Pseudocercospora vitis
Pseudocercospora vitis (Lév.) Speg. – gatunek grzybów z klasy Dothideomycetes[1]. Grzyb mikroskopijny pasożytujący na liściach winorośli (Vitis vinifera)[2].
 Plamy na liściu wywołane przez Cercospora vitis | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Pseudocercospora vitis |
| Nazwa systematyczna | |
| Pseudocercospora vitis (Lév.) Speg. Anal. Mus. nac. B. Aires, Ser. 3 13: 438 (1910) [1911] | |
Systematyka i nazewnictwo
edytujPozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Pseudocercospora, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1848 r. Joseph-Henri Léveillé, nadając mu nazwę Septonema vitis. W 1910 r. Carlo Luigi Spegazzini przeniósł go do rodzaju Pseudocercospora[1]. Niektóre synonimy[3]:
- Cladosporium vitis (Lév.) Sacc. 1875
- Helminthosporium vitis (Lév.) Pirotta 1889
- Phaeoisariopsis vitis (Lév.) Sawada 1922
Charakterystyka
edytujGrzyb cerkosporoidalny, pasożyt i saprotrof[4]. Na porażonych liściach powoduje powstawanie bardzo zmiennych plam; czasami o szerokości tylko 1–2 mm lub do 5 mm, w środku szarobrązowych z fioletową obwódką; czasami o szerokości do 15 mm, czerwonawobrązowych, w środku nie jaśniejszych i bez czerwonej obwódki, ale z nieregularną krawędzią, otoczoną wąską żółtawą strefą. Plamy występują głównie na dolnej stronie liści, ale czasami także na górnej. Składają się z dyskretnych, oliwkowych, luźno rozmieszczonych koremioidalnych pęczków konidioforów[5].
Grzybnia zbudowana z bezbarwnych lub bardzo bladooliwkowych strzępek o szerokości 1,5 µm. Pseudoparenchymatyczne podkładki o szerokości do 35 µm i wysokości 15 µm, złożone z gęsto upakowanych, oliwkowych strzępek. Konidiofory w liczbie do 50 lub więcej w wyprostowanym, luźnym pęczku, rozszerzonym w kierunku wierzchołka, nie przylegającym do siebie, prostych, półprostych lub lekko krętych, o barwie od bladej do umiarkowanie głęboko oliwkowej, septowane, gładkie, o długości do 500 µm (często 200–250 µm), naskórkowe są zwykle krótsze i często mają tylko około 50 µm długości, szerokość (2) 3–5,5 (7) µm. Konidiogeneza zwykle sympodialna, stare blizny konidialne (o średnicy około 1,5 µm) często umiejscowione są na końcu wyraźnych stożkowatych ząbków, często stłoczonych w małych grupach, ale czasami umiejscowionych na płaskich ramionach. Konidia o wymiarach 24–99 × 4–8 µm, rzadko do 9 µm szerokości, o barwie od blado do głęboko oliwkowych o cienkich ściankach, gdy są blade, ale nieco grubsze, gdy są ciemniejsze, przeważnie wklęsłe i często dziobowate, czasami wrzecionowate, półproste lub lekko zakrzywione, gładkie lub często pomarszczone i szorstkie, z 3–17 poprzecznymi przegrodami, czasami z jedną lub dwiema dodatkowymi przegrodami podłużnymi lub ukośnymi. Zwykle nie są zwężone na przegrodach, ale czasami są lekko zwężone na kilku przegrodach[5].
Występowanie
edytujWystępuje na wszystkich kontynentach poza Antarktydą i Australią[6], podano jego występowanie także w Polsce[2].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-04-22] (ang.).
- ↑ a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, s. 461, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2024-04-22] (ang.).
- ↑ Urszula Świderska-Burek, Cercosporoid fungi of Poland, „Monographiae Botanicae”, 105, Wrocław 2015, s. 1–166, DOI: 10.5586/mb.2015.001 (ang.).
- ↑ a b F.C. Deighton, Studies on Cercospora and allied genera. VI. Pseudocercospora Speg., Pantospora Cif., and Cercoseptoria Petr., „Mycological Papers”, 140, 1976, s. 1–168 [dostęp 2024-04-22] (ang.).
- ↑ Występowanie Pseudocercospora vitis na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-04-22] (ang.).