Słoneczniki (film)
Słoneczniki (wł. I girasoli) – włosko-radziecko-francuski dramat filmowy z 1970 roku w reżyserii Vittoria De Siki.
 Sophia Loren w scenie z filmu. | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Data premiery |
14 marca 1970 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
107 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Giantito Burchiellaro |
| Montaż | |
| Wytwórnia |
Compagnia Cinematografica Champion[1] |
| Dystrybucja |
Euro International Film |
Zdjęcia kręcono we Włoszech (Mediolan), w Rosji (Moskwa, wieś Gorodnia w obwodzie twerskim) i na Ukrainie (wieś Czernieczij Jar w obwodzie połtawskim).
Polska premiera odbyła się w ramach podwójnego seansu wspólnie z dokumentem Marceli Bacciarelli – malarz ostatniego króla produkcji WFO z 1970 roku[1].
Fabuła edytuj
Giovanna i Antonio pobrali się i przeżyli ze sobą kilka dni. Jednak w wyniku wybuchu II wojny światowej Antonio poszedł na front wschodni, gdzie słuch o nim zaginął. Po wielu latach Giovanna postanowiła odnaleźć męża. Udało jej się to, ale przekonała się, że Antonio ma już nową rodzinę[1].
Obsada edytuj
- Sophia Loren jako Giovanna
- Marcello Mastroianni jako Antonio
- Ludmiła Sawieljewa jako Masza
- Galina Andriejewa jako Walentina Iwanowna
- Anna Carena jako matka Antonia
- Germano Longo jako Ettore
- Nadieżda Czeredniczenko jako kobieta na polu słoneczników
- Glauco Onorato jako powracający żołnierz
- Silvano Tranquilli jako były włoski żołnierz, który pozostał w Rosji
- Marisa Traversi jako prostytutka
- Gunārs Cilinskis jako pracownik radzieckiego ministerstwa
- Pippo Starnazza jako włoski urzędnik
- Carlo Ponti, Jr. jako dziecko Giovanny
Nagrody edytuj
- 1970: David di Donatello dla najlepszej aktorki (Sophia Loren)
- 1970: Nominacja do Oscara za najlepszą muzykę filmową (Henry Mancini)