Wikipedia

Selina Freitag

niemiecka skoczkini narciarska

Selina Freitag (ur. 19 maja 2001 w Erlabrunn[2]) – niemiecka skoczkini narciarska. Medalistka mistrzostw świata juniorów.

Selina Freitag
Ilustracja
Selina Freitag (2023)
Data i miejsce urodzenia

19 maja 2001
Erlabrunn

Klub

SG Nickelhütte Aue

Debiut w PŚ

16 lutego 2019 w Oberstdorfie (28. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

16 lutego 2019 w Oberstdorfie (28. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

1 stycznia 2023 w Ljubnie (3. miejsce)

Rekord życiowy

174,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (18 marca 2023)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Mistrzostwa świata
złoto Planica 2023 norm. druż.
złoto Planica 2023 druż. miesz.
Mistrzostwa świata juniorów
srebro Lahti 2019 drużynowo
brąz Lahti 2019 druż. miesz.
brąz Oberwiesenthal 2020 drużynowo
Igrzyska europejskie
brąz Zakopane 2023 duża
Inne nagrody
Alpen Cup
złoto 1. miejsce
2016/2017

Jest siostrą Richarda Freitaga[3] i córką Holgera Freitaga, którzy również uprawiali skoki narciarskie[4].

Przebieg kariery edytuj

Swoje pierwsze starty na arenie międzynarodowej zaliczyła poprzez starty w Alpen Cup w sezonie 2014/2015, gdzie głównie zajmowała miejsca w drugiej dziesiątce zawodów.

W sezonie 2016/2017 zadebiutowała w FIS Cup we wrześniu podczas konkursu w Einsiedeln, który wygrała. Dzień później zajęła drugie miejsce. Były to jej jedyne starty w tym pucharze, w którym ostatecznie została sklasyfikowana na dziesiątym miejscu. Sezon ten zakończyła triumfem w klasyfikacji generalnej cyklu Alpen Cup ośmiokrotnie stając na podium w trakcie trwania cyklu.

Kolejny sezon rozpoczęła startami w ramach FIS Cup w Villach. W pierwszym etapie cyklu plasowała się na miejscach głównie w drugiej dziesiątce, a pod sam koniec już w pierwszej. Najwyżej sklasyfikowana była dwukrotnie na czwartej pozycji w niemieckim Rastbüchl. Freitag wystartowała w czterech konkursach w ramach Alpen Cup, gdzie w drugim konkursie w Predazzo stanęła na najniższym stopniu podium. W drugiej połowie stycznia zadebiutowała w Pucharze Kontynentalnym rozgrywanym w Planicy, gdzie zajęła miejsca kolejno dwudzieste oraz ósme. Wystartowała także w Brotterode, a tam sklasyfikowana była dwukrotnie w trzeciej dziesiątce. Wystartowała w Mistrzostwach Świata Juniorów 2018 w Kanderstegu, gdzie indywidualnie zajęła miejsce dziewiętnaste, a w drużynie uplasowała się na czwartej pozycji.

Sezon 2018/2019 zaczęła od występów w Villach na inaugurację FIS Cup, gdzie dwukrotnie plasowała się w drugiej dziesiątce zawodów. Ponadto w trzecioligowym cyklu startowała jeszcze w Rastbüchl plasując się dwa razy w czołowej dziesiątce zawodów. Latem zadebiutowała również w Letnim Grand Prix, zajmując 31. pozycję w Hinterzarten. Startowała jeszcze we Frenštácie, ale nie udało jej się zająć miejsca w trzydziestce. Na początku sierpnia we francuskim Courchevel zajęła 28. miejsce, dzięki czemu zdobyła swoje pierwsze punkty w zawodach najwyższej rangi. W połowie grudnia pojawiła się w Pucharze Kontynentalnym, który rozpoczynał się w Notodden. W pierwszym konkursie odniosła zwycięstwo, natomiast w drugim zajęła czwarte miejsce. W styczniu 2019 po raz drugi wystartowała w juniorskich mistrzostwach świata. W konkursie indywidualnym została zdyskwalifikowana, natomiast w konkursie drużynowym kobiet zdobyła srebrny medal, a w mikście brązowy. W połowie lutego podczas konkursów na skoczni dużej w Oberstdorfie dostała szansę debiutu w Pucharze Świata. Pierwszego dnia zajęła 28. lokatę, a następnego 34. Na zakończenie Pucharu Kontynentalnego 2018/2019 w Brotterode zajęła dwukrotnie miejsce szesnaste. W końcowej klasyfikacji cyklu sklasyfikowana została na siódmej pozycji.

