Rezerwat przyrody Jezioro Siedmiu Wysp
Rezerwat przyrody Jezioro Siedmiu Wysp – rezerwat faunistyczny położony w gminach gminie Węgorzewo i Srokowo, w województwie warmińsko-mazurskim[1], przy granicy polsko-rosyjskiej. Znajduje się na terenie nadleśnictw Borki i Srokowo[2]. Rezerwat obejmuje jezioro Oświn (zwane także Jeziorem Siedmiu Wysp) wraz z otaczającym je terenem – torfowiskami, trzcinowiskami, rozlewiskami, bagnami, lasami i łąkami[2]. Obszar rezerwatu jest objęty ochroną czynną[3].
 Jezioro Oświn | |
| rezerwat faunistyczny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1956 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
1763,05 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Węgorzewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu węgorzewskiego  | |
 54°18′N 21°35′E/54,300000 21,583333
| |
.jpg)
Rezerwat został ustanowiony w 1956 roku[4]. Początkowa powierzchnia 999,48 ha[4] została zwiększona do 1618,34 ha w roku 2004 oraz do 1763,05 ha w roku 2016[1].
Cel ochrony edytuj
Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych naturalnego środowiska gnieżdżenia się ptactwa wodnego i błotnego[4].
Obecnie jako cel ochrony podaje się:
- zachowanie ekosystemu jeziora Oświn
- zachowanie ekosystemu rzeki Oświnki wraz z całą jej doliną na odcinku od wypływu rzeki z jeziora Oświn do granicy państwa
- zachowanie mozaiki ekosystemów lądowych[1].
Fauna edytuj
Występuje tu około 110 gatunków ptaków, m.in.: perkoz dwuczuby, zausznik, bąk, gęgawa, krakwa, cyraneczka, płaskonos, kania czarna, błotniak stawowy, orlik krzykliwy, orzeł bielik, derkacz i wąsatka, gęś białoczelna, gęś zbożowa, żuraw.
W przeszłości na terenie obecnego rezerwatu obserwowano występowanie ślepowrona. Oprócz tego znajdują się tutaj miejsca odpoczynku przelatujących ptaków, przede wszystkim gęsi (ok. 4 tys.).
Występuje także wiele rzadkich gatunków bezkręgowców wodnych, m.in. Limnephilus externus.
Ostoja konika polskiego edytuj
Grunty wsi Zielony Ostrów były użytkowane rolniczo przez PGR Pasternak do 1987 roku. Pozostawione bez ingerencji człowieka dawne tereny rolnicze zarosłyby lasem. W celu utrzymania powierzchni trawiastych w rejon dawnej wsi Zielony Ostrów w roku 1990 sprowadzone zostały pierwsze koniki polskie. W roku 1991 było tu 7 koników polskich. W roku 1994 było ich 17, żyjących w dwóch stadach. W roku 2000 było tu 35 koników, żyjących także w dwóch stadach. W roku tym tabun ogiera Namorzyńca liczący 21 sztuk koni zajmował terytorium 188 ha, a tabun ogiera Morusa liczący 14 sztuk koni zajmował teren 108 ha. Koniki polskie żyją tu w stanie dzikim. W czasie ciężkich zim dokarmiane są sianem. Sukcesja drzew i krzewów dzięki konikom polskim została spowolniona, ale nie zatrzymana całkowicie.
Zagrożenia edytuj
Stałym zagrożeniem jeziora jest jego eutrofizacja i chemizacja.
Ochrona na podstawie prawa międzynarodowego edytuj
Rezerwat jest wpisany na listę Międzynarodowej Konwencji Ramsar (chroni obszary wodno-błotne o znaczeniu międzynarodowym)[5]. Terytorium rezerwatu wchodzi w skład dwóch obszarów sieci Natura 2000: specjalnego obszaru ochrony siedlisk „Ostoja nad Oświnem” PLH280044 i obszaru specjalnej ochrony ptaków „Jezioro Oświn i okolice” PLB280004[6], oraz w skład ostoi ptaków IBA „Ostoja Oświn” (ang. Oswin Site) o kodzie PL034[7].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Rezerwat przyrody Jezioro Siedmiu Wysp. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-11-26].
- ↑ a b Rezerwat przyrody Jezioro Siedmiu Wysp. [w:] Strona gminy Węgorzewo [on-line]. [dostęp 2018-11-26].
- ↑ Zarządzenie Nr 42 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Olsztynie z dnia 24 czerwca 2016 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Jezioro Siedmiu Wysp”. [dostęp 2018-11-26].
- ↑ a b c Zarządzenie Ministra Leśnictwa z dnia 30 maja 1956 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (M.P. z 1956 r. nr 54, poz. 591)
- ↑ Lake of Seven Islands Nature Reserve. [w:] Ramsar Sites Information Service [on-line]. [dostęp 2018-11-26]. (ang.).
- ↑ Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
- ↑ Ostoja Oświn (Oswin Site). [dostęp 2018-11-26].
Bibliografia edytuj
- Zofia Licharewa, Kętrzyn z dziejów miasta i powiatu, Pojezierze, Olsztyn, 1962. (ślepowron)
- J. Szynkowski, Mazury. Przewodnik; Kengraf, Kętrzyn, 2003
- Jezioro Oświn i okolice, Monografia przyrodniczo-kulturowa, Marcin Gromadzki (red.), Rajmund Jan Wiśniewski (red.), Elżbieta Bajkiewicz-Grabowska, Poznań: Bogucki Wydawnictwo Naukowe, 2005, ISBN 83-60247-19-6, OCLC 749211172.