Bertone
Bertone – byłe włoskie przedsiębiorstwo projektujące samochody seryjne jak i samochody koncepcyjne. Siedziba przedsiębiorstwa mieściła się w Turynie, we Włoszech. Styl Bertone jest bardzo charakterystyczny i rozpoznawalny nawet, jeśli są to samochody produkowane dla różnych koncernów. 18 grudnia 2014 roku firma ogłosiła bankructwo[1].
| |
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
1912 |
| Data likwidacji |
2014 |
Położenie na mapie Włoch  | |
| 45,46316°N 9,17241°E/45,463156 9,172412 | |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
W listopadzie 1912 roku Giovanni Bertone założył warsztat specjalizujący się w konstruowaniu i naprawie bryczek. Na początku przedsiębiorstwo posiadało 3 pracowników. Już w latach 20. i 30. rozpoczęła się współpraca z Fiatem i Alfą Romeo. Prawdziwy rozwój przedsiębiorstwa nastąpił po II wojnie światowej, kiedy to syn założyciela, stylista Nuccio Bertone (który pracował dla ojca już od 1933 roku) przejął kierownictwo nad przedsiębiorstwem[2].
Po wojnie kontakty Bertone rozszerzyły się - zaczęto projektować auta dla przedsiębiorstw takich jak Lancia, Lamborghini, Ferrari oraz Volvo oraz wiele innych[2]. Przedsiębiorstwo zaprojektowało również bardzo popularny włoski skuter Lambretta. W roku 1972, w wieku 88 lat zmarł założyciel przedsiębiorstwa, Giovanni Bertone, natomiast w 1997 zmarł jego syn, Nuccio. Do czasu bankructwa w 2014 roku, przedsiębiorstwo prowadzone było przez wdowę po Nuccio, Lilli Bertone.
Bertone obecnie edytuj
Przedsiębiorstwo podzielone było na 2 oddziały:
- Fabryka Carrozzeria Bertone produkująca około 40,000 aut rocznie.
- Studio stylistyczne Stile Bertone.
Najważniejsze pojazdy zaprojektowane przez Bertone edytuj
Modele koncepcyjne edytuj
- Bertone Karisma (1994)
- Bertone Filo (2001)
- Bertone Birusa (2003)
- Bertone Suagna (2006)
- Bertone Barchetta (2007)
- Bertone Mantide (2009)
- Bertone Pickster (2011)
Modele Bertone '10 edytuj
- 2013: Aston Martin Rapide Bertone Jet 2+2
- 2012: Bertone Nuccio
- 2011: Jaguar B99
- 2010: Alfa Romeo Pandion
Modele Bertone '00 edytuj
- 2004: Ford Focus CC
- 2003: Alfa Romeo GT
- 2002: Ford StreetKa
Modele Bertone '90 edytuj
- 1999: Opel Astra Coupé/Cabrio
- 1999: BMW C1
- 1997: Citroën Berlingo
- 1996: Scania Trucks
- 1994: Fiat Punto Cabrio
- 1994: Škoda Felicia
- 1993: Opel Astra Cabrio
- 1993: Citroën Xantia
- 1992: Bertone Freeclimber 2
- 1991: Citroën ZX
- 1991: Daewoo Espero
Modele Bertone '80 edytuj
- 1989: Bertone Freeclimber 1
- 1989: Citroën XM
- 1987: Škoda Favorit
- 1986: Opel Kadett Cabrio/ Citroën Ax
- 1985: Volvo 780
- 1984: Alfa Romeo 90
- 1982: Citroën BX
- 1981: Fiat Ritmo Cabrio
Modele Bertone '70 edytuj
- 1978: Fiat X1/9 (seconda serie)
- 1977: Volvo 262 C
- 1976: Fiat 131 Rally
- 1975: Volkswagen Polo
- 1974: Innocenti Mini 90/120
- 1974: Audi 50
- 1974: Lancia Stratos
- 1973: Ferrari Dino 308 GT4
- 1972: Fiat X1/9
- 1972: Lamborghini Countach
- 1972: Maserati Khamsin
- 1971: Lamborghini Urraco
- 1970: Lamborghini Jarama
- 1970: Alfa Romeo Montreal
Modele Bertone '60 edytuj
- 1969: lso Rivolta Lele
- 1968: Lamborghini Espada
- 1968: Alfa Romeo 1750/2000
- 1968: Racer Team Berlinetta
- 1967: Toyo Kogyo Mazda 1500/1800
- 1966: Lamborghini Miura
- 1964: Alfa Romeo GT 1300/2000
- 1964: Fiat 850 Spider
- 1964: lso Rivolta Coupé
- 1964: Iso Grifo
- 1964: Fiat Dino Coupé
- 1961: BMW 3200 CS
- 1961: Alfa Romeo 2000/2600 Sprint
- 1961: ASA 1000 “Ferrarina”
- 1960: Simca Coupé 1200 S
Modele Bertone '50 edytuj
- 1958: NSU Prinz Coupé
- 1956: Alfa Romeo Giulietta SS
- 1956: Alfa Romeo Giulietta Sprint
- 1953: Fiat 1100 Berlina Smart
- 1953: MG Arnolt
- 1953: Arnolt Bristol
- 1951: Fiat 1400 Cabriolet St. Leger
- 1951: Fiat 1100 Cabriolet Derby
- 1951: Lancia Aurelia Victoria
- 1951: Siata Amica Cabriolet
- 1950: Siata Amica
- 1950: Fiat 1400 Berlina
Koncepcyjne modele Bertone edytuj
Zobacz też edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona Bertone (wł.)
Przypisy edytuj
- ↑ Studio Bertone ogłosiło bankructwo [online], Autokult.pl [dostęp 2022-09-23] (pol.).
- ↑ a b Encyklopedia samochodów terenowych. Jiří Fiala. Warszawa: Bellona, 2010, s. 48. ISBN 978-83-11-11912-3.