Igrzyska olimpijskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2022   Pekin / Zhangjiakou – 22. miejsce (K-95)

Drużynowo edytuj

2022   Pekin / Zhangjiakou – 9. miejsce (K-95, drużyna mieszana)[a]

Starty S. Freitag na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
22. 5 lutego 2022   Pekin / Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 ind. 80,0 m 90,0 m 163,0 pkt 76,0 pkt Urša Bogataj
9. 7 lutego 2022   Pekin / Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 druż. miesz.[a] 88,0 m – 350,9 pkt (95,4 pkt) 650,6 pkt Słowenia

Mistrzostwa świata edytuj

Indywidualnie edytuj

2023   Planica – 4. miejsce (K-95), 19. miejsce (K-125)

Drużynowo edytuj

2023   Planica – złoty medal (K-95)[b], złoty medal (K-95, drużyna mieszana)[c]

Starty S. Freitag na mistrzostwach świata – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
4. 23 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 ind. 97,0 m 98,0 m 240,6 pkt 8,5 pkt Katharina Althaus
1.  25 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż.[b] 91,0 m 97,0 m 843,8 pkt (217,0 pkt) –
1.  26 lutego 2023   Planica Srednja skakalnica K-95 HS-102 druż. miesz.[c] 99,0 m 95,0 m 1017,2 pkt (238,6 pkt) –
19. 1 marca 2023   Planica Bloudkova velikanka K-125 HS-138 ind. 110,0 m 124,0 m 202,6 pkt 61,6 pkt Alexandria Loutitt

Mistrzostwa świata juniorów edytuj

Indywidualnie edytuj

2018   Kandersteg – 19. miejsce (K-95)
2019   Lahti – dyskwalifikacja (K-90)
2020   Oberwiesenthal – 6. miejsce (K-95)
2021   Lahti – 27. miejsce (K-90)

Drużynowo edytuj

2018   Kandersteg – 4. miejsce (K-95)[d]
2019   Lahti – srebrny medal (K-90)[e], brązowy medal (K-90, drużyna mieszana)[f]
2020   Oberwiesenthal – brązowy medal (K-95)[g], 4. miejsce (K-95, drużyna mieszana)[h]
2021   Lahti – 5. miejsce (K-90)[i]

Starty S. Freitag na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
19. 2 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 indywid. 82,5 m 83,0 m 176,8 pkt 85,8 pkt Nika Križnar
4. 3 lutego 2018   Kandersteg Nordic Arena K-95 HS-106 druż.[d] 89,5 m 86,5 m 562,9 pkt (149,9 pkt) 170,2 pkt Słowenia
— 24 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. DSQ Anna Szpyniowa
2.  26 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[e] 84,0 m 88,5 m 845,4 pkt (213,1 pkt) 66,8 pkt Rosja
3.  27 stycznia 2019   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż. mix.[f] 86,5 m 85,5 m 964,8 pkt (217,1 pkt) 19,6 pkt Rosja
6. 5 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 indywid. 90,0 m 91,5 m 194,9 pkt 44,0 pkt Marita Kramer
3.  7 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż.[g] 92,0 m 92,0 m 708,5 pkt (192,5 pkt) 92,2 pkt Austria
4. 8 marca 2020   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 druż. mix.[h] 81,5 m 95,0 m 926,3 pkt (221,7 pkt) 97,0 pkt Austria
27. 11 lutego 2021   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 indywid. 80,0 m 73,5 m 148,5 pkt 90,5 pkt Thea Minyan Bjørseth
5. 12 lutego 2021   Lahti Salpausselkä K-90 HS-100 druż.[i] 80,5 m 86,0 m 758,9 pkt (195,0 pkt) 124,7 pkt Austria

Igrzyska europejskie edytuj

Indywidualnie edytuj

2023   Kraków/Zakopane[j] – 8. miejsce (K-95), brązowy medal (K-125)

Drużynowo edytuj

2023   Kraków/Zakopane[j] – 4. miejsce (drużyna mieszana)[k]

Starty S. Freitag na igrzyskach europejskich – szczegółowo edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwyciężczyni
8. 27 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 90,0 m 94,0 m 227,9 pkt 34,7 pkt Jacqueline Seifriedsberger
4. 29 czerwca 2023   Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. mix.[k] 93,5 m 97,5 m 818,3 pkt (214,5 pkt) 121,0 pkt Austria
3.  30 czerwca 2023   Zakopane Wielka Krokiew K-125 HS-140 indywid. 126,5 m 130,5 m 245,8 pkt 31,6 pkt Nika Križnar

