Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (1937)

Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w piłce nożnej 1937 – druga edycja rozgrywek mających na celu wyłonienie zdobywcy Pucharu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, w której zagrało czternaście zespołów będących reprezentacjami okręgów piłkarskich[1].

Puchar Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej 1937
1936 1938
Szczegóły
Państwo

 Polska

Liczba zespołów

14

Termin

20 czerwca 1937 –
14 listopada 1937

Liczba meczów

13

Liczba bramek

55

Zwycięzca

Śląsk

Król strzelców

Ewald Cebula (6)

Rozgrywki toczyły się od 20 czerwca do 14 listopada 1937 roku. W sumie odbyło się trzynaście spotkań, w których strzelono pięćdziesiąt pięć bramek przez trzydziestu sześciu zawodników[1]. Najlepszym strzelcem Pucharu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej był napastnik reprezentacji Śląska, Ewald Cebula, strzelec sześciu goli[2]. Rozgrywki zostały zainaugurowane od meczów 1/8 finału, z których zostali zwolnieni finaliści poprzedniej edycji: reprezentacja Krakowa i Poznania. Trofeum w sezonie 1937 zdobył Śląsk, który w rozegranym na Stadionie Wojska Polskiego finale pokonał 5:1 Kraków[1]. Zwycięzcom gratulacje składał Kazimierz Glabisz, natomiast puchar wręczono w kolejnym roku na walnym zjeździe Polskiego Związku Piłki Nożnej. Przedmeczem finału było spotkanie o mistrzostwo Polski juniorów pomiędzy Wisłą Kraków i Pogonią Lwów[2].

Mecze[2] edytuj

1/8 finału edytuj

Gospodarz Wynik Goście
20 czerwca 1937
Lwów 1:2 Stanisławów
Łódź 2:1 Pomorze
Polesie 3:5 Wilno
Zagłębie Dąbrowskie 0:4 Śląsk
Wołyń 2:1 Lublin
Podlasie 3:5 Warszawa

Ćwierćfinały edytuj

Gospodarz Wynik Goście
4 lipca 1937
Stanisławów 1:4 Kraków
Śląsk 3:0 Poznań
Warszawa 3:0 Łódź
Wołyń 0:1 Wilno

Półfinały edytuj

Gospodarz Wynik Goście
12 września 1937
Wilno 1:2 Kraków
Warszawa 1:4 Śląsk

Finał edytuj

Strzelcy edytuj

Zawodnik Klub Liczba bramek[2]
Ewald Cebula Śląsk 6
Hubert Gad Śląsk 4
Gustaw Bator Polesie/Kraków 2
Maksymilian Więcek Śląsk
Jan Wiechoczek Śląsk
Władysław Kasina Kraków
Juliusz Balosek Wilno
Tadeusz Osesik Wilno
Nisberg Wilno
Binokur Wołyń
Tadeusz Adamczyk Podlasie
Ludwik Maryan Warszawa
Wesołowski Warszawa
Jerzy Kula Warszawa
Roman Żurkowski Lwów 1
Edward Baj Stanisławów
Zbigniew Wencel Stanisławów
Eugeniusz Świętosławski Łódź
Bolesław Królasik Łódź
Bernard Kimmel Pomorze
Michalak Polesie
Jerzy Krakus Polesie
Ryszard Stanowski Śląsk
Stefan Szolc Śląsk
Lasecki Lublin
Aleksander Łupaczyk Podlasie
Zygmunt Giedrewicz Warszawa
Birencwajg Warszawa
Jan Rudziak Stanisławów
Stanisław Kochański Kraków
Ewald Kruk Warszawa
Longin Pawłowski Wilno
Marian Krawczyk Kraków
Marian Antosiewicz Kraków
Jan Hausner Kraków

Przypisy edytuj

  1. a b c Gowarzewski 2018 ↓, s. 23.
  2. a b c d Gowarzewski 2018 ↓, s. 25.

Bibliografia edytuj