Puchar Europy w hokeju na lodzie
Puchar Europy, także Puchar Europy Mistrzów Krajowych (ang. European Cup) – coroczne rozgrywki klubowe w hokeju na lodzie przeznaczone w każdym sezonie dla zespołów będących aktualnymi mistrzami w swoich państwach Europy. Puchar był rozgrywanych w latach 1965-1997[1]. Był organizowany pod egidą organizacji IIHF.
Ideę tego współzawodnictwa zaproponował działacz IIHF, Günther Sabetzki. 23 października 1965 rozpoczęła się pierwsza edycja PE, w której uczestniczyło 14 mistrzów krajowych. Pierwsze trzy edycje wygrała czechosłowacka z Brna, aczkolwiek w tych latach w Pucharze nie uczestniczyli jeszcze przedstawiciele Związku Radzieckiego. Następnie rozpoczęła się wieloletnia, trwająca dwie dekady dominacja radzieckiej drużyny CSKA Moskwa, która od 1969 do 1990 zdobyła Puchar 20-krotnie i w tym czasie tylko dwa razy inne kluby sięgały po trofeum. Od sezonów 1965/1966 do 1976/1977 nie rozgrywano meczów o trzecie miejsce. W historii Pucharu trofeum zdobywały drużyny z czterech państw (Czechosłowacja, Związek Radziecki/Rosja, Szwecja i Finlandia).
Najbardziej utytułowanymi zawodnikami byli zawodnicy CSKA, Aleksiej Kasatonow, Wiaczesław Fietisow i Władisław Trietjak (13 tytułów, w tym pierwszy z nich osiągnął swój wyczyn w nieprzerwanej serii), Władimir Krutow i Siergiej Makarow (12 tytułów).
W późniejszym czasie niejako zastąpiły go: Europejska Hokejowa Liga rozgrywana w latach 1996-2000, Puchar Kontynentalny od 1997, a później także Puchar Mistrzów IIHF od 2005 i Hokejowa Liga Mistrzów w 2008.
Edycje edytuj
Uczestnicy według państw edytuj
W nawiasach podano liczbę udziałów w edycjach Pucharu Europy.
Przypisy edytuj
Zobacz też edytuj
Bibliografia edytuj
- Stephan Müller: International Ice Hockey Encyclopaedia: 1904 – 2005. Books on Demand, Norderstedt, Deutschland 2005, ISBN 978-3-8334-4189-9, S. 398–435.
- Lista zwycięzców na stronie IIHF