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[5]
2018/2019 54.
2019/2020 26.
2020/2021 37.
2021/2022 28.
2022/2023 5.
2023/2024 18.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 1 stycznia 2023   Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 88,5 m 88,5 m 246,0 pkt 3. 7,4 pkt Eva Pinkelnig
2. 15 stycznia 2023   Zaō Yamagata K-95 HS-102 98,5 m 98,0 m 228,8 pkt 2. 1,3 pkt Eva Pinkelnig
3. 13 marca 2023   Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 121,5 m 128,0 m 222,5 pkt 2. 0,6 pkt Silje Opseth

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2017/2018
                              punkty
- - - q - - - - - - - - - q - 0
Sezon 2018/2019
                                                punkty
- - - - - - - - - - - - - - - 28 34 - - - - - - - 3
Sezon 2019/2020
                                punkty
26 29 26 27 20 18 36 22 26 17 22 18 18 31 - - 103
Sezon 2020/2021
                          punkty
13 q q 36 - - - 26 24 27 29 26 - 43
Sezon 2021/2022
                                      punkty
21 15 21 20 24 38 18 31 q 24 - 22 20 29 23 28 21 21 27 131
Sezon 2022/2023
                                                    punkty
19 19 6 11 5 7 4 11 3 6 7 4 2 5 8 7 7 7 9 - - 6 4 2 4 16 958
Sezon 2023/2024
                                                punkty
19 20 16 13 21 13 13 15 20 31 12 18 12 14 10 9 15 12 16 23 7 9 16 15 422
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się  -  – zawodniczka nie wystartowała

Raw Air edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[5]
2022 24.
2023 3.
2024 12.

Turniej Sylwestrowy edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2021/2022 49.
2022/2023 4.

Korona Alp edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2021/2022 16.

Turniej Dwóch Nocy edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2023/2024 18.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[6]
2018 50.
2019 32.
2021 27.
2022 6.
2023 15.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 2 października 2022   Klingenthal Vogtland Arena K-125 HS-140 123,0 m 124,0 m 196,6 pkt 3. 28,9 pkt Urša Bogataj

Miejsca w poszczególnych konkursach LGP edytuj

stan po zakończeniu LGP 2023

2018
          punkty
31 28 38 q - 3
2019
      punkty
35 22 28 12
2021
              punkty
22 30 17 25 - - 12 52
2022
          punkty
7 4 - - 3 146
2023
              punkty
6 9 - - - - 5 114
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodniczka nie zakwalifikowała się
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2017/2018 19.[7]
2018/2019 7.[8]

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 grudnia 2018   Notodden Tveitanbakken K-90 HS-100 88,5 m 87,5 m 215,0 pkt 1. –

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2017/2018
            punkty
- - 20 8 21 22 62
Sezon 2018/2019
            punkty
1 4 - - 16 16 180
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  – zawodniczka nie wystartowała

Letni Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2017 23.[9]
2019 47.[10]
2021 32.[11]
2022 15.[12]

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego edytuj

stan po zakończeniu LPK 2022

2017
        punkty
21 13 - - 30
2019
              punkty
- - - - 7 - - 36
2021
            punkty
- - - - 9 11 53
2022
          punkty
7 5 - - - 81
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodniczka nie wystartowała

FIS Cup edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce
2016/2017 10.[13]
2017/2018 5.[14]
2018/2019 24.[15]
2019/2020 24.[16]
2020/2021 25.[17]

Zwycięstwa w konkursach FIS Cup chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota
1. 3 września 2016   Einsiedeln Simon Ammann-Schanze K-70 HS-77 74,5 m 73,0 m 222,5 pkt
2. 21 grudnia 2019   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 92,0 m 92,5 m 226,8 pkt

