Sasakowie

lud indonezyjski

Sasakowiegrupa etniczna zamieszkująca wyspę Lombok w Indonezji[1][2]. Według spisu ludności z 2010 r. ich liczebność wynosi ponad 3 mln[3].

Sasakowie
Ilustracja
Sasakowie
Populacja

ponad 3 mln (2010)

Miejsce zamieszkania

Indonezja (Lombok)

Język

sasak, indonezyjski

Religia

islam, wierzenia tradycyjne

Grupa

ludy austronezyjskie, Indonezyjczycy

Pokrewne

Balijczycy, Sumbawa

Posługują się własnym językiem sasak z rodziny austronezyjskiej. Dawniej znajdowali się pod wpływem jawajskiej tradycji literackiej, ale od poł. XX w. zaczął się rozprzestrzeniać alfabet łaciński[1]. W większości wyznają islam w odmianie sunnickiej[1]. Islam szerzył się od XVI w.[4] Wciąż utrzymują się elementy religii animistycznej Sasak-Boda[5]. Powstał islam synkretyczny zwany Islam Wetu Telu[4][5].

Zajmują się uprawą roli na nawadnianych polach tarasowych, w odizolowanych regionach – rolnictwem opartym na systemie żarowym (ryż, warzywa, owoce, palma kokosowa), hodowlą bawołów i psów, rybołówstwem przybrzeżnym, łowiectwem i zbieractwem. Uprawiają tkactwo i plecionkarstwo, rozwinęło się też rzeźbienie w drewnie. Żywność głównie pochodzenia roślinnego[1]. Mają bogaty i różnorodny folklor[1]. Rozwinęli własną tradycję gamelanu. Tradycyjny instrument muzyczny – genggong[4]. Rodzime wierzenia obejmują kult przodków i kulty agrarne[1].

Organizacja społeczna opiera się na patrylinearnym systemie pokrewieństwa. Związek małżeński ma charakter patrylokalny[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g A. A. Biernowa: Sasaki. W: Walerij Aleksandrowicz Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 472. ISBN 978-5-85270-155-8. OCLC 40821169. (ros.).
  2. Melalatoa 1995 ↓, s. 741.
  3. Kewarganegaraan, Suku Bangsa, Agama dan Bahasa Sehari-hari Penduduk Indonesia Hasil Sensus Penduduk 2010, Badan Pusat Statistik, 2011, ISBN 978-979-064-417-5 [zarchiwizowane z adresu 2017-07-10] (indonez.).
  4. a b c Melalatoa 1995 ↓, s. 745.
  5. a b Abdullahi Ahmed An-Na'im: Islam and the Secular State: Negotiating the Future of Shari‘a. Cambridge–London: Harvard University Press, 2008, s. 238. ISBN 978-0-674-02776-3. [dostęp 2023-09-16]. (ang.).

Bibliografia edytuj