Roman Vimpeller
Roman Julian Vimpeller (ur. 13 lutego 1840 w Godowej, zm. 8 stycznia 1923 w Krakowie) – polski nauczyciel, dyrektor szkół.
 Roman Vimpeller (1905) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Edukacja | |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo |
Maria Dundaczew |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
 
| |
b.jpg)
Życiorys edytuj
Urodził się 13 lutego 1840 w Godowej[1][2][3]. Uczył się w Jaśle i w Krakowie[2]. W 1859 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Przemyślu[4]. Od 1860 do 1964 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego na kierunku o specjalności historii i geografii[3][2]. Studia uzupełniał na Uniwersytecie Wiedeńskim[3]
Podjął pracę nauczyciela od 15 kwietnia 1862[1]. Od 20 maja 1862 pracował w C. K. Gimnazjum w Bochni[3][2]. Od 27 października 1863 był zatrudniony w C. K. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie. 13 czerwca lub lipca 1865 w Wiedniu zdał nauczycielski egzamin podstawowy w zakresie historii i geografii[1][3]. Od 30 sierpnia 1865 uczył w C. K. Gimnazjum św. Anny w Krakowie[3]. Został mianowany nauczycielem rzeczywistym 16 maja 1868[1]. Od 10 czerwca 1871 pracował w C. K. Gimnazjum w Tarnowie[3]. Stamtąd przeszedł na stanowisko Inspektora Okręgu Szkolnego, które sprawował od 21 lipca 1877 do 1 września 1880[3][2]. Od 1881/1882 do 1883/1884 był dyrektorem Szkoły Przemysłowo-Uzupełniającej (Handlowej) w Tarnowie[3][5][6]. Od 5 listopada 1885 uczył w C. K. Gimnazjum w Rzeszowie[3]. Potem był profesorem i dyrektorem Seminarium Nauczycielskiego w Rzeszowie do 1896[2] oraz Żeńskiego Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie[7][8][1] (w 1905 obchodził jubileusz 25-lecia pełnienia stanowiska dyrektora seminariów żeńskich[9]). W 1903 mianowany do VI rangi w zawodzie[1]. W 1895 w Rzeszowie był zastępcą dyrektora Komisji Egzaminacyjnej na nauczycieli i nauczycielki szkół ludowych oraz członkiem tamtejszej Rady Szkolnej Okręgowej jako reprezentant zawodu nauczycielskiego[10]. W 1898 otrzymał tytuł c. k. radcy szkolnego[11][12][1]. W 1913 obchodził półwiecze pracy pedagogicznej[2]. Na stanowisku żeńskiego seminarium pracował aż do przejścia w stan spoczynku[2]. Już na emeryturze co roku jako komisarz rządowy był przewodniczącym egzaminów dojrzałości w Prywatnym Seminarium Żeńskim TSL im. Preisendanza w Krakowie[2].
Otrzymał Medal Honorowy za Czterdziestoletnią Wierną Służbę[1]. Z okazji przeniesienia w stan spoczynku w 1911 został odznaczony przez cesarza Franciszka Józefa I Orderem Korony Żelaznej III klasy[13][14]. Zmarł 8 stycznia 1923 w Krakowie[15][2][16]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[16][2].
Publikacje edytuj
- Rys historyi austryacko-węgierskiej dla użytku seminaryów nauczycielskich i nauczycieli szkół ludowych (1895, podręcznik)[17][18]
- Sprawozdanie Dyrekcyi c. k. Seminaryum Nauczycielskiego Żeńskiego w Krakowie za rok szkolny 1903 (1903)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 2.
- ↑ a b c d e f g h i j k Z żałobnej karty naszego szkolnictwa. „Nowości Illustrowane”. Nr 3, s. 10-11, 20 stycznia 1923.
- ↑ a b c d e f g h i j Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 338. ISBN 83-87703-59-1.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Przemyślu za rok szkolny 1894. Przemyśl: 1894, s. 126.
- ↑ Historia szkoły. zsme.edunet.tarnow.pl. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ Echo z przed lat 30-stu. „Pogoń”. Nr 38, s. 3, 17 września 1911.
- ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. Nr 32, s. 443, 24 września 1902.
- ↑ Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy c. k. Rady szkolnej krajowej w Galicyi”. Nr 23, s. 381, 16 sierpnia 1905.
- ↑ Jubileusz pedagoga. „Nowości Illustrowane”. Nr 48, s. 2, 25 listopada 1905.
- ↑ Szematyzm na rok 1895. Lwów: 1895, s. 398, 410.
- ↑ Odznaczenia jubileuszowe. „Nowa Reforma”. Nr 277, s. 5, 3 grudnia 1898.
- ↑ Kronika. Obiad u delegata Fedorowicza. „Nowa Reforma”. Nr 569, s. 1, 14 grudnia 1910.
- ↑ Pół wieku na posterunku. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 10, 24 czerwca 1911.
- ↑ Kronika. Wiadomości osobiste. Odznaczenie. „Głos Rzeszowski”. Nr 20, s. 6, 14 maja 1911.
- ↑ Tableau uczennic Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego. ct.mhk.pl. [dostęp 2016-03-17].
- ↑ a b Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Roman Vimpeller. rakowice.eu. [dostęp 2022-12-30].
- ↑ Bibliografia Estreicher
- ↑ Alicja Puszka: Nauczyciele historii i geografii państwowych szkół średnich w Galicji w okresie autonomii (1868-1914). Lublin: Towarzystwo Naukowe Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, 1999, s. 212. ISBN 83-87703-59-1.