Miejsca na podium w konkursach FIS Cup chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwyciężczyni
1. 3 września 2016   Einsiedeln Simon Ammann-Schanze K-70 HS-77 74,5 m 73,0 m 222,5 pkt 1. –
2. 4 września 2016   Einsiedeln Simon Ammann-Schanze K-70 HS-77 72,5 m 63,5 m 211,7 pkt 2. 15,8 pkt Daniela Haralambie
3. 21 grudnia 2019   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 92,0 m 92,5 m 226,8 pkt 1. –
4. 22 grudnia 2019   Oberwiesenthal Fichtelbergschanzen K-95 HS-105 92,0 m 92,0 m 209,9 pkt 3. 21,8 pkt Kinga Rajda

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2016/2017
                      punkty
- - - - 1 2 - - - - - 180
Sezon 2017/2018
                          punkty
20 18 14 16 - - - - 4 4 8 12 5 256
Sezon 2018/2019
                        punkty
15 19 - - - - - - 7 6 - - 104
Sezon 2019/2020
                                punkty
- - - - - - - - - - 1 3 - - - - 160
Sezon 2020/2021
                punkty
- - - - - - 6 5 85
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30 

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodniczka nie wystartowała

Uwagi edytuj

  1. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Karl Geiger, Constantin Schmid i Katharina Althaus.
  2. ↑ a b Skład zespołu: Katharina Althaus, Selina Freitag, Luisa Görlich i Anna Rupprecht.
  3. ↑ a b Skład zespołu: Karl Geiger, Katharina Althaus, Andreas Wellinger i Selina Freitag.
  4. ↑ a b Skład zespołu: Gianina Ernst, Selina Freitag, Luisa Görlich i Arantxa Lancho.
  5. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Josephin Laue, Jenny Nowak i Agnes Reisch.
  6. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Agnes Reisch, Luca Roth i Constantin Schmid.
  7. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Michelle Göbel, Pia Lilian Kübler i Josephin Laue.
  8. ↑ a b Skład zespołu: Selina Freitag, Pia Lilian Kübler, Philipp Raimund i Luca Roth.
  9. ↑ a b Skład zespołu: Lia Böhme, Josephin Laue, Michelle Göbel i Selina Freitag.
  10. ↑ a b Gospodarzem Igrzysk Europejskich 2023 był Kraków, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Zakopanem.
  11. ↑ a b Skład zespołu: Anna Rupprecht, Constantin Schmid, Selina Freitag, Philipp Raimund

Przypisy edytuj

  1. ↑ Adam Bucholz, Raw Air Pań w Vikersund: Alexandria Loutitt rekordzistką świata! [WIDEO] [online], skijumping.pl, 18 marca 2023 [dostęp 2023-03-18].
  2. ↑ NACHRICHTEN, Hier werden deutsche Olympioniken geboren [online], n-tv.de [dostęp 2019-03-06] (niem.).
  3. ↑ PK Pań w Notodden: Selina Freitag najlepsza [online], www.skijumping.pl [dostęp 2019-03-09].
  4. ↑ Paweł Stawowczyk: Rodzina Freitagów: Historia zatoczyła koło!. skokinarciarskie.pl, 2011-12-12. [dostęp 2022-04-10].
  5. ↑ a b FREITAG Selina - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-21]. (ang.).
  6. ↑ Selina FREITAG - Athlete Information; Grand Prix Standings. [dostęp 2023-10-08].
  7. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2017/2018. fis-ski.com, 2018-02-17. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  8. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2018/2019. fis-ski.com, 2019-02-24. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  9. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2017. fis-ski.com, 2017-09-16. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-09-01)]. (ang.).
  10. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2019. fis-ski.com, 2019-09-22. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  11. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Ladies - Cup Standings 2021. fis-ski.com, 2021-09-19. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-17)]. (ang.).
  12. ↑ FIS Continental Cup Ski Jumping Women - Cup Standings 2022. fis-ski.com, 2022-10-08. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-10)]. (ang.).
  13. ↑ FIS Cup Women - Standings 2016/2017. fis-ski.com, 2017-01-28. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  14. ↑ FIS Cup Women - Standings 2017/2018. fis-ski.com, 2018-03-18. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-30)]. (ang.).
  15. ↑ FIS Cup Women - Standings 2018/2019. fis-ski.com, 2019-02-24. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  16. ↑ FIS Cup Women - Standings 2019/2020. fis-ski.com, 2020-02-16. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).
  17. ↑ FIS Cup Women - Standings 2020/2021. fis-ski.com, 2021-02-28. [dostęp 2023-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-05)]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Selina_Freitag&oldid=73205541”