Pstrokonie
Pstrokonie – wieś w Polsce, położona w województwie łódzkim, w powiecie zduńskowolskim, w gminie Zapolice. Znajduje się w odległości 10 km na południe od Zduńskiej Woli w pobliżu ujścia Widawki do Warty.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
43 |
| Kod pocztowy |
98-161[2] |
| Tablice rejestracyjne |
EZD |
| SIMC |
0721290 |
Położenie na mapie gminy Zapolice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu zduńskowolskiego  | |
 51°31′29″N 18°52′41″E/51,524722 18,878056[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.
Integralne części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0721314 | Zamoście | część wsi |
Historia edytuj
W Pstrokoniach wykryto stanowiska archeologiczne z epoki mezolitu (środkowa epoka kamienia), kultury komornickiej i chojnicko-pieńkowskiej w postaci drobnych wyrobów krzemiennych używanych przez wyspecjalizowanych myśliwych, jak również duże cmentarzysko popielnicowe pokryte brukiem z okresu kultury łużyckiej. Stwierdzono tu także istnienie otwartej osady z tego okresu.
Pierwsza wzmianka z 1311, kiedy to Władysław Łokietek nadaje ją Wacławowi Liszowicowi. Z tej wsi wywodzą się znane na ziemi sieradzkiej dwa rody Pstrokońskich: herbu Poraj i h. Gąska. W XIX w. wieś należała do Walewskich, ostatnimi właścicielami (do 1939) byli Żółtowscy.
Zabytki edytuj
Zachował się tu, w otoczeniu 4-hektarowego parku, eklektyczny pałacyk z XIX w., starannie odrestaurowany, obecnie wykupiony od gminy przez osobę prywatną. Jest to budynek piętrowy, dziewięcioosiowy, z dość ciekawym detalem architektonicznym (wzniesiony na rzucie prostokąta, z trójkondygnacyjną wieżą zachodnią), jest przykładem interesującej realizacji siedziby wiejskiej w tej części Sieradzkiego. Był tu też (obecnie nieistniejący) kopiec, na którym stał budynek drewniany. Była to najstarsza siedziba Pstrokońskich.
Przy drodze kapliczka murowana z rzeźbą św. Wawrzyńca z XIX w.
Według rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa[5] na listę zabytków wpisane są obiekty:
- zespół dworski, XIX w.:
- dwór, nr rej.: 307/5/82 z 28.08.1982
- park, nr rej.: 423/A z 28.12.1998
Przyroda edytuj
W otaczającym dwór parku: platany, modrzewie, buki. Przy wjeździe do parku dwa dęby o obwodzie 500 i 350 cm.
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 112673
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1048 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ NID: Rejestr zabytków nieruchomych, województwo łódzkie. [dostęp 2008-09-19].
Bibliografia edytuj
- A. Ruszkowski: Sieradz i okolice. Sieradz, 2000.