Roman Galar
Roman Bolesław Galar (ur. 16 lipca 1944 w Żywcu) – polski biocybernetyk i informatyk, profesor Politechniki Wrocławskiej, taternik i grotołaz.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| doktor habilitowany nauk technicznych | |
| Specjalność: biocybernetyka i inżynieria biomedyczna | |
| Alma Mater |
Politechnika Wrocławska, 1968 |
| Doktorat | |
| Habilitacja |
1992 |
|
Politechnika Wrocławska | |
| Stanowisko |
profesor nadzwyczajny, 1996 |
| Odznaczenia | |
.jpg){kind=small}
| |
Życiorys edytuj
Jest synem Romana (1898–1984) i Heleny (1908–2002) z domu Grochockiej. Egzamin maturalny zdał w I Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Żywcu w 1962. W 1968 ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej. Doktorat otrzymał w 1974 w Instytucie Cybernetyki Technicznej Politechniki Wrocławskiej na podstawie pracy na temat optymalizacji parametrycznej[1]. Był uczniem prof. Zygmunta Szparkowskiego[2]. Stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie pracy Miękka selekcja w losowej adaptacji globalnej w R. Próba biocybernetycznego ujęcia rozwoju uzyskał w 1992 w Instytucie Biocybernetyki i Inżynierii Biomedycznej im. Macieja Nałęcza PAN w Warszawie. Był pracownikiem Zakładu Automatyki i Modelowania w Instytucie Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechniki Wrocławskiej. Stanowisko profesora nadzwyczajnego w Politechnice Wrocławskiej uzyskał w 1996[1].
Praca naukowa edytuj
Zajmuje się procesami adaptacyjnymi bazującymi na modelach ewolucyjnych w odniesieniu do optymalizacji komputerowej, a także do interpretacji i zarządzania innowacyjnymi procesami rozwoju technologicznego, kulturowego i regionalnego[1]. Jest autorem lub współautorem około 150 publikacji, w tym strategii rozwoju Dolnego Śląska i Wrocławia oraz planu rozwoju Politechniki Wrocławskiej[3]. Zajmował się prognozą rozwoju Polski i Europy[4][5]. Analizował problemy kształcenia i organizacji szkolnictwa wyższego[6].
W latach 2003–2011 był zastępcą sekretarza generalnego Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego[7]. Jest członkiem Polskiego Towarzystwa Współpracy z Klubem Rzymskim, Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN[8] i Komisji Kultur Europejskich oddziału PAN we Wrocławiu[1]. Jest członkiem rady wydawniczej czasopisma „Systems”[9].
Inne informacje edytuj
Był członkiem i uczestnikiem wypraw jaskiniowych wrocławskiej Sekcji Grotołazów[10]. Prezesem Sekcji był w kadencji 1968–1969[11]. Na przełomie grudnia 1968 i stycznia 1969 wziął udział w wyprawie kierowanej przez Bernarda Uchmańskiego na dno (wówczas -640 m) Jaskini Śnieżnej. Członkami wyprawy byli także Jerzy Masełko, Andrzej Ostromęcki, Kazimierz Piotrowski, Norbert Pospieszny i Marek Trzeciakowski[12]. Wyprawa wyszła z jaskini bez korzystania z lin i drabinek, co było rekordem świata w tej konkurencji[13][14].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Włodzimierz Wolski (red.), 60 lat Wydziału Elektroniki Politechniki Wrocławskiej, Wrocław: Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej, 2012, s. 84, ISBN 978-83-7493-693-4 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Andrzej Jabłoński, Inspiracje i dokonania Profesora Zygmunta Szparkowskiego [online], Katedra Maszyn, Napędów i Pomiarów Elektrycznych Politechniki Wrocławskiej, 2013 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ XL posiedzenie Senatu (17.11.2011 r.), „Pryzmat”, 251, Wrocław: Politechnika Wrocławska, 2012, s. 74, ISSN 1429-1673 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Roman Galar, Cywilizacja zakładnikiem konkurencyjności, [w:] Antoni Kukliński, Krzysztof Pawłowski, Jacek Woźniak (red.), Polska wobec wyzwań cywilizacji XXI wieku, Kraków: Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, 2009, s. 29–36, ISBN 978-83-61355-47-2 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Roman Galar, Kreatywna i innowacyjna Europa wobec wyzwań XXI wieku. Scenariusz optymistyczny, [w:] Antoni Kukliński, Krzysztof Pawłowski, Jacek Woźniak (red.), Kreatywna i innowacyjna Europa wobec wyzwań XXI wieku, Kraków: Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego, 2009, s. 37–54, ISBN 978-83-61355-31-1 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Roman Galar, Kształcenie dla społeczeństwa opartego na wiedzy, [w:] Zadania polskich szkół wyższych w realizacji Strategii Lizboñskiej, Warszawa: Instytut Społeczeństwa Wiedzy, 2004, s. 54–61, ISBN 83-920536-4-8 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Marian Piekarski, Wrocławskie Towarzystwo Naukowe, [w:] Adam Chmielewski (red.), Wrocławskie środowisko akademickie: twórcy i ich uczniowie 1945–2005, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2007, s. 261, ISBN 978-83-04-04823-2 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Uchwała nr 15/2015 Prezydium Polskiej Akademii Nauk z dnia 10 marca 2015 r. w sprawie powołania członków Komitetu Prognoz „Polska 2000 Plus” Polskiej Akademii Nauk na kadencję 2015-2018 [online], Polska Akademia Nauk, 2015 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Systems – Journal of transdisciplinary systems sciences, Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocłaskiej [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Janusz Fereński, W piwnicy i jeszcze głębiej, „Konfrontacje”, wydanie specjalne z okazji jubileuszu (1959–2003) Studenckiego Klubu Pałacyk we Wrocławiu, 31 maja 2003, s. 5, ISSN 2658-0063 [dostęp 2020-07-16].
- ↑ Elżbieta Pomorska i inni, Sekcja Grotołazów Wrocław – 50 lat Sekcji Matki Naszej 1955–2005, „Korkociąg”, wydanie specjalne, Sekcja Grotołazów Wrocław, październik 2005, 2 okładki (poczet prezesów Sekcji).
- ↑ Andrzej Macko, Siedmiu śmiałych, „Express Wieczorny”, XIII (11), 1969, 1 i 5, ISSN 0137-9119.
- ↑ Bernard Uchmański, Z głebin Tatr po rekord świata, „Taternik” (3), 1970, s. 97–101, ISSN 0137-8155 [dostęp 2020-10-26].
- ↑ Bernard Uchmański, 1969 – Rekord świata w podziemnej wspinaczce, [w:] Adam Pyka (red.), System „Jaskinia Wielka Śnieżna”: Historia eksploracji, wyd. III, monografia, 2014, s. 6, 28 [dostęp 2020-04-09].
Linki zewnętrzne edytuj
- Dr hab. inż. Roman Galar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-07-16].
- Roman Galar, [w:] baza „Dorobek Naukowy Politechniki Wrocławskiej” (DONA) [dostęp 2020-07-16]