Gołąbek plamisty

gatunek grzyba
(Przekierowano z Russula maculata)

Gołąbek plamisty (Russula maculata Quél.) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].

Gołąbek plamisty
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

gołąbkowce

Rodzina

gołąbkowate

Rodzaj

gołąbek

Gatunek

gołąbek plamisty

Nazwa systematyczna
Russula maculata Quél.
Bull. Soc. bot. Fr. 24: 323 (1878) [1877]
Zasięg
Mapa zasięgu
Zasięg w Europie

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy opisał go w 1877 r. Lucien Quélet i nadana przez niego nazwa naukowa jest aktualna[1]. Ma 10 synonimów. Są nimi wszystkie nazwy nadane jego odmianom i formom oraz Russula globispora (J. Blum) Bon1986 i Russulina maculata (Quél.) F. Kauffman 1909[2]. Polską nazwę nadała Alina Skirgiełło w 1991 r.[3]

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnica 5–10 cm, twardy, mięsisty, początkowo wypukły, następnie spłaszczający się i w końcu szeroko wklęsły. Powierzchnia o barwie od jasnoróżowej do rdzawej lub z licznymi, rudobrązowymi plamami na żółtym, pomarańczowym, czerwonobrązowym tle. Plamy te są ciemniejsze od tła. Skórka zwykle gładka, błyszcząca, dająca się zedrzeć tylko przy brzegu. Brzeg tępy, równy, u starszych okazów krótko karbowany[4].

Blaszki

Grube, dość gęste, o różnej długości, często anastomozujące lub rozwidlone, przy brzegu kapelusza zaokrąglone, przy trzonie zatokowate, początkowo kremowe, potem żółtoochrowe z cytrynowopomarańczowym odcieniem, z licznymi zmarszczkami[4].

Trzon

Wysokość 4–8 cm, grubość 1,5–3 cm, jędrny, walcowaty, początkowo pełny, potem watowaty. Powierzchnia gładka, u starszych okazów nieco chropowata, biała, ale czasami różowo nabiegła, u podstawy brązowiejąca, po dotknięciu żółknąca[4].

Miąższ

Kruchy, dość gruby, biały, ale na powietrzu w kapeluszu przebarwiający się na brudnożółtawo, a w trzonie szarawo. Zapach słaby lub bez zapachu, smak łagodny, tylko w blaszkach nieco ostry. Pod wpływem FeSO4 zmienia barwę na jasnoróżową, w fenolu na brązowopurpurową[4].

Cechy mikroskopowe

Podstawki 35–50 × 8–14 µm. Bazydiospory 8,2–12 × 7–9 μm, szeroko elipsoidalne lub kuliste, pokryte różnej wielkości brodawkami, albo tworzącymi krótkie grzebienie, albo z cienkimi łącznikami tworzącymi niepełną siateczkę, hilum wyraźne. Cystydy 70–115 × 6–13,5 μm, wrzecionowate z długim kończykiem. Skórka z dermatocystydami w wakuolach zawierającymi dość obfity, pomarańczowy pigment[4].

Gatunki podobne

Charakterystycznymi cechami gołąbka plamistego są: ciemnorude plamki na kapeluszu, miąższ biały, miejscami brudnożółtawy[4].

Występowanie i siedlisko edytuj

Występuje w Ameryce Północnej, Europie, Azji i Afryce. Najwięcej stanowisk podano w Europie[5] i jest tu pospolity[4]. W Polsce Władysław Wojewoda w 2003 r. przytoczył 3 stanowiska[3], w późniejszych latach podano następne[6].

Naziemny grzyb mykoryzowy występujący w lasach iglastych i liściastych[4].

Jest grzybem niejadalnym[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-02-27] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2024-02-27] (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 606, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g h i Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 174–175, ISBN 83-01-09137-1.
  5. Występowanie Russula maculata na świecie (mapa) [online], gbif.org [dostęp 2024-02-27] (ang.).
  6. Grzyby makroskopijne Polski w literaturze mikologicznej [online], grzyby.pl [dostęp 2024-02-27] (pol.).