

Powiat radzymiński – historyczny powiat istniejący w latach 1867–1916, 1919–1939 i 1945–1952 na terenie obecnego woj. mazowieckiego. Granice powiatu odpowiadały w przybliżeniu obszarowi dzisiejszego powiatu wołomińskiego. Ośrodkiem administracyjnym był Radzymin.

Powiat radzymiński
powiat
1867–1916, 1919–1939 i 1945–1952
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

warszawskie

Data likwidacji

1952

Siedziba

Radzymin

Powierzchnia

1076 km²

Populacja (1946)
• liczba ludności


79 700

• gęstość

74 os./km²

brak współrzędnych

Powiat powstał w 1867 roku, krótko po upadku powstania styczniowego, w związku ze zmianami administracyjnymi przeprowadzonymi przez władze carskie. Powiat został utworzony z części dawnego powiatu stanisławowskiego i obejmował 9 gmin: radzymińską (z Kobyłką), klembowską, małopolską, ręczajską (z Wołominem), międzyleską, zabrodzką, rudzienkowską, strachowską i jadowską. Od 1889 w skład powiatu wchodziła również gmina Kamieńczyk, składająca się z osady miejskiej Kamieńczyk (do 1870 miasta), przyłączona z powiatu węgrowskiego[1]. Z pozostałej części powiatu stanisławowskiego utworzono powiat nowomiński. Osady Marki i Ząbki (obecnie miasta) pozostały w powiecie warszawskim.

W 1872 powiat radzymiński obejmował 309 wsi i osad, 99 folwarków i jedno miastoRadzymin. Ludność powiatu liczyła wówczas 44 942 osoby. Przemysł składał się z kilku gorzelni, 2 browarów, fabryki materiałów drzewnych, 10 cegielni i 2 kaflarni.

W 1915 roku niemieckie władze okupacyjne wprowadziły administrację cywilną i przekształciły gminę Kamieńczyk w miasto; równocześnie pozostałe miejscowości gminy (wszystkie położone na prawym brzegu Liwca a należące uprzednio do gminy Łojki) włączono do powiatu węgrowskiego, głównie do gminy Łochów, oprócz najdalej na wschód wysuniętych miejscowści (Szynkarzyzna, Czaplowizna i Gajówka), które włączono do gminy Sadowne. 22 marca 1916 generał-gubernator warszawski zarządził likwidację powiatu i tak 16 marca 1916 do powiatu warszawskiego przyłączono gminy Radzymin (w całości) i Ręczaje (w całości), mały fragment gminy Małopole i około połowy gminy Klembów[2]. Pozostałe tereny włączono 22 marca 1916 do powiatu nowomińskiego[3]. Granicę powiatową w gminie Klembów przeprowadzono między wsiami Wola Rasztowska (powiat warszawski) a Roszczep (powiat miński)[2], po czym z obszaru wschodniego, w powiecie mińskim, utworzono nową gminę Tłuszcz; część włączono do gminy Małopole[4]. Zachodnie tereny m.in. z Klembowem powłączano do gmin Radzymin i Ręczaje, po czym gminę Klembów zniesiono[5].

Dopiero wiosną 1919 reaktywowano powiat radzymiński[6]. 1 czerwca 1919 od powiatu radzymińskiego odłączono gminę Rudzienko, przyłączając ją do powiatu mińskiego w woj. warszawskim[7].

Od 27 października 1939 region należał administracyjnie do dystryktu warszawskiego Generalnego Gubernatorstwa. Przeprowadzono nowe zmiany administracyjne, przyłączając m.in. powiat radzymiński do warszawskiego. Jedną z jego części stanowiła jednostka „Warszawa Wieś-radzymiński” (ekspozytura powiatu warszawskiego w Radzyminie). Ze względu na znaczną odległość siedziby starosty warszawskiego do tejże jednostki, Niemcy utworzyli w Radzyminie tzw. Landkomisariat. Objął on swym zasięgiem miasta Radzymin i Wołomin oraz gminy Jadów, Kamieńczyk, Klembów, gmina Kobyłka, gmina Małopole, Międzyleś, Radzymin-wieś, Ręczaje, Strachówka, Tłuszcz, Wołomin-wieś i Zabrodzie.

Po II wojnie światowej przywrócono w dawnych granicach powiat radzymiński. W 1952 roku siedzibę starostwa przeniesiono z Radzymina do przerastającego go Wołomina. Zmieniono również nazwę powiatu na wołomiński i dołączono do niego gminy Marki i Ząbki. Powiat wołomiński zlikwidowano w 1975 i przywrócono w 1999 w związku z kolejnymi reformami administracyjnymi.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj