Rolls-Royce Phantom Royale
Rolls-Royce Phantom Royale – samochód osobowy klasy ultraluksusowej produkowany pod brytyjską marką Rolls-Royce w latach 1995 – 1997.
| Producent | |
|---|---|
| Projektant | |
| Zaprezentowany |
Marzec 1995 |
| Okres produkcji |
1995 – 1997 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
4-drzwiowa limuzyna |
| Skrzynia biegów |
4-biegowa automatyczna |
| Napęd | |
| Liczba miejsc |
7 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
Historia i opis modelu edytuj
W połowie lat 90. sułtan Brunei Hassanal Bolkiah był ważnym klientem Rolls-Royce'a, zlecając brytyjskiej firmie budowę kilku unikatowych projektów na jego wyłączne zamówienie. Najbardziej oryginalnym z nich była duża limuzyna Phantom Royale[1], która podobnie jak inny unikatowy model Phantom Majestic wykorzystała słynną nazwę Phantom wycofaną w 1990 roku z regularnego użytku.
W celu budowy Rolls-Royce'a Phantoma Royale brytyjska firma nawiązała współpracę z włoskim studiem projektowym Pininfarina[1], które nadało masywnej limuzynie futurystyczne i awangardowe proporcje wykraczające poza wygląd ówczesnych konstrukcji firmy. Samochód zyskał smukłą sylwetkę z podłużnym, szpiczastym tyłem, nisko osadzonymi reflektorami i zaakcentowaną chromowaną atrapą chłodnicy. Phantom Royale był 7-miejscową limuzyną[1], która opracowana została na wydłużonej platformie Bentleya Continental R[1].
Do napędu Rolls-Royce'a Phantoma Royale wykorzystane zostały różne jednostki napędowe[1]. Pierwsza seria zbudowana przez Pininfarinę otrzymała 6,75 litrowe V8 o mocy 304 KM, które pochodziło z modelu Silver Spur[1]. Późniejsza seria wyprodukowana przez Bertone posłużyła się z kolei mocniejszą jednostką o mocy 324 KM, którą tym razem zapożyczono z bardziej sportowego Bentleya Turbo R[1].
Sprzedaż edytuj
Rolls-Royce Phantom Royale powstał na wyłączne zamówienie sułtana Brunei[1]. Hassanal Bolkiah zamówił łącznie 6 sztuk unikatowej limuzyny[1], które produkowano między 1995 a 1997 rokiem[1]. Pierwsza seria wyprodukowana została przez Pininfarine we włoskim Turynie[1], z kolei wytwarzaniem drugiej i ostatniej zajęła się inna firma z tego miasta, Bertone[1].