Sfinks (miesięcznik)

polski miesięcznik literacko-artystyczno-naukowy

Sfinks – polski miesięcznik literacko-artystyczny i naukowy. Założony i wydawany w Warszawie, przez Władysława Bukowińskiego ps. Selim, drukowany w Drukarni Naukowej, ukazywał się w latach 1908–1913. W ostatnim numerze miesięcznika (grudzień 1913) nadzór nad redakcją przejął Józef Kotarbiński. W latach 1914-1917 pismo zostało wznowione i wydawane przez Augusta Popławskiego z nieco zmienionym profilem.

Sfinks
Ilustracja
Częstotliwość

miesięcznik

Państwo

 Królestwo Polskie

Adres

Warszawa

Wydawca

Władysław Bukowiński

Tematyka

literatura

Język

polski

Pierwszy numer

1908

Ostatni numer

1917

Pismo to skupiało wielu wybitnych pisarzy, m.in. Elizę Orzeszkową, Stefana Żeromskiego i Tadeusza Micińskiego. Współredaktorką „Sfinksa” była żona redaktora naczelnego, Maria Bukowińska (zm. 1912)[1].

W 1914 roku miesięcznik został odkupiony przez Augusta Popławskiego, który tego samego roku wznowił jego działalność z nową redakcją[2]. Choć w pierwszym numerze zapowiedziano zmianę profilu czasopisma z literacko-artystycznego na społeczno-artystyczne, do końca roku periodyk utrzymał poprzedni profil[2]. Treści polityczne zaczęły przeważać dopiero w następnym roku, gdy czasopismo uzyskało podtytuł „Miesięcznik Poświęcony Sprawom Społecznym, Literaturze i Sztuce”[2]. Pismo wydawane przez Popławskiego ukazywało się do 1917 roku[2].

Przypisy edytuj

  1. Zgon współredaktorki „Sfinksa”. „Nowości Illustrowane”. 2, s. 15, 16, 13 stycznia 1912. 
  2. a b c d „Sfinks” w latach 1914–1917 (problematyka społeczno-polityczna), „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”, 6 (2), 1967, s. 120–121.

Linki zewnętrzne edytuj