Sardynka europejska

gatunek ryby
(Przekierowano z Sardina pilchardus)

Sardynka europejska[3], sardynka atlantycka[3], sardynka[4] (Sardina pilchardus) – gatunek morskiej ryby ławicowej z rodziny śledziowatych (Clupeidae) zaliczanej do grupy sardynek. Jedyny przedstawiciel rodzaju Sardina.

Sardynka europejska
Sardina pilchardus[1]
(Walbaum, 1792)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

promieniopłetwe

Rząd

śledziokształtne

Rodzina

śledziowate

Rodzaj

Sardina
Antipa, 1904

Gatunek

sardynka europejska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Taksonomia edytuj

Sardynka europejska jest jedynym przedstawicielem rodzaju Sardina. Opisywana była wielokrotnie pod różnymi nazwami[5].

Zasięg występowania edytuj

Północno-wschodni Ocean Atlantycki wzdłuż wybrzeży północnej i zachodniej Europy, Morze Północne po Wyspy Kanaryjskie, Gorée (Senegal), Morze Śródziemne, Morze Marmara i Morze Czarne. Sardynki europejskie są rybami ławicowymi pływającymi w otwartej toni wodnej, w strefie przybrzeżnej. Późną wiosną i latem tworzą bardzo liczne stada podążające na północ i ku wybrzeżom w poszukiwaniu pokarmu.

Charakterystyka edytuj

Ciało silnie wydłużone z piłkowaną krawędzią brzucha, u młodych bardziej bocznie ścieśnione. Łuski łatwo wypadające, w liczbie 30 wzdłuż ciała, na głowie brak łusek. W płetwie grzbietowej występuje 13–21 promieni miękkich. W dolnej części pokrywy skrzelowej 3–5 promieniście rozchodzących się bruzd. Brak linii bocznej. Dwa ostatnie promienie płetwy odbytowej są wydłużone. Na pokrywie skrzelowej widoczne zgrubienie. Grzbiet zielonkawy lub niebieski, spód ciała srebrzysty, wzdłuż boku przebiega niebieskawa smuga. Kilkunastoletnie osobniki dorastają do 30 cm długości, ale ze względu na atrakcyjność mięsa poławiane są okazy kilkunastocentymetrowe.

Odżywianie edytuj

Żywi się planktonem. Przy połowach nęcone są ikrą dorsza lub światłem lamp.

Rozmnażanie edytuj

Rozród odbywa się zimą u wybrzeży Afryki oraz latem w Morzu Północnym. W Morzu Śródziemnym tarło odbywa się w ciągu całego roku.

Znaczenie gospodarcze edytuj

Posiada bardzo duże znaczenie gospodarcze, zwłaszcza w produkcji konserw i mączki rybnej.[6]

Wartość odżywcza
Sardynka świeża
(100 g)
Wartość energetyczna 705 kJ (168 kcal)
Białka 20,6 g
Węglowodany 0 g
Tłuszcze 9,6 g
Woda 68,2 g
Dane liczbowe na podstawie: [7]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[8]
Wartość odżywcza
Sardynka w oleju
(100 g)
Wartość energetyczna 924 kJ (221 kcal)
Białka 24,1 g
Węglowodany 0,0 g
Tłuszcze 13,9 g
Woda 58,4 g
Dane liczbowe na podstawie: [7]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[8]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Sardina pilchardus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. Sardina pilchardus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b G. Nikolski: Ichtiologia szczegółowa. Tłum. Franciszek Staff. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1970.
  4. Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.
  5. Froese, R. & D. Pauly: Synonyms of Sardina pilchardus (Walbaum, 1792). FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org, 2008. [dostęp 2009-03-23]. (ang.).
  6. sardynki, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-04-07].
  7. a b Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 262.282. ISBN 978-83-200-5311-1.
  8. a b Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Sardyny. W: Mały słownik zoologiczny: ryby. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
  • Sardina pilchardus. FAO: Fisheries and Aquaculture Department. [dostęp 2009-03-23]. (ang.).
  • Sardina pilchardus. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. fishbase.org [dostęp 23 marca 2009]
  • Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Warszawa: GeoCenter, 1996. ISBN 83-7129-306-2.
  • Włodzimierz Załachowski: Ryby. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997. ISBN 83-01-12286-2.
  • Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 262.282. ISBN 978-83-200-5311-1.