Sehirinae
Sehirinae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny ziemikowatych. Obejmuje około 90 opisanych gatunków, zgrupowanych w 15 rodzajach i dwóch plemionach.
Sehirinae | |||
Amyot et Serville, 1843 | |||
Siedliszek dwubarwny | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
(bez rangi) | Euhemiptera | ||
(bez rangi) | Heteropterodea | ||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Podrodzina |
Sehirinae | ||
Synonimy | |||
|
Morfologia edytuj
Pluskwiaki o ciele z wierzchu wysklepionym, rzadziej nieco przypłaszczonym[1]. W ich ubarwieniu dominują czernie i brązy, czasem z jaśniejszym wzorem lub metalicznym połyskiem[2]. Półokrągła do prawie trójkątnej głowa[1] zaopatrzona jest w pozbawione szczecinki szczytowej oczy złożone[2], przyoczka oraz pięcioczłonowe czułki. Płytki żuwaczkowe tylko w przypadku Amaurocorini wyposażone są w chetopory. Szersze niż dłuższe przedplecze ma żeberkowane brzegi boczne. Dłuższa niż szeroka tarczka ma zaokrąglony wierzchołek. Półpokrywy mają wyraźne przykrywki, wyodrębnione międzykrywki, egzokoria i mezokoria oraz wyraźnie wykształcone zakrywki[1]. Użyłkowanie skrzydeł tylnej pary cechuje się wyrastaniem żyłki radialnej i medialnej ze wspólnego trzonka[3]. Przedtułów ma propleury wykształcone w formie przedniej i tylnej pary nabrzmiałości. Środkiem śródpiersia biegnie dobrze wykształcone żeberko bezwłose lub krótko i skąpo po bokach owłosione. Mezopleury i metapleury cechują się dobrze rozwiniętymi ewaporatoriami gruczołów zapachowych. Odnóża są smukłe[1]. Przednia ich para ma trójgraniaste golenie[2]. Stopy osadzone są na goleniach wierzchołkowo i mają człon drugi cieńszy od pierwszego i trzeciego[1][2]. Sternity odwłoka od trzeciego do siódmego zaopatrzone są w po dwa trichobotria ustawione w poprzecznych parach za przetchlinkami[1][2][3].
Ekologia i występowanie edytuj
Owady te bytują zwykle na nadziemnych częściach roślin. Część gatunków spotyka się na przyziemnych częściach roślin i w wierzchniej warstwie gleby[2].
Przedstawiciele podrodziny zamieszkują krainy: nearktyczną, palearktyczną, etiopską i orientalną[1]. Największą różnorodność osiągają w Palearktyce, gdzie występuje większość gatunków[3]. W Polsce stwierdzono 10 gatunków z 6 rodzajów[2]. Fauna orientalna zdominowana jest przez element palearktyczny wkraczający na północ Orientu, a za jedyny gatunek typowo orientalny uchodzi Ochetostetchus orientalis[1]. Do fauny afrotropikalnej należy kilka gatunków[2]. W nearktycznej Ameryce Północnej występuje tylko jeden szeroko rozmieszczony gatunek[2][3].
Taksonomia edytuj
Takson ten wprowadzony został w 1843 roku przez Charlesa Jean-Baptiste'a Amyota i Jean Guillaume Audinet-Serville'a pod nazwą Séhirides[4]. Obejmuje około 90 opisanych gatunków, zgrupowanych w 15 rodzajach i dwóch plemionach[1][5]:
- Amaurocorini Wagner, 1963
- Sehirini Amyot & Audinet-Serville, 1843
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i Jerzy Adrian Lis: A revision of oriental burrower bugs (Heteroptera: Cydnidae). Bytom: Upper Silesian Museum, 1994, s. 15-16, 40-41. ISBN 83-901173-1-2.
- ↑ a b c d e f g h i Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 12: Plataspidae, Thyreocoridae, Cydnidae. Toruń: Oficyna Wydawnicza Turpress, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1997. ISBN 83-86781-42-4.
- ↑ a b c d Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True bugs of the world (Hemiptera:Heteroptera): classification and natural history. Cornell University Press, 1995, s. 220-225. ISBN 0-8014-2066-0. (ang.).
- ↑ C.J.B. Amyot, J.G. Audinet-Serville: Histoire Naturelle des Insects. Hémiptères. Paris: Librairie Encyclopédique de Roret, 1843, s. 96.
- ↑ subfamily Sehirinae Amyot & Audinet-Serville, 1843. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2023-09